Rechtbank Amsterdam, 16-09-2021, ECLI:NL:RBAMS:2021:5118, AWB 21/822

1. Op 13 januari 2021 om 18.19 uur is tijdens een controle geconstateerd dat de auto van [eiser] geparkeerd stond ter hoogte van de [adres] te Amsterdam, terwijl hiervoor geen of te weinig parkeergeld was betaald. De heffingsambtenaar heeft daarom aan [eiser] een naheffingsaanslag opgelegd.

2. [eiser] is het niet eens met de naheffingsaanslag. Hij voert aan dat hij op 4 januari 2021 een bewonersvergunning heeft aangevraagd. Op 13 januari 2021 is de vergunning aan [eiser] toegekend. Hierbij is een factuur verzonden waarin staat vermeld dat de parkeervergunning op 13 januari 2021 om 12.38 uur ingaat. Volgens [eiser] heeft hij de factuur direct op 13 januari 2021 betaald en volgens het afschrift was het betaalde bedrag op 13 januari 2021 om 14.33 uur bij de ontvanger. Volgens [eiser] heeft hij dus in zijn vergunningsgebied geparkeerd toen hij al een vergunning had. Ook voert [eiser] aan dat sprake is van een motiveringsgebrek in de bestreden uitspraak, nu de heffingsambtenaar niet inhoudelijk op zijn bezwaargronden heeft gereageerd.

3. Ter zitting heeft de heffingsambtenaar zich op het standpunt gesteld dat in de uitspraak op bezwaar ten onrechte niet op de bezwaargronden van [eiser] is ingegaan. Dit punt is tussen partijen dus niet langer in geschil. Dit betekent dat aan de bestreden uitspraak een motiveringsgebrek kleeft en [eiser] in ieder geval zijn griffierecht terugkrijgt. De rechtbank zal hierna beoordelen of [eiser] ook op de andere punten gelijk krijgt.

4. De heffingsambtenaar heeft zich verder op het standpunt gesteld dat uit de toekenningsbrief van 13 januari 2021, in combinatie met de factuur voldoende blijkt dat de vergunning van [eiser] nog geactiveerd moest worden. Dit activeren gebeurt door de vergunning te betalen. De vergunning wordt na betaling binnen drie werkdagen geactiveerd. Volgens de heffingsambtenaar staat dit duidelijk vermeld in de door [eiser] ontvangen toekenningsbrief en factuur. Dat [eiser] de gegevens heeft uitgelegd als zijnde dat de vergunning direct geldig was dient voor zijn rekening en risico te komen, aldus de heffingsambtenaar.

5. Anders dan de heffingsambtenaar vindt de rechtbank dat uit de gegevens in de factuur in combinatie met de toekenningsbrief niet duidelijk blijkt dat de bewonersvergunning maximaal drie werkdagen na betaling pas bruikbaar is. In de brief en de factuur staat weliswaar vermeld dat de vergunning nog geactiveerd moet worden en dat dit door betaling gebeurt, maar er wordt in de brief en de factuur ook tegenstrijdige informatie over de betalingstermijn verstrekt en in de factuur wordt duidelijk een begin- en eindtijd van de vergunning vermeld. Dat ergens in de brief en de factuur nog een zin staat opgenomen dat de vergunning binnen drie dagen na betaling ingaat, neemt niet weg dat verwarring over de ingangsdatum van de vergunning – gelet op het voorgaande – begrijpelijk is. Het standpunt van [eiser] dat hij ervan uitging tijdens de controle over een geldige parkeervergunning te beschikken, vindt de rechtbank gelet op het voorgaande dus begrijpelijk en navolgbaar. De rechtbank oordeelt dan ook dat de heffingsambtenaar niet heeft voldaan aan zijn informatieplicht. De naheffingsaanslag is daarom ten onrechte aan [eiser] opgelegd.

6. Het voorgaande betekent dat [eiser] gelijk krijgt. Het beroep is gegrond en de rechtbank vernietigt de bestreden uitspraak en de naheffingsaanslag van 16 januari 2021.

7. De rechtbank bepaalt dat de heffingsambtenaar aan [eiser] het door hem betaalde griffierecht van € 49,- vergoedt. Er zijn geen voor vergoeding in aanmerking komende proceskosten.