Rechtbank Amsterdam, 14-01-2022, ECLI:NL:RBAMS:2022:475, AWB - 21 _ 136

1. Eisers zijn eigenaar en gebruiker van de woning. Het gaat om een tussenwoning met berging. De oppervlakte van de woning is ongeveer 152 m² en de oppervlakte van het perceel is 171 m².

2. In beroep heeft de heffingsambtenaar de WOZ-waarde verlaagd naar € 767.000,-. Reeds hierom zal de rechtbank het beroep gegrond verklaren. De heffingsambtenaar dient het door eisers betaalde griffierecht te vergoeden. Over de inhoud van het beroep overweegt de rechtbank het volgende.

3. Eisers vinden dat de heffingsambtenaar de WOZ-waarde nog steeds te hoog heeft vastgesteld. Eisers vinden dat de waarde van de woning lager moet worden vastgesteld, omdat er grotere en duurdere panden in dezelfde straat staan met een lagere WOZ-waarde. Zij verwijzen specifiek naar de WOZ-waardes van de woningen [adres 2] [nummer 1] , [nummer 2] en [nummer 3] . Eisers voeren aan dat het bestreden besluit niet voldoende gemotiveerd is. Volgens eisers wordt de waarde willekeurig bepaald en wordt er geen inzicht geboden in het tot stand komen van de waarde. Eisers verzoeken de heffingsambtenaar om extra controles uit te voeren in hun straat en baseren dat op een rapport van de waarderingskamer.

4. De heffingsambtenaar moet aannemelijk maken dat hij de WOZ-waarde niet te hoog heeft vastgesteld. Hiervoor heeft hij in beroep in het taxatierapport verwezen naar drie vergelijkbare woningen die binnen een jaar voor of na de waardepeildatum 1 januari 2019 zijn verkocht. Op basis van de gemiddelde gerealiseerde m²-prijs van de vergelijkingsobjecten heeft de heffingsambtenaar geconcludeerd dat de waarde van de woning van eisers € 767.000,- is.

5. De rechtbank stelt voorop dat het doel en de strekking van de Wet WOZ met zich brengt dat de waarde van een woning voor elk kalenderjaar opnieuw wordt bepaald aan de hand van de feiten en omstandigheden die zich op of rond de waardepeildatum voordoen. De vergelijking met een eerder vastgestelde waarde van de woning dan wel van vergelijkingsobjecten is dus niet van belang voor de vaststelling van de WOZ-waarde die nu in geschil is. Voor zover eisers een beroep doen op het gelijkheidsbeginsel overweegt de rechtbank dat in het belastingrecht de meerderheidsregel geldt. Dit houdt in dat alleen dan sprake is van strijd met het gelijkheidsbeginsel als ten minste twee identieke objecten lager zijn gewaardeerd dan de woning van eisers. In dit geval hebben eisers verwezen naar de WOZ-waardes van [adres 2] [nummer 1] , [nummer 2] en [nummer 3] . De [adres 2] [nummer 2] is net als de woning van eisers een tussenwoning en heeft daarom ook een vergelijkbare WOZ-waarde als de woning van eisers. De [adres 2] [nummer 1] en [nummer 3] zijn echter hoekwoningen en zijn om die reden al niet identiek aan de woning van eisers. Ter zitting heeft de taxateur toegelicht dat hij onderzoek heeft gedaan naar de hoekwoningen. Hieruit volgt dat de hoekwoningen een kleiner oppervlakte hebben dan de woning van eisers, waardoor de WOZ-waarde logischerwijs ook lager ligt. De stelling van eisers dat de hoekwoningen een groter oppervlakte hebben dan de woning van eisers hebben zij niet met stukken onderbouwd. Gelet op het voorgaande slaagt het beroep op het gelijkheidsbeginsel niet.

6. Van de vergelijkingsobjecten die de heffingsambtenaar heeft geselecteerd vindt de rechtbank dat deze wel voldoende vergelijkbaar zijn met de woning van eisers gelet op het type woning, de ligging, het oppervlakte en het bouwjaar. Eisers hebben tegen de vergelijkbaarheid van de door de heffingsambtenaar geselecteerde vergelijkingsobjecten ook geen beroepsgronden aangevoerd. Op basis van de gerealiseerde m²-prijs van de vergelijkingsobjecten heeft de heffingsambtenaar voldoende aannemelijk gemaakt dat de WOZ-waarde van € 767.000,- voor de woning niet te hoog is.

7. Omdat de heffingsambtenaar de WOZ-waarde in beroep heeft verlaagd zal de rechtbank het beroep gegrond verklaren. Dit betekent ook dat de heffingsambtenaar het door eisers in deze zaak betaalde griffierecht aan hen dient te vergoeden.