Rechtbank Amsterdam, 01-10-2007, BB6673, 06/8093

Uitspraakdatum: 1 oktober 2007

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, wonende te Z, eiser,

en

de heffingsambtenaar van de gemeente Amsterdam, verweerder.

Beslissing

Gronden

1. Op 22 maart 2006 omstreeks 12.07 uur stond eisers auto, merk Renault met kenteken AA-BB-00, geparkeerd aan de a-straat te Amsterdam in een zogenaamd 10 cent tariefgebied. Twaalf minuten voordien heeft eiser parkeerbelasting voldaan. Op het parkeerkaartje dat hij uit de parkeerautomaat heeft verkregen, is vermeld: “Deze zijde goed zichtbaar achter de voorruit plaatsen. Parkeren betaald tot: 220306 11:55 4576 ZAMSTEL 0,10EUR 11:52|22 00160 Stadstoezicht”.

2. Aan eiser is een naheffingsaanslag in de parkeerbelasting opgelegd ten bedrage van € 0,10 aan belasting en € 46,- aan kosten ter zake van het opleggen van die naheffingsaanslag. Volgens de naheffingsaanslag merkte de controleur bij de controle om 12.07 uur op: “kaartje niet geldig; tijd tot: 11.55”.

3. De naheffingsaanslag is opgelegd ter zake van parkeerbelasting als bedoeld in artikel 1, aanhef en onderdeel a, van de Verordening parkeerbelastingen 2006 van de gemeente Amsterdam (hierna: de Verordening).

6. Voor zover hier van belang wordt in de stratentabel behorende bij het Uitwerkingsbesluit het volgende vermeld:

7. Verweerder erkent wel dat eiser om 11.52 uur € 0,10 heeft betaald, maar voert aan dat deze betaling niet op de manier heeft plaats gevonden als door het college van burgemeester en wethouders is voorgeschreven en dat daarom niet de vereiste parkeerbelasting is voldaan en dat hij daarom heeft mogen naheffen.

8. De rechtbank volgt verweerder daar in niet en wel om twee redenen.

9. Niet is in geschil, dat ten tijde van het opleggen van de naheffingsaanslag eisers auto 12 minuten geparkeerd stond op de onderhavige parkeerplaats. Evenmin is in geschil dat eiser zijn parkeergeld niet in de speciale tien cent tarief parkeerapparatuur heeft geworpen en derhalve voor de betaalde 10 cent niet een kaartje met een maximale parkeerduur van één uur heeft verkregen en achter zijn autoruit heeft gelegd, maar dat eiser een kaartje uit een andere ter plaatse aanwezige automaat heeft verkregen die was ingericht voor het voldoen van parkeerbelasting tegen een ander dan het 10 cent tarief voor zowel naburige straten als de a-straat op tijden waarop het 10 cent tarief niet van toepassing is. Ter zitting is duidelijk geworden dat deze automaat ook opgesteld stond aan de a-straat.

10. Eiser heeft voorts onweersproken gesteld dat hij vaker in de a-straat heeft geparkeerd en het 10 cent tarief daar wel bij een 10 cent tarief parkeerautomaat heeft voldaan en dat het ook deze dag zijn bedoeling was de belasting naar het voor de a-straat geldende 10 cent tarief te voldoen. Hij heeft mede door het niet bij zich hebben van zijn leesbril echter onvoldoende opgelet en niet onderkend dat hij het dubbeltje in een andere dan een 10 cent tarief parkeerautomaat wierp. De rechtbank leidt uit een en ander af dat bij eiser de intentie bestond om voor maximaal één uur parkeren naar het 10 cent tarief te willen betalen, maar dat hij daartoe een verkeerd kaartje heeft “getrokken”.

11. Ingevolge artikel 20 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) dat op de naheffing van parkeerbelasting van toepassing is, is naheffing enkel mogelijk indien de belasting die op aangifte behoort te worden voldaan geheel of gedeeltelijk niet is betaald waardoor te weinig belasting is geheven. Uit het onder 10 overwogene volgt dat eiser de verschuldigde belasting heeft voldaan en daartoe ook de intentie had. Anders dan verweerder betoogt, is voor naheffing uitsluitend van belang of de verschuldigde belasting is betaald en niet of de aangifte op de juiste wijze is gedaan, c.q. of de voorschriften bij de parkeerapparatuur zijn nageleefd. In dit verband verwijst de rechtbank naar de jurisprudentie van de Hoge Raad (HR 8 januari 1997, nr. 31 657, BNB 1997/68c*). Dit is de ene reden waarom naheffing in dit geval niet kan.

12. Verweerders stelling dat een parkeerkaartje verkregen uit een andere automaat niet geldig is voor het parkeren in de onderhavige straat, vindt daarnaast geen steun in de toepasselijke regelgeving. Aan verweerder kan worden toegegeven dat omwille van de controleerbaarheid en de handhaafbaarheid het aanbeveling verdient dat kaartje wordt gebruikt waarop de aangifte aan het juiste tarief is vermeld. Maar uit de hiervoor weergegeven voorschriften, kan niet worden afgeleid dat het kaartje dat eiser had getrokken op dat moment niet geldig was voor de a-straat. Op het kaartje is daarover niets vermeld. In artikel III Uitwerkingsbesluit is bovendien expliciet neergelegd dat een Amsterdams kaartje geldig is in de hele gemeente, mits telkens omgerekend naar het tarief zoals bedoeld in de Verordening en is aangegeven op de parkeerapparatuur, op de plaats van het parkeren.

13. Gelet op het vorenoverwogene was er geen grond voor naheffing van parkeerbelasting. Het beroep is gegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 1 oktober 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. R.H.M. Bruin, rechter, in tegenwoordigheid van mr. K. Djodikromo, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van het proces-verbaal in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.