Hoge Raad, 12-07-2019, ECLI:NL:HR:2019:1193, 19/00298

Aan belanghebbende is op 20 april 2016 een naheffingsaanslag in de parkeerbelasting opgelegd door de heffingsambtenaar van de gemeente Beverwijk (hierna: de heffingsambtenaar). Op het door belanghebbende ontvangen (duplicaat) aanslagbiljet is vermeld dat bezwaar schriftelijk bij de gemeente Beverwijk kan worden ingediend.

Belanghebbende heeft op 2 juni 2016 via het e-mailadres info@beverwijk.nl bezwaar gemaakt tegen de naheffingsaanslag.

Op 2 januari 2017 heeft belanghebbende de heffingsambtenaar in gebreke gesteld wegens het niet tijdig beslissen op het bezwaar en een kopie van het bezwaarschrift van 2 juni 2016 overgelegd. De heffingsambtenaar heeft bij brief van 16 februari 2017 aan belanghebbende bericht dat niet eerder dan op 5 januari 2017 een bezwaarschrift tegen de naheffingsaanslag is ontvangen, zodat geen sprake kan zijn van een ingebrekestelling.

Belanghebbende heeft wegens het uitblijven van een beslissing op het bezwaar op 27 februari 2017 beroep ingesteld bij de Rechtbank.

Bij uitspraak op bezwaar van 7 maart 2017 heeft de heffingsambtenaar het bezwaar wegens overschrijding van de bezwaartermijn niet-ontvankelijk verklaard.

In hoger beroep was onder andere in geschil of het bezwaar tijdig is ingediend en in het bijzonder of sprake is van kennelijk onredelijk gebruik van procesrecht als bedoeld in artikel 6:15, lid 3, Awb.

Het Hof heeft onder meer geoordeeld dat de gemachtigde van belanghebbende, die een professionele rechtshulpverlener is, het bezwaarschrift aan het e-mailadres van de gemeente Beverwijk heeft verzonden met kennelijk geen ander doel dan om de ontvangst door de heffingsambtenaar en tijdige afhandeling van het bewaarschrift te bemoeilijken. Naar het oordeel van het Hof is sprake van kennelijk onredelijk gebruik van procesrecht als bedoeld in artikel 6:15, lid 3, Awb zodat als tijdstip van indiening van het bezwaarschrift niet geldt het tijdstip van ontvangst door het onbevoegde bestuursorgaan. Het bezwaar is daarom volgens het Hof terecht niet-ontvankelijk verklaard.

Met zijn hiervoor in 2.2.2 weergegeven oordeel heeft het Hof tot uitdrukking gebracht dat het voor belanghebbende ten tijde van het indienen van het bezwaarschrift duidelijk moest zijn dat het bezwaar werd ingediend bij een andere instantie dan het bestuursorgaan dat tot beslissing op het bezwaar bevoegd is, en dat belanghebbende geen aanvaardbare verklaring heeft gegeven voor het ongebruikt laten van het adres dat is vermeld in de rechtsmiddelverwijzing als bedoeld in artikel 3:45 Awb.

Het hierop berustende oordeel van het Hof dat sprake is van kennelijk onredelijk gebruik van procesrecht als bedoeld in artikel 6:15, lid 3, Awb geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Het is voorts niet onbegrijpelijk en kan, verweven als het is met waarderingen van feitelijke aard, in cassatie niet in verdergaande mate worden onderzocht. De tegen dit oordeel gerichte klacht faalt daarom.