Hoge Raad, 09-12-2016, ECLI:NL:HR:2016:2785, 16/02228

Als grond voor herziening van een uitspraak van de Hoge Raad als bedoeld in artikel 29e AWR kunnen ingevolge artikel 29 van die wet in verbinding met artikel 8:119 , lid 1, Awb slechts dienen feiten of omstandigheden die hebben plaatsgevonden vóór die uitspraak, die tevens bij de indiener van het verzoekschrift tot herziening vóór die uitspraak niet bekend waren en redelijkerwijs niet bekend konden zijn, en die voorts, waren zij bij de Hoge Raad eerder bekend geweest, tot een andere uitspraak zouden hebben kunnen leiden.

Het verzoekschrift noemt als reden voor herziening dat na het arrest is gebleken dat in de overeenkomst met de tipgever is opgenomen dat de Belastingdienst diens anonimiteit niet kan garanderen, en dat de tipgever de overeenkomst is aangegaan in de wetenschap dat hij gehoor zal moeten geven aan een oproep om als getuige voor een rechter te verschijnen. Dat is, aldus het verzoekschrift, gebleken nadat in een andere zaak waarin de door de tipgever verstrekte gegevens een rol spelen een exemplaar van de overeenkomst met de tipgever aan de stukken is toegevoegd waarin minder passages onleesbaar zijn gemaakt dan vóór het arrest is geschied.

Voorts wordt in het verzoekschrift als reden voor herziening genoemd dat op dezelfde wijze is gebleken dat de Inspecteur zich in de onderhavige zaak, tijdens de krachtens artikel 8:29 Awb gevoerde procedure voor de Rechtbank, ten aanzien van het onleesbaar maken van enkele passages in de overeenkomst met de tipgever ten onrechte heeft beroepen op economische of financiële belangen van de Staat.

Het verzoek tot herziening ziet op een beslissing van de Hoge Raad die erop neer komt dat het geding niet ten einde kan komen op de feitelijke grondslag die in de vernietigde uitspraak aanwezig werd geacht, met inbegrip van de wijze waarop de feiten waren gewaardeerd. Ook wanneer er veronderstellenderwijs vanuit wordt gegaan dat zich ten aanzien van zo een onherroepelijke beslissing feiten of omstandigheden als bedoeld in artikel 8:119 Awb kunnen voordoen, kan dat belanghebbenden in dit geval niet helpen.

Blijkens het arrest is de Hoge Raad ervan uitgegaan dat de Belastingdienst zich jegens de tipgever heeft verplicht diens identiteit niet bekend te maken. De aan het herzieningsverzoek kennelijk ten grondslag liggende opvatting dat de Hoge Raad ervan is uitgegaan dat de Belastingdienst de tipgever méér of anders heeft toegezegd dan dat de Belastingdienst zijn identiteit niet bekend zal maken, berust op een onjuiste lezing van de in het arrest opgenomen overwegingen.

Voorts lag ten tijde van het wijzen van het arrest al in de gedingstukken besloten dat aan de orde is geweest of de Inspecteur het belang dat tipgevers niet worden afgeschrikt en door hen verstrekte gegevens tot hogere belastingopbrengst kunnen (blijven) leiden, al dan niet terecht aanmerkt als een financieel belang van de Staat.

De slotsom is dat het verzoekschrift geen feiten of omstandigheden behelst als hiervoor in onderdeel 3.1 bedoeld. Het verzoek tot herziening moet worden afgewezen.