Hoge Raad, 20-04-2018, ECLI:NL:HR:2018:637, 16/03041
Hoge Raad, 20-04-2018, ECLI:NL:HR:2018:637, 16/03041
Gegevens
- Instantie
- Hoge Raad
- Datum uitspraak
- 20 april 2018
- Datum publicatie
- 20 april 2018
- ECLI
- ECLI:NL:HR:2018:637
- Formele relaties
- Conclusie: ECLI:NL:PHR:2017:200, Gevolgd
- Zaaknummer
- 16/03041
Inhoudsindicatie
Aansprakelijkheid. Art. 41 Invorderingswet 1990. Bestuurder die op grond van de taakverdeling binnen het bestuur in feite geen taak had bij de verplaatsing van de zetel of het toezicht daarop, is niet aan te merken als een met die verplaatsing belaste persoon.
Uitspraak
20 april 2018
nr. 16/03041
Arrest
gewezen op het beroep in cassatie van [X3] te [Z] (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het Gerechtshof Amsterdam van 3 mei 2016, nr. 15/00160, op het hoger beroep van belanghebbende tegen een uitspraak van de Rechtbank Noord-Holland (nr. HAA 14/371) betreffende de ten aanzien van belanghebbende gegeven beschikking tot aansprakelijkstelling ingevolge de Invorderingswet 1990 voor van [A] Holding B.V. geheven vennootschapsbelasting over de jaren 1999 tot en met 2002. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.
1 Geding in cassatie
Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld.
De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend. Hij heeft tevens incidenteel beroep in cassatie ingesteld.
Het beroepschrift in cassatie en het geschrift waarbij incidenteel beroep in cassatie is ingesteld, zijn aan dit arrest gehecht en maken daarvan deel uit.
Belanghebbende heeft schriftelijk zijn zienswijze omtrent het incidentele beroep naar voren gebracht.
Belanghebbende heeft de zaak doen toelichten door J.A. Booij en C.A.H. Bikkers, advocaten te Haarlem.
De Advocaat-Generaal R.L.H. IJzerman heeft op 7 maart 2017 geconcludeerd tot het gegrond verklaren van het beroep in cassatie van belanghebbende en tot het ongegrond verklaren van het beroep in cassatie van de Staatssecretaris (ECLI:NL:PHR:2017:200).
Belanghebbende heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.
2 Uitgangspunten in cassatie
Belanghebbende is woonachtig in Nederland en was in het Handelsregister van de Kamer van Koophandel ingeschreven als bestuurder van [A] Holding B.V. (hierna: de BV) gedurende de periode van 9 december 1997 tot en met 24 december 2002. Belanghebbende was bestuurder van de BV uit hoofde van zijn functie bij een trustkantoor.
Op 24 december 2002 is een algemene vergadering van aandeelhouders van de BV (hierna: de AvA) gehouden. De AvA heeft besloten de vestigingsplaats van de BV te verplaatsen naar Israël (hierna: de zetelverplaatsing) en heeft belanghebbende ontslagen als bestuurder van de BV. Voorts heeft de AvA besloten “to instruct the management of the Company to do all such acts and things that may be necessary or useful” met betrekking tot de zetelverplaatsing.
Met het oog op de zetelverplaatsing is een (eerste ontwerp van) een zogenoemd stappenplan opgesteld, gedagtekend 25 november 2002. Volgens het uittreksel uit het Handelsregister van de Kamer van Koophandel is de BV op 24 december 2002 verhuisd naar Israël.
Aan de BV zijn voor de jaren 1999 tot en met 2002 aanslagen in de vennootschapsbelasting opgelegd, deels voor en deels na de zetelverplaatsing. Deze aanslagen staan onherroepelijk vast en zijn deels onbetaald gebleven. De Ontvanger heeft belanghebbende op de voet van artikel 41 van de Invorderingswet 1990 (hierna: de Wet) aansprakelijk gesteld voor de onbetaald gelaten belasting.
3 Beoordeling van de in het principale beroep voorgestelde middelen
Het Hof heeft bij zijn beoordeling van de vraag of belanghebbende een met de zetelverplaatsing belaste persoon is in de zin van artikel 41, lid 1, van de Wet, tot uitgangspunt genomen dat daaronder moet worden verstaan degene die verantwoordelijk is voor de verplaatsing van de feitelijke leiding. Uit de totstandkomingsgeschiedenis van voormelde bepaling heeft het Hof afgeleid dat dit doorgaans de bestuurder zal zijn, waarmee niet is uitgesloten dat ook anderen dan de formele bestuurders van een lichaam hiervoor verantwoordelijk zijn.
Vervolgens heeft het Hof geoordeeld dat, getoetst aan de hiervoor vermelde criteria, belanghebbende is aan te merken als een met de zetelverplaatsing belaste persoon in de zin van artikel 41, lid 1, van de Wet.
Het eerste middel richt zich tegen de hiervoor in 3.1 weergegeven oordelen van het Hof.
Bij de beoordeling van het middel moet worden vooropgesteld dat de bestuurder die op grond van de taakverdeling binnen het bestuur in feite geen taak had bij de verplaatsing van de zetel of het toezicht daarop, niet is aan te merken als een met die verplaatsing belaste persoon in de zin van artikel 41, lid 1, van de Wet.
Het middel klaagt over het oordeel van het Hof dat belanghebbende een met de zetelverplaatsing belaste persoon is in de zin van artikel 41, lid 1, van de Wet, ondanks belanghebbendes stelling dat hij enkel fungeerde als "substance directeur" en in feite geen enkele bemoeienis had met de BV. In deze stelling ligt besloten dat belanghebbende in feite geen taak had bij de zetelverplaatsing of het toezicht daarop.
Het Hof heeft deze stelling aannemelijk geacht bij de beoordeling van belanghebbendes beroep op artikel 41, lid 2, van de Wet. Dit oordeel is in cassatie niet bestreden. Daarvan uitgaande is belanghebbende, gelet op het hiervoor in 3.2.2 overwogene, niet aan te merken als een met de zetelverplaatsing belaste persoon in de zin van artikel 41, lid 1, van de Wet. Het middel slaagt in zoverre.