Hoge Raad, 21-09-2018, ECLI:NL:HR:2018:1697, 18/01008

Gegevens

Instantie: Hoge Raad

Datum uitspraak: 21 september 2018

Datum publicatie: 21 september 2018

ECLI: ECLI:NL:HR:2018:1697

Zaaknummer: 18/01008

Inhoudsindicatie

Rechtbank heeft hetzelfde beroep tweemaal geregistreerd en tweemaal een termijn voor herstel van verzuimen gesteld. Ten onrechte is het beroep niet-ontvankelijk verklaard omdat het verzuim niet binnen de eerst gestelde termijn is hersteld.

Uitspraak

21 september 2018

nr. 18/01008

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van [X] te [Z] (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de Rechtbank Midden-Nederland van 25 januari 2018, nr. UTR 17/1437-V, op het verzet van belanghebbende tegen een uitspraak van de Rechtbank betreffende de ten aanzien van belanghebbende gegeven beschikking op grond van de Wet waardering onroerende zaken voor het jaar 2016 betreffende de onroerende zaak [a-straat 1] te [Z] (hierna: de WOZ‑beschikking). De uitspraak van de Rechtbank op het verzet is aan dit arrest gehecht.

1 Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank op het verzet beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

2 Beoordeling van de klachten

2.1.

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

2.1.1.

De Rechtbank heeft het beroepschrift van belanghebbende met betrekking tot de WOZ-beschikking abusievelijk tweemaal geregistreerd, te weten eerst onder nummer UTR 17/1437 en vervolgens onder nummer UTR 17/1446. De Rechtbank heeft in de zaak met nummer UTR 17/1437 bij aangetekende brief van 5 april 2017 belanghebbende verzocht om binnen vier weken na verzending van die brief de beroepsgronden in te dienen. Vervolgens heeft de Rechtbank in de zaak met nummer UTR 17/1446 bij aangetekende brief van 11 april 2017 belanghebbende verzocht om binnen vier weken na verzending van die brief de beroepsgronden in te dienen. De termijn voor het indienen van de beroepsgronden liep af op 3 mei respectievelijk 9 mei 2017.

2.1.2.

Belanghebbende heeft op 7 mei 2017 de gronden van het beroep ingediend. In die brief verwijst belanghebbende naar beide zaaknummers.

2.1.3.

Bij brief van 8 mei 2017 heeft de Rechtbank belanghebbende meegedeeld dat het beroepschrift ten onrechte twee keer is geregistreerd en dat de zaak met nummer UTR 17/1446 komt te vervallen.

2.1.4.

De Rechtbank is ervan uitgegaan dat de beroepsgronden uiterlijk op 3 mei 2017 ingediend hadden moeten worden, hetgeen belanghebbende niet heeft gedaan, en heeft het beroep met toepassing van artikel 8:54 Awb kennelijk niet-ontvankelijk verklaard.

2.2.

Het daartegen gerichte verzet is ongegrond verklaard. Daartoe heeft de Rechtbank overwogen dat belanghebbende, nu zijn brief van 7 mei 2017 op beide zaaknummers zag, veiligheidshalve van de termijn van 3 mei 2017 had moeten uitgaan als hij in verwarring was, of had moeten informeren bij de Rechtbank. Als zou worden uitgegaan van de termijn van 9 mei 2017, zou belanghebbende naar het oordeel van de Rechtbank ten onrechte profiteren van een door de Rechtbank gemaakte vergissing en in feite een langere termijn voor het indienen van de beroepsgronden krijgen dan de gebruikelijke termijn van vier weken.

2.3.

Tegen het in 2.2 vermelde oordeel richt zich onder meer de klacht met de stelling dat het beroep tijdig is aangevuld omdat de zaken met de nummers UTR 17/1437 en UTR 17/1446 dezelfde zaak betreffen en aan belanghebbende een fout van de Rechtbank niet kan worden tegengeworpen.

2.4.

Vaststaat dat door een fout van de Rechtbank het beroepschrift tweemaal is geregistreerd en dat aan belanghebbende tweemaal is verzocht het beroep aan te vullen binnen een termijn van vier weken: bij brieven van 5 april 2017 en 11 april 2017. Belanghebbende kon de brief van 11 april 2017, ontvangen binnen de in de brief van 5 april 2017 gestelde termijn, aldus opvatten dat een nieuwe termijn voor de aanvulling van het beroep was gaan lopen. Aangezien de aanvulling is ontvangen binnen vier weken na de brief van 11 april 2017, heeft de Rechtbank het beroep ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard. Dat betekent dat het verzet ten onrechte ongegrond is verklaard. Voor zover de klachten daartegen gericht zijn, slagen zij.

2.5.

Uit het voorgaande volgt dat de uitspraak van de Rechtbank op het verzet niet in stand kan blijven. De Hoge Raad kan het verzet afdoen.

3 Proceskosten

Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Utrecht zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie en de heffingsambtenaar in de kosten van het verzet bij de Rechtbank.