Parket bij de Hoge Raad, 18-04-2017, ECLI:NL:PHR:2017:777, 16/01846

Gegevens

Instantie: Parket bij de Hoge Raad

Datum uitspraak: 18 april 2017

Datum publicatie: 19 september 2017

Annotator

ECLI: ECLI:NL:PHR:2017:777

Formele relaties

Arrest Hoge Raad: ECLI:NL:HR:2017:2391, Gevolgd

Zaaknummer: 16/01846

Inhoudsindicatie

Strafmotvering. HR verduidelijkt de regels m.b.t. in de strafmotivering opgenomen f&o, meer in het bijzonder een niet-tenlastegelegd feit. HR herhaalt relevante overwegingen uit ECLI:NL:HR:2010:BM9968. Met een onherroepelijke veroordeling wordt een onherroepelijke strafbeschikking gelijkgesteld. De strafbeschikking of veroordeling dient in beginsel op het moment dat deze in aanmerking wordt genomen onherroepelijk te zijn. Wanneer echter wordt overwogen dat een eerdere veroordeling of strafbeschikking verdachte er niet van heeft weerhouden wederom een strafbaar feit te plegen, dient deze eerdere veroordeling of strafbeschikking onherroepelijk te zijn op het moment van het plegen van het nieuwe feit. Indien de rechter de eerdere veroordeling of strafbeschikking noemt in de strafmotivering dan mag ervan worden uitgegaan dat dit tot een zwaardere straf heeft geleid. Dit kan anders zijn indien die vermelding is opgenomen n.a.v. hetgeen de verdediging heeft opgemerkt m.b.t. de persoonlijke omstandigheden van verdachte, daaronder begrepen de justitieel documentatie. Hof heeft als onderdeel van zijn strafmotivering, in antwoord op hetgeen de verdediging naar voren heeft gebracht, slechts tot uitdrukking gebracht een onvoorwaardelijke gevangenisstraf nog steeds opportuun te achten en geen aanleiding te zien om een taakstraf op te leggen.

Conclusie

Nr. 16/01846

Zitting: 18 april 2017

Mr. A.E. Harteveld

Conclusie inzake:

[verdachte]

Het gerechtshof 's-Hertogenbosch heeft op 30 maart 2016 het vonnis van de politierechter in de rechtbank Limburg, zittingsplaats Maastricht bevestigd, waarbij de verdachte wegens 1.“diefstal” en 2. “het in een besloten lokaal bij een ander in gebruik, wederrechtelijk binnendringen”, is veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vier weken, met aftrek.
Tegen deze uitspraak is namens de verdachte cassatieberoep ingesteld. Namens de verdachte heeft mr. E. Maessen, advocaat te Maastricht, één middel van cassatie voorgesteld.
Het middel

3.1. Het middel behelst de klacht dat het hof de strafoplegging ontoereikend heeft gemotiveerd, omdat het hof bij de strafoplegging de omstandigheid heeft betrokken dat “sinds de veroordeling waarvan beroep meerdere nieuwe verdenkingen zijn gerezen tegen verdachte ter zake van diefstal.”

3.2. De door het hof bevestigde strafmotivering van de politierechter luidt als volgt:

“Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

De politierechter slaat bij het bepalen van de op te leggen straf acht op het uittreksel uit het algemeen documentatieregister d.d. 30 maart 2015. Hieruit blijkt dat verdachte veelvuldig is veroordeeld ter zake vermogensdelicten. Het feit dat de reclassering bericht dat het niet goed gaat met verdachte biedt weinig hoop. Verdachte heeft verklaard dat het beter met hem gaat maar biedt te weinig aanknopingspunten om daarin mee te gaan. Alles overziend is de politierechter van oordeel dat niet kan worden volstaan met minder dan een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de hierna te noemen duur.”

3.3. Het hof heeft in het arrest onder de kop “vonnis waarvan beroep” de strafoplegging als volgt nader gemotiveerd:

“Het hof kan zich vinden in de door de rechtbank opgelegde straf en de strafmotivering. Ook ter terechtzitting in hoger beroep is niets naar voren gebracht waaruit zou kunnen worden afgeleid dat verdachte zijn leven op orde heeft gebracht. Het enkel van goede wil zijn, zoals de raadsman heeft gesteld, is daarvoor onvoldoende. Daarentegen is uit het Uittreksel Justitiële Documentatie d.d. 21 januari 2016 gebleken dat er sinds de veroordeling waarvan beroep meerdere nieuwe verdenkingen zijn gerezen tegen verdachte ter zake diefstal.

Alles overziend ziet het hof in hetgeen door de raadsman in hoger beroep is aangevoerd geen reden om, in plaats van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf, een taakstraf op te leggen.”

3.4. Het hof heeft bij de strafoplegging laten meewegen dat in het dossier blijkt van nieuwe verdenkingen ter zake van diefstal jegens verdachte sinds het vonnis van de politierechter op 8 mei 2015. Een blik achter de papieren muur leert het volgende. Uit het door het hof genoemde uittreksel uit de justitiële documentatie betreffende de verdachte van 21 januari 2016 blijkt dat sinds de datum van het vonnis een drietal verdenkingen jegens de verdachte zijn gerezen. Dit betreft een diefstal van een fiets op 19 mei 2015 en twee winkeldiefstallen op respectievelijk 27 juni 2015 en 14 juli 2015. Voor deze feiten is verdachte gedagvaard. Kennelijk heeft het hof deze drie feiten laten meewegen bij de strafoplegging als ‘meerdere nieuwe verdenkingen’.

3.5. Bij de beoordeling van het middel dient het volgende worden vooropgesteld. De feitenrechter heeft bij de oplegging van een straf of een maatregel een grote vrijheid in de keuze van de straf en de waardering van de factoren die hij daartoe van belang acht.¹ Deze afweging is aan hem voorbehouden. De feiten en omstandigheden waarop de sanctieoplegging berust, hoeven niet gegrond te zijn in de bewijsmiddelen. Evenwel zullen de gegevens waarvan in de strafmotivering gebruik wordt gemaakt, moeten zijn gebleken uit het onderzoek ter terechtzitting.²

3.6. Het hof heeft in casu acht geslagen op de sinds de uitspraak van de politierechter jegens de verdachte gerezen verdenkingen ter zake van diefstal. Met deze verwijzing heeft het hof (slechts) beeld en inkleuring willen geven aan zijn vaststelling dat niet blijkt dat de verdachte zijn leven op orde heeft gebracht.³ Nu uit het proces-verbaal van de terechtzitting van het hof van 16 maart 2016 blijkt dat het uittreksel justitiële documentatie van 21 januari 2016 aldaar is voorgehouden en besproken, mocht het hof bij de strafoplegging daarop acht slaan. Daaraan kan het door de steller van het middel aangevoerde niet afdoen. Ten overvloede merk ik op dat het hof de strafoplegging en motivering van de politierechter integraal heeft overgenomen en dat de vermelding van de nieuwe verdenkingen slechts van ondergeschikte betekenis is. De overige overwegingen van het hof kunnen de strafoplegging zelfstandig dragen. De klacht treft geen doel.

3.7. Het middel is tevergeefs voorgesteld.

4. Ambtshalve heb ik geen gronden aangetroffen die tot vernietiging van de bestreden uitspraak aanleiding behoren te geven.

5. Het middel kan met de aan art. 81, eerste lid, RO ontleende motivering worden afgedaan.

6. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden