Hoge Raad, 10-01-2014, ECLI:NL:HR:2014:3, 12/04723
Hoge Raad, 10-01-2014, ECLI:NL:HR:2014:3, 12/04723
Gegevens
- Instantie
- Hoge Raad
- Datum uitspraak
- 10 januari 2014
- Datum publicatie
- 10 januari 2014
- ECLI
- ECLI:NL:HR:2014:3
- Formele relaties
- Conclusie: ECLI:NL:PHR:2013:766, Gevolgd
- In cassatie op : ECLI:NL:GHARN:2012:BX6723, (Gedeeltelijke) vernietiging en zelf afgedaan
- Zaaknummer
- 12/04723
Inhoudsindicatie
Negatief loon. Aftrekbaar verlies op geldlening aan de werkgever?
Uitspraak
10 januari 2014
nr. 12/04723
Arrest
gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem van 28 augustus 2012, nr. 11/00833, betreffende een aan [X] te [Z] (hierna: belanghebbende) opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen en de daarbij gegeven beschikking inzake heffingsrente.
1 Het geding in feitelijke instanties
Aan belanghebbende is voor het jaar 2007 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd. Tevens is heffingsrente in rekening gebracht. De aanslag en de beschikking inzake heffingsrente zijn, na daartegen gemaakt bezwaar, bij in één geschrift vervatte uitspraken van de Inspecteur gehandhaafd.
De Rechtbank te Arnhem (nr. AWB 11/1083) heeft het tegen die uitspraken ingestelde beroep ongegrond verklaard.
Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Hof.
Het Hof heeft de uitspraak van de Rechtbank vernietigd, het beroep gegrond verklaard, de uitspraken van de Inspecteur vernietigd en de aanslag en heffingsrente verminderd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.
2 Geding in cassatie
De Staatssecretaris heeft tegen ’s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.
Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.
De Staatssecretaris heeft een conclusie van repliek ingediend.
Belanghebbende heeft een conclusie van dupliek ingediend.
De Advocaat-Generaal R.E.C.M. Niessen heeft op 2 juli 2013 geconcludeerd tot gegrondverklaring van het beroep in cassatie.
Belanghebbende heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.
3 Beoordeling van het middel
In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.
Belanghebbende was in 2007 in dienstbetrekking werkzaam bij [D] B.V. (hierna: de werkgever).
De werkgever had in 2004 een betalingsachterstand bij de Belastingdienst van ongeveer € 35.000. Hij beschikte niet over voldoende middelen om deze schuld te voldoen en kon bij geen enkele reguliere geldverstrekker een lening opnemen.
Belanghebbende heeft in 2004 € 35.000 geleend van een bank en dat bedrag tegen hetzelfde rentepercentage als hem door de bank werd berekend ter leen verstrekt aan de werkgever (hierna: de geldlening).
In 2007 is de werkgever failliet verklaard. Ten tijde van de faillietverklaring had belanghebbende nog een vordering uit hoofde van de geldlening op de werkgever van € 32.200 (€ 31.000 hoofdsom en € 1200 achterstallige rente). De curator heeft belanghebbende meegedeeld dat hij geen uitkering uit de boedel mocht verwachten.
Het Hof heeft geoordeeld dat het door belanghebbende op de geldlening geleden verlies, met uitzondering van de niet ontvangen achterstallige rente, is aan te merken als negatief loon in het onderhavige jaar, zijnde het jaar waarin de omvang van het verlies zo goed als zeker is komen vast te staan. Naar het oordeel van het Hof is sprake van negatief loon aangezien belanghebbende door het verlies op de lening in verband met zijn dienstbetrekking is verarmd, terwijl geen sprake is van zogenoemde kosten tot verwerving, inning en behoud van de inkomsten uit de dienstbetrekking. Tegen deze oordelen is het middel gericht.
Belanghebbende heeft in 2004 een geldlening verstrekt aan de werkgever. De gedingstukken laten geen andere conclusie toe dan dat hij die lening heeft verstrekt omdat hij vreesde anders zijn baan te verliezen. Aldus strekte het aangaan van de lening tot behoud van belanghebbendes dienstbetrekking. De vordering die hij uit dien hoofde op de werkgever verkreeg, heeft nadien door het faillissement van de werkgever haar waarde verloren. Die waardevermindering kan niet als negatief loon op het inkomen in mindering worden gebracht (vgl. HR 10 augustus 1998, nr. 31659, ECLI:NL:HR:1998:AA2296, BNB 1998/295). Met de hiervoor in 3.2 weergegeven oordelen heeft het Hof dan ook blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting.
Het middel slaagt. ’s Hofs uitspraak kan niet in stand kan blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.