Rechtbank Amsterdam, 18-01-2019, ECLI:NL:RBAMS:2019:320, AMS 18/4973

1. Ter zitting is duidelijk geworden dat eiseres een rechtsingang zoekt om op te kunnen komen tegen een verzoek om inlichtingen. Naar het oordeel van de rechtbank is daarmee sprake van (voldoende) procesbelang.

2. In geschil is of het bezwaar van eiseres tegen de brief van 2 mei 2018 terecht niet-ontvankelijk is verklaard.

3. In het bestreden besluit heeft verweerder overwogen dat de brief van 2 mei 2018 niet op enig rechtsgevolg is gericht. De verplichting tot medewerking aan informatievergaring vloeit rechtstreeks uit de wet voort. De brief van 2 mei 2018 is daarom geen besluit in de zin van artikel 1:3 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

4. In de brief van 2 mei 2018 heeft verweerder eiseres meegedeeld de resultaten te hebben ontvangen van een onderzoek naar de vereisten inzake de aanwezigheid van eiseres in Nederland op de voet van artikel 8 van de Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen. In de brief is een verslag van dat onderzoek opgenomen. Daaruit blijkt dat de controlemedewerkers vooralsnog van mening zijn dat niet is voldaan aan de vereisten inzake de aanwezigheid van eiseres in Nederland als bedoeld in artikel 3a, lid 7, van het Uitvoeringsbesluit. Gelet hierop heeft verweerder eiseres verzocht de inlichtingen voor de jaren 2014, 2015 en 2016 te verstrekken.

5. De rechtbank is onder verwijzing naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 15 juni 2009 (ECLI:NL:RVS:2009:BJ2662) van oordeel dat de brief van 2 mei 2018 niet op enig rechtsgevolg is gericht. De brief is gericht op het vergaren van gegevens ten behoeve van de goede voortgang van enig onderzoek, niet op het scheppen van een verplichting ten aanzien van eiseres. De verplichting om mee te werken aan het onderzoek en gegevens te overhandigen, vloeit immers rechtstreeks uit de wet voort (zie artikel 47 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen). Nergens in de brief worden rechtspositionele beslissingen genomen waaraan eiseres rechten kan ontlenen of waaruit voor haar plichten voortvloeien. Daarmee is de brief niet aan te merken als een besluit in de zin van de Awb en staat daartegen dus geen rechtsmiddel bij de bestuursrechter open.

6. Hieruit volgt dat verweerder het bezwaar van eiseres terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard. Het beroep is daarom ongegrond. Aan hetgeen eiseres overigens heeft aangevoerd, komt de rechtbank niet toe.

7. Voor een proceskostenveroordeling of vergoeding van het griffierecht bestaat geen aanleiding.