Rechtbank Amsterdam, 29-10-2021, ECLI:NL:RBAMS:2021:6327, AWB - 20 _ 3653

1. [eiser] is eigenaar van de onroerende zaak [adres 1] . [adres 1] is een portiekflat met berging. De oppervlakte van de woning is ongeveer 75m². [eiser] woont op het adres [adres 2] . [eiser] heeft voor het kalenderjaar 2019 een aanslag afvalstoffenheffing gekregen ter hoogte van € 276,-, het tarief voor een eenpersoonshuishouden.

2. [eiser] heeft bezwaar gemaakt tegen de aanslag. Het bezwaar van [eiser] is met de bestreden uitspraak niet-ontvankelijk verklaard. De heffingsambtenaar heeft in het verweerschrift bevestigd dat het bezwaar ten onrechte niet-ontvankelijk is verklaard, omdat het bezwaarschrift wel op tijd is ingediend. Reeds hierom zal de rechtbank het beroep gegrond verklaren. De heffingsambtenaar dient het door [eiser] betaalde griffierecht te vergoeden. Over de inhoud van het beroep overweegt de rechtbank het volgende.

3. De heffingsambtenaar en [eiser] hebben op de zitting overeenstemming bereikt over de WOZ‑waarde van [adres 1] voor het kalenderjaar 2019 met waardepeildatum

1 januari 2018. Deze zal worden vastgesteld op € 320.000,-. De overige beroepsgronden van [eiser] over de WOZ-waarde van [adres 1] behoeven vanwege de overeenstemming geen verdere bespreking meer.

4. [eiser] stelt dat artikel 5 van de Verordening Afvalstoffenheffing en reinigingsrecht bedrijfsafval 2019 (hierna: de Verordening) over de maatstaf van heffing en het tarief, in strijd is met artikel 1 van de Grondwet, omdat [eiser] als eenpersoonshuishouden in verhouding meer moet betalen dan een lid van een meerpersoonshuishouden. [eiser] stelt dat er sprake is van discriminatie.

5. Deze beroepsgrond van [eiser] slaagt niet. De rechtbank volgt de redenering van het Hof Amsterdam in de uitspraak van 1 december 2020¹. In deze uitspraak heeft het Hof zich over dezelfde beroepsgrond van [eiser] gebogen met betrekking tot de afvalstoffenheffing voor [adres 2] voor het kalenderjaar 2018 en geconcludeerd dat er geen sprake is van strijd met het verbod op discriminatie. De rechtbank verwijst naar de overwegingen 5.5.1 tot en met 5.5.5 van het Hof² en maakt deze tot de hare. In aanvulling daarop stelt de rechtbank vast dat [eiser] - ook in deze zaak - niet heeft aangegeven dat hij anders dan andere eenpersoonshuishoudens is behandeld. De aanslag (en het daarin berekende bedrag) is in overeenstemming met het in de Verordening opgenomen tarief opgelegd. Het staat de gemeenteraad in beginsel vrij verschillende belastingtarieven vast te stellen voor eenpersoons- en meerpersoonshuishoudens. Een dergelijk onderscheid tussen ongelijke gevallen levert alleen verboden discriminatie op bij een overduidelijke onevenredigheid. Van een dergelijke overduidelijke onevenredigheid is naar het oordeel van de rechtbank (ook) in dit geval geen sprake.

6. Op de zitting heeft [eiser] verzocht om inzage in de manier waarop de afvalstoffenheffing is opgebouwd. Dit verzoek kan worden opgevat als een stelling dat de opbrengstlimiet wordt overschreden. Omdat [eiser] dit verzoek pas op de zitting heeft gedaan, heeft de heffingsambtenaar zich daar niet op kunnen voorbereiden. Vanuit het oogpunt van een goede procesorde, gaat de rechtbank daarom voorbij aan dit verzoek en de onderliggende stelling dat de opbrengstlimiet wordt overschreden. De rechtbank zal hier dus niet over oordelen in deze uitspraak.

7. Het beroep is gegrond. Het bezwaar is ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard. De bestreden uitspraak zal worden vernietigd. De rechtbank zal bepalen dat deze uitspraak in de plaats treedt van de vernietigde uitspraak op bezwaar.

8. Omdat de rechtbank het beroep gegrond zal verklaren, dient de heffingsambtenaar aan [eiser] het door hem betaalde griffierecht te vergoeden. Er zijn geen voor vergoeding in aanmerking komende proceskosten.