Hoge Raad, 28-03-2014, ECLI:NL:HR:2014:690, 12/04003
Hoge Raad, 28-03-2014, ECLI:NL:HR:2014:690, 12/04003
Gegevens
- Instantie
- Hoge Raad
- Datum uitspraak
- 28 maart 2014
- Datum publicatie
- 28 maart 2014
- ECLI
- ECLI:NL:HR:2014:690
- Formele relaties
- In cassatie op : ECLI:NL:GHAMS:2012:BX2316, (Gedeeltelijke) vernietiging en zelf afgedaan
- Conclusie: ECLI:NL:PHR:2013:CA1529, Gevolgd
- Zaaknummer
- 12/04003
Inhoudsindicatie
Belasting van personenauto’s en motorrijwielen. Art. 15, lid 1, letter g, Wet BPM en art. 11, lid 1, Uitvoeringsbesluit BPM 1992. Verzoek om teruggaaf van BPM voor een bestelauto die is aangepast voor het vervoer van rolstoelgebruikers. Voor teruggaaf is niet vereist dat rolstoelgebruikers uitsluitend zittend in hun rolstoel worden vervoerd.
Uitspraak
28 maart 2014
nr. 12/04003
Arrest
gewezen op het beroep in cassatie van Stichting [X] te [Z] (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 12 juli 2012, nr. 11/00585, betreffende een beschikking inzake de belasting van personenauto’s en motorrijwielen.
1 Het geding in feitelijke instanties
Belanghebbende heeft verzocht om teruggaaf van belasting van personenauto’s en motorrijwielen. Dit verzoek is door de Inspecteur bij beschikking afgewezen, welke beschikking, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.
De Rechtbank te Haarlem (nr. AWB 10/4468) heeft het tegen die uitspraak ingestelde beroep ongegrond verklaard.
Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Hof.
Het Hof heeft de uitspraak van de Rechtbank bevestigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.
2 Geding in cassatie
Belanghebbende heeft tegen ‘s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.
De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.
Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.
De Advocaat-Generaal M.E. van Hilten heeft op 7 mei 2013 geconcludeerd tot gegrond verklaren van het beroep in cassatie.
Zowel belanghebbende als de Staatssecretaris heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.
3 Beoordeling van de klachten
In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.
Belanghebbende heeft een bestelauto (hierna: de bestelauto) aangeschaft met het oog op het vervoer van leerlingen die aangewezen zijn op het gebruik van een rolstoel. De inrichting van de bestelauto is aangepast om rolstoelgebruikers te vervoeren. Zo beschikt de bestelauto achterin over een elektro/hydraulisch te bedienen rolstoellift en is de vloer van de bestelauto voorzien van vier zogenoemde rolstoelfixatie-systemen. Naast deze voorzieningen zijn in de vloer schuifrails aangebracht voor het fixeren van maximaal acht ergonomisch gevormde stoelen. Deze autostoelen zijn opvouwbaar, uitneembaar en verplaatsbaar. Zodoende kan de inrichting van de bestelauto voorafgaand aan een rit – al naar gelang de behoefte - worden aangepast in de zin dat ofwel in de bestelauto maximaal vier personen in rolstoel worden vervoerd, ofwel maximaal acht personen in autostoelen worden vervoerd, dan wel vervoer van een combinatie van personen in rolstoel of autostoel plaatsvindt.
De autostoelen van de bestelauto worden uitsluitend gebruikt door personen die zijn aangewezen op een rolstoel en die de rolstoel ingeklapt in de bus meenemen, en/of door begeleiders van de rolstoelgebruikers.
Nadat de bestelauto op 20 november 2009 was geregistreerd in het krachtens de Wegenverkeerswet 1994 aangehouden register van opgegeven kentekens heeft belanghebbende op 14 december 2009 de Inspecteur verzocht om teruggaaf van de voldane belasting van personenauto’s en motorrijtuigen (hierna: bpm). Daartoe heeft zij een beroep gedaan op artikel 15, aanhef en lid 1, letter g, van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: de Wet), waarin is bepaald dat teruggaaf van bpm wordt verleend voor bestelauto’s die zijn ingericht en uitsluitend worden gebruikt voor het vervoer van rolstoelgebruikers in groepsverband. De Inspecteur heeft dit verzoek afgewezen.
Het Hof heeft geoordeeld dat uit de bewoordingen van artikel 15, aanhef en lid 1, letter g, van de Wet in samenhang gelezen met artikel 11 van het Uitvoeringsbesluit belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: Uitv.besluit BPM) volgt dat onder vervoer van rolstoelgebruikers in groepsverband moet worden verstaan vervoer van rolstoelgebruikers zittend in hun rolstoel, waarbij gebruik wordt gemaakt van de voorgeschreven voorzieningen voor rolstoelen. Naar het oordeel van het Hof kan niet worden gesteld dat de bestelauto, gelet op de flexibele inrichting en de multifunctionele inzetbaarheid, is ingericht en uitsluitend wordt gebruikt voor het vervoer van rolstoelgebruikers in groepsverband in de zin van de Wet.
Onder meer tegen de hiervoor in 3.2 vermelde oordelen van het Hof richten zich de klachten.
De tekst of de parlementaire geschiedenis van artikel 15, lid 1, letter g, van de Wet noch de tekst van artikel 11 van het Uitv.besluit BPM biedt steun voor de hiervoor door het Hof aan de zinsnede “vervoer van rolstoelgebruikers” gegeven uitleg. Op de gronden die in onderdeel 5.5.7 van de conclusie van de Advocaat-Generaal zijn uiteengezet, moet onder die zinsnede mede worden begrepen vervoer op een autostoel van personen die rolstoelafhankelijk zijn en voor wie het dankzij de in of aan het motorrijtuig aangebrachte voorzieningen zoals een rolstoellift, instapstangen en soortgelijke voorzieningen mogelijk wordt in het motorrijtuig plaats te nemen om te worden vervoerd met medeneming van hun rolstoel.
Ook is onjuist het oordeel van het Hof dat een motorrijtuig zodanig moet zijn ingericht dat dit niet anders dan uitsluitend door rolstoelgebruikers kan worden gebruikt. In artikel 15, lid 1, letter g, van de Wet wordt immers onderscheid gemaakt tussen de inrichting van het desbetreffende motorrijtuig en het gebruik daarvan. Met betrekking tot het gebruik van het desbetreffende motorrijtuig is de beperkende voorwaarde gesteld dat dit uitsluitend voor het vervoer van rolstoelgebruikers in groepsverband mag worden gebruikt. De klachten voeren terecht aan dat – anders dan het Hof heeft geoordeeld –het gebruik dat van het desbetreffende motorrijtuig wordt gemaakt, niet van belang is voor het antwoord op de vraag of dat motorrijtuig ook is ingericht voor bepaalde doeleinden zoals het vervoer van rolstoelgebruikers in groepsverband.
Gelet op hetgeen hiervoor in 3.3 is overwogen, kan ’s Hofs uitspraak niet in stand blijven. De klachten behoeven voor het overige geen behandeling. De Hoge Raad kan de zaak afdoen. De hiervoor in 3.1 vermelde feiten alsmede de stukken van het geding laten geen andere conclusie toe dan dat de bestelauto is ingericht voor het vervoer van rolstoelgebruikers en hun begeleiders en dat door de Inspecteur niet is gesteld dat de bestelauto (mede) wordt gebruikt voor ander vervoer dan vervoer van rolstoelgebruikers (en hun begeleiders) in groepsverband. Aangezien niet in geschil is dat ook aan de andere door en krachtens artikel 15, aanhef en lid 1, letter g, van de Wet gestelde voorwaarden en beperkingen wordt voldaan, dient de voor de bestelauto op aangifte voldane bpm te worden teruggegeven.