Hoge Raad, 16-09-2016, ECLI:NL:HR:2016:2083, 15/04405

De heffingsambtenaar heeft de waarde van de onroerende zaak [a-straat 1] te [Z] bij de WOZ‑beschikking voor het jaar 2012 vastgesteld op € 270.000. Belanghebbende heeft tegen de WOZ‑beschikking een bezwaarschrift ingediend.

Bij uitspraak op bezwaar heeft de heffingsambtenaar het bezwaar ongegrond verklaard. Tegen die uitspraak op bezwaar heeft belanghebbende beroep ingesteld.

De Rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard en de heffingsambtenaar veroordeeld tot vergoeding van de kosten van belanghebbende in bezwaar en beroep tot een bedrag van € 22. Dit bedrag bestaat uit € 8 reiskosten en € 14 verletkosten. Voor de verletkosten is de Rechtbank uitgegaan van het minimum uurtarief van € 7 genoemd in artikel 2, lid 1, aanhef en letter d, van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit).

Voor het Hof was onder meer de vergoeding van de kosten in geschil. Het Hof heeft het hoger beroep ongegrond verklaard.

Ten aanzien van de hiervoor in 2.1.3 bedoelde kosten heeft het Hof, gelet op het arrest van de Hoge Raad van 23 september 2011, nr. 10/04238, ECLI:NL:HR:2011:BT2293, BNB 2011/265, niet gevolgd belanghebbendes betoog dat de door haar opgegeven specificatie van de kosten van verlet gehonoreerd dient te worden, omdat door de heffingsambtenaar geen weren zijn ingebracht noch tegen het tarief noch tegen het aantal opgegeven uren wegens verlet.

Het tweede middel slaagt voor zover daarin wordt betoogd dat tussen partijen niet in geschil was dat de verletkosten van belanghebbende hoger waren dan het destijds geldende maximum uurtarief van € 78 uit artikel 2, lid 1, aanhef en letter d, van het Besluit. Uit de stukken van het geding en het proces-verbaal van de zitting van de Rechtbank blijkt dat tussen partijen buiten geschil was dat belanghebbendes verletkosten € 85 per uur bedroegen. Het Hof heeft derhalve miskend dat de Rechtbank buiten de grenzen van het geschil is getreden door desalniettemin het uurtarief op € 7 vast te stellen. Het Hof diende de uitspraak van de Rechtbank voor zover deze de vergoeding van proceskosten betreft te vernietigen en de heffingsambtenaar te veroordelen in de proceskosten van belanghebbende tot een bedrag van € 164.

Het eerste en het derde middel en het tweede middel voor het overige falen. Dit behoeft, gezien artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu de middelen in zoverre niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

Gelet op het hiervoor in 2.2.1 overwogene kan ’s Hofs uitspraak niet in stand blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen. De door belanghebbende in bezwaar en beroep gemaakte reis- en verletkosten dienen te worden vergoed met toepassing van het Besluit tot een bedrag van € 164.