Hoge Raad, 08-06-2018, ECLI:NL:HR:2018:852, 17/05518

Belanghebbende exploiteerde in de onderhavige jaren in de vorm van een eenmanszaak een groothandel in vers en diepgevroren vlees.

Belanghebbende heeft in de onderhavige jaren ossenhaas ingekocht tegen contante betaling. Tot de administratie behoren facturen met opschrift ‘[B]’ die hierop betrekking hebben (hierna: de [B]-facturen). Volgens de [B]-facturen heeft belanghebbende in 2007 een prijs betaald variërend tussen € 11,25 en € 12,50 per kilo ossenhaas.

Belanghebbende heeft bij het doen van de aangiften in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) voor de jaren 2007 en 2008 de op de [B]-facturen vermelde bedragen als inkoopkosten bij de winstberekening in aanmerking genomen (hierna: de inkoopkosten). Voor het jaar 2007 gaat het om € 131.862 en voor het jaar 2008 om € 36.724.

De Inspecteur heeft de aanslagen IB/PVV voor de jaren 2007 en 2008 opgelegd conform de aangiften.

Naar aanleiding van een boekenonderzoek heeft de Inspecteur het bestaan van [B] in twijfel getrokken, de inkoopkosten niet in aanmerking genomen bij de winstberekening en de onderhavige navorderingsaanslagen opgelegd. Gelijktijdig zijn aan belanghebbende vergrijpboeten opgelegd.

Bij uitspraken op bezwaar heeft de Inspecteur alsnog 50 percent van de op de [B]-facturen vermelde bedragen bij de winstberekening in aanmerking genomen, omdat tussen partijen niet langer in geschil is dat de op deze facturen vermelde hoeveelheden ossenhaas door belanghebbende zijn ingekocht. De boetebeschikkingen zijn dienovereenkomstig verminderd.

De Rechtbank heeft de boeten gematigd met vijf percent, omdat de hoogte van de verschuldigde belasting is vastgesteld met toepassing van omkering en verzwaring van de bewijslast. De Rechtbank heeft de boeten vervolgens verder gematigd met vijftien percent wegens overschrijding van de redelijke termijn.

Het Hof heeft geoordeeld dat de [B]‑facturen vals zijn en dat belanghebbende niet de vereiste aangiften heeft gedaan, zodat de Inspecteur terecht is uitgegaan van omkering en verzwaring van de bewijslast. Op belanghebbende rust dan de last overtuigend aan te tonen dat en in hoeverre de uitspraken op bezwaar onjuist zijn. In dit bewijs is belanghebbende volgens het Hof niet geslaagd. Het Hof heeft vervolgens geoordeeld dat, rekening houdend met het aantal kilo’s ingekochte ossenhaas, de door de Inspecteur in aftrek toegestane inkoopkosten redelijk zijn.

Het Hof heeft geoordeeld dat, naar tussen partijen niet in geschil is, de boeten moeten worden gematigd met vijf percent in verband met de wijze waarop de hoogte van de verschuldigde belasting is komen vast te staan. Het Hof heeft de aldus berekende boeten passend en geboden geacht.

Het eerste middel en het zesde middel richten zich tegen het hiervoor in 2.3.2 weergegeven oordeel van het Hof. Zij betogen daartoe dat het Hof ten onrechte heeft geoordeeld dat de matiging van vijf percent tussen partijen niet in geschil was.

Deze middelen slagen. Belanghebbende heeft zich voor het Hof uitdrukkelijk en gemotiveerd op het standpunt gesteld dat de door de Rechtbank toegepaste matiging met vijf percent te gering is. Gelet daarop had het Hof de daarmee verband houdende stellingen van belanghebbende niet onbehandeld mogen laten, zoals het wel heeft gedaan.

De overige middelen kunnen niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien artikel 81, lid 1, van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu de middelen niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.