Parket bij de Hoge Raad, 07-09-2010, BN6031, 09/00224

Conclusie inzake:

[Verdachte]

1. Verdachte is door het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch wegens "een gewoonte maken van het kopen van goederen met het oogmerk om zonder volledige betaling zich of een ander de beschikking over die goederen te verzekeren" veroordeeld tot zeven maanden gevangenisstraf, waarvan één maand voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar. Het Hof heeft voorts de vorderingen van de benadeelde partijen toegewezen op de wijze zoals vermeld in het arrest.

2. Namens de verdachte heeft mr. A.A. Nunnikhoven, advocaat te Breda, een middel van cassatie voorgesteld.

3. Het middel klaagt over de strafmotivering en -oplegging door het Hof.

4. Het Hof heeft een gevangenisstraf van zeven maanden opgelegd, waarvan één maand voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar. Het Hof heeft ten aanzien van deze strafoplegging het volgende overwogen:

"Op te leggen straf of maatregel

De eerste rechter heeft verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vier maanden.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat aan verdachte een gevangenisstraf voor de duur van negen maanden wordt opgelegd.

De verdediging heeft primair bepleit dat met oplegging van een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf gecombineerd met een werkstraf dient te worden volstaan. Subsidiair heeft de verdediging bepleit indien het hof toch tot oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf komt, deze te beperken tot drie maanden, omdat verdachte in dat geval wellicht in aanmerking komt voor elektronische detentie waardoor ze haar werk kan behouden en ze voor haar drie nog jonge kinderen kan zorgen.

Het hof heeft bij het bepalen van de straf onder meer aansluiting gezocht bij de landelijke oriëntatiepunten straftoemeting ter zake van vermogensdelicten, waarin het gebruikelijke rechterlijke straftoemetingsbeleid zijn neerslag heeft gevonden.

Het hof waardeert flessentrekkerij als een ernstiger vermogensdelict, met name vanwege het stelselmatig karakter en daarmee samenhangend de hoge waarden, waar ook in onderhavige zaak sprake van is.

Tegen die achtergrond en in het licht van het gegeven dat verdachte zich als een betalende klant heeft voorgedaan, waarmee zij het vertrouwen van iedere afzonderlijke verkoper heeft geschonden en hen schade heeft toegebracht, waardeert het hof flessentrekkerij in beginsel op drie weken gevangenisstraf per individuele aankoop. Gelet op de omstandigheid dat verdachte blijkens het uittreksel justitiële documentatie ter zake van vermogensdelicten (waaronder flessentrekkerij) meermalen is veroordeeld, hetgeen haar van het opnieuw plegen van dergelijke feiten kennelijk niet heeft kunnen weerhouden, waardeert het hof flessentrekkerij in dit individuele geval op vier weken gevangenisstraf per aankoop.

Bovenstaande brengt weer met zich dat voor beide bewezen verklaarde feiten passend is een gevangenisstraf voor de duur van {(6 onderdelen flessentrekkerij x 4) =28 weken} + 1 week = 29 weken.

Het hof zal deze straf ten voordele van verdachte en rekening houdend met de toepassing van artikel 63 van het Wetboek van Strafrecht afronden op 7 maanden.

In de bijzondere persoonlijke omstandigheden van verdachte, zoals daarvan is gebleken ter terechtzitting in hoger beroep, ziet het hof aanleiding om van voornoemde gevangenisstraf één maand voorwaardelijk op te leggen. Met oplegging van deze gedeeltelijk voorwaardelijke straf wordt enerzijds de ernst van het bewezen verklaarde tot uitdrukking gebracht en wordt anderzijds de strafoplegging dienstbaar gemaakt aan het voorkomen van nieuwe strafbare feiten.

Alles overziende brengt één en ander het hof tot het eindoordeel dat niet kan worden volstaan met de, straf zoals die door de eerste rechter is opgelegd en door de advocaat-generaal is gevorderd alsmede met hetgeen door de verdediging is bepleit.

Het hof acht een gevangenisstraf voor de duur van zeven maanden, waarvan één maand voorwaardelijk passend en geboden."

6. Het middel is derhalve geslaagd waar het opkomt tegen de strafmotivering en -oplegging door het Hof. De Hoge Raad kan de strafoplegging vernietigen en zelf de straf vaststellen.(1)

7. Ambtshalve merk ik op dat redelijke termijn in cassatie overschreden zal worden. Namens verdachte is op 5 januari 2009 beroep in cassatie ingesteld. De Hoge Raad zal derhalve niet binnen 16 maanden na het instellen van het cassatieberoep uitspraak doen. Dit moet leiden tot strafvermindering. De Hoge Raad kan zelf de op te leggen straf verminderen in de mate die hem goeddunkt.

8. Andere gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen, heb ik niet aangetroffen.

9. Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak, doch uitsluitend voor wat betreft de strafoplegging, tot vaststelling van de straf door de Hoge Raad met in acht neming van de overschrijding van de redelijke termijn, en tot verwerping van het beroep voor het overige.

AG

1 Vgl. HR 4 februari 1997, NJ 1997, 322; HR 13 oktober 1992, NJ 1993, 141; HR 29 september 1992, NJ 1993, 86.