Hoge Raad, 09-03-2012, BV8190, 11/01129

9 maart 2012

nr. 11/01129

Aan belanghebbende zijn over de jaren 1990 tot en met 1997 navorderingsaanslagen in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd. De navorderingsaanslagen zijn opgelegd met een verhoging. Tevens is heffingsrente in rekening gebracht.

Aan belanghebbende is voorts over het jaar 1998 een navorderingsaanslag in de IB/PVV opgelegd, alsmede een boete. Tevens is heffingsrente in rekening gebracht.

De navorderingsaanslagen, de daarbij gegeven kwijtscheldingsbeschikkingen dan wel boetebeschikking en de daarbij gegeven beschikkingen inzake heffingsrente zijn, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraken van de Inspecteur gehandhaafd.

Het Hof heeft de tegen die uitspraken ingestelde beroepen gegrond verklaard, de uitspraken van de Inspecteur, de navorderingsaanslagen over de jaren 1990 tot en met 1992 en de op die aanslagen betrekking hebbende kwijtscheldingsbeschikkingen en beschikkingen inzake heffingsrente vernietigd, de overige navorderingsaanslagen, de daarop betrekking hebbende heffingsrente en de boete verminderd en de overige verhogingen gedeeltelijk kwijtgescholden. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Zowel belanghebbende als de Staatssecretaris heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. De beroepschriften in cassatie zijn aan dit arrest gehecht en maken daarvan deel uit.

Belanghebbende en de Staatssecretaris hebben over en weer een verweerschrift ingediend.

De Staatssecretaris heeft de middelen I en II van zijn beroep in cassatie ingetrokken.

Belanghebbende heeft de zaak doen toelichten door mr. S. Bharatsingh, advocaat te Hilversum.

3.3.2. Het onder 3.2.2 weergegeven oordeel van het Hof is kennelijk gegeven in verband met de vraag of er voldoende grondslag was voor een redelijke en niet willekeurige vaststelling van na te vorderen bedragen over de periode vanaf 13 november 1996 naast de na te vorderen bedragen in verband met rekening-A. In dat verband gegeven getuigt het oordeel - anders dan het middel kennelijk wil betogen - niet van een onjuiste verdeling van de bewijslast.

In aanmerking genomen het onder 3.2.1 vermelde is dat oordeel voorts niet onbegrijpelijk, ook niet in het licht van het betoog van het middel dat, gelet op de omvang van de correcties met betrekking tot rekening-B in de periode vóór 13 november 1996, sprake moet zijn van omvangrijke tegoeden en dat niet aannemelijk is dat deze tegoeden in rook zijn opgegaan. Dat betoog - wat er verder van zij - mist immers in die zin feitelijke grondslag dat uit (de omvang van) de bedoelde correcties niet de werkelijke omvang van het tegoed op rekening-B voorafgaand aan 13 november 1996 kan worden afgeleid, nu die correcties slechts zijn gebaseerd op een "modelmatige berekening".

In aanmerking genomen het voorgaande heeft het Hof zonder schending van enige rechtsregel kunnen komen tot de negatieve beantwoording van de evenvermelde vraag. Dat oordeel is ook niet onbegrijpelijk.

Het middel van de Staatssecretaris faalt derhalve.

3.6. In verband met het voorgaande dient het verwijzingshof te beoordelen:

(i) of de Inspecteur voor het jaar 1993 het bewijs heeft geleverd dat belanghebbende het feit ter zake waarvan de verhoging is opgelegd, heeft begaan, en

(ii) of elk van de opgelegde verhogingen over de jaren 1993 tot en met 1996 gelet op de omstandigheden van het geval een passende en ook geboden sanctie voor de begane vergrijpen is.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën ongegrond,

verklaart het beroep in cassatie van belanghebbende gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof uitsluitend wat betreft de verhogingen voor de jaren 1993 tot en met 1996,

verwijst het geding naar het Gerechtshof te 's Gravenhage ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dit arrest,

gelast dat de Staat aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie betaalde griffierecht ten bedrage van € 112, en

veroordeelt de Staatssecretaris van Financiën in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 1748 (in verband met het beroep van belanghebbende) en op de helft van € 874 (in verband met het beroep van de Staatssecretaris van Financiën), derhalve € 2185, voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.