Hoge Raad, 12-04-2013, BZ6831, 12/03956

12 april 2013

nr. 12/03956

Aan belanghebbende is over de periode 1 januari 2005 tot en met 31 december 2009 een naheffingsaanslag in de omzetbelasting opgelegd, alsmede een boete.

De Inspecteur heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken de tegen de naheffingsaanslag en de boetebeschikking gemaakte bezwaren niet-ontvankelijk verklaard.

De Rechtbank te Breda (nr. AWB 11/824) heeft het tegen die uitspraken ingestelde beroep ongegrond verklaard.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Hof.

Het Hof heeft de uitspraak van de Rechtbank bevestigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

3.2. Het Hof heeft geoordeeld dat de Inspecteur in de omstandigheden van het geval zonder schending van enige rechtsregel kon overgaan tot niet-ontvankelijkverklaring van de onderwerpelijke bezwaren.

Het Hof heeft, bij wijze van vooropstelling en van ambtswege, (onder meer) geoordeeld dat partijen, stilzwijgend, eenparig van mening zijn dat aan het ontbreken van de peremptoirstelling zoals bedoeld in paragraaf 4 van het Besluit fiscaal bestuursrecht, een beleidsregel van de Staatssecretaris van Financiën van 9 december 2008, nr. CPP2008/2635M, Stcrt. 2008, nr. 253 (tekst 2010; hierna: het Besluit), niet de gevolgtrekking hoeft te worden verbonden dat de Inspecteur, op die grond niet tot niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar mocht overgaan. Gezien het feit dat belanghebbende in de brief van 17 augustus 2010 is gewezen op de mogelijkheid van niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar bij het uitblijven van motivering en het feit dat belanghebbende te kennen heeft gegeven dat hij in de veronderstelling heeft verkeerd dat 29 november 2010 de uiterste datum was voor indiening van de bezwaargronden, heeft het Hof geen grond gezien om, in afwijking van de eenparige opvatting van partijen, te oordelen dat de Inspecteur door niet (strikte) naleving van de bedoelde beleidsvoorschriften zijn recht heeft verwerkt om het bezwaar niet-ontvankelijk te verklaren.

3.4.2. Onderdeel 4 van het Besluit met het opschrift "Niet-ontvankelijk bezwaar" houdt in:

"Als een bezwaarschrift niet voldoet aan één van de vormvereisten van artikel 6:5 van de Awb, dan geeft de inspecteur de indiener vier weken de gelegenheid dat verzuim te herstellen. Mocht het verzuim niet binnen die vier weken hersteld zijn, dan krijgt de indiener van de inspecteur nog een termijn van twee weken. Daarbij deelt de inspecteur mee dat hij het bezwaarschrift op grond van artikel 6:6 van de Awb niet-ontvankelijk zal verklaren als het verzuim niet binnen de termijn wordt aangevuld. In alle gevallen waarin het bezwaar niet-ontvankelijk is verklaard, wordt het voorzover mogelijk (ambtshalve) in behandeling genomen.

(...)"

3.4.3. Onderdeel 4 van het Besluit strekt ertoe de inspecteur te verplichten de indiener van een bezwaarschrift opmerkzaam te maken op het feit dat wanneer bij de in dat onderdeel 4 bedoelde gelegenheid het verzuim (wederom) niet wordt hersteld, het bezwaar op grond van artikel 6:6 van de Awb niet-ontvankelijk zal worden verklaard.

Aan deze beleidsregel kunnen belastingplichtigen het vertrouwen ontlenen dat wanneer een inspecteur vorenbedoelde mededeling niet doet, de inspecteur ingeval het verzuim niet binnen de gestelde termijn is hersteld, niet zonder meer tot niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar zal overgaan. Het Hof is derhalve van een onjuiste rechtsopvatting uitgegaan. Het middel slaagt derhalve ook in zoverre.

3.5. Gelet op het hiervoor in 3.3.2 en 3.4.3 overwogene kan 's Hofs uitspraak niet in stand blijven. Het middel voor het overige behoeft geen behandeling. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

Vast staat dat de Inspecteur voorafgaand aan de niet-ontvankelijkverklaring van de onderhavige tegen de naheffingsaanslag en de boete gerichte bezwaren, heeft nagelaten om belanghebbende bij het laatstelijk verlenen van uitstel tot herstel van verzuimen te wijzen op de omstandigheid dat hij bij niet tijdig herstel zou overgaan tot niet-ontvankelijkverklaring van de bezwaren. De Inspecteur heeft de bezwaren ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, alsmede die van de Rechtbank en die van de Inspecteur,

draagt de Inspecteur op om met inachtneming van dit arrest opnieuw uitspraak te doen op het bezwaarschrift van belanghebbende, en

gelast dat de Staat aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie betaalde griffierecht ten bedrage van € 466.