Rechtbank Arnhem, 17-10-2006, ECLI:NL:RBARN:2006:2838 BC5593, AWB 06/640

RECHTBANK ARNHEM

Sector bestuursrecht, meervoudige belastingkamer

Procedurenummers: AWB 06/640 en 06/641

Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2002 een aanslag (aanslagnummer [00].H.26) inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 127.967, alsmede bij beschikking een verzuimboete van € 1.134.

Verweerder heeft aan eiser ook een aanslag (aanslagnummer [00].S.26) Premie Ziekenfondswet zelfstandigen 2002 (hierna: Zfw), opgelegd naar een maximum premie-inkomen van € 19.650, alsmede bij beschikking een verzuimboete van € 68.

Verweerder heeft bij twee uitspraken op bezwaar van 6 december 2005 de aanslagen en boetebeschikkingen gehandhaafd.

Eiser heeft tegen de uitspraken op bezwaar, voorzover deze zien op de aanslagen, bij brieven van 12 januari 2006, ontvangen bij de rechtbank op 13 januari 2006, beroep ingesteld.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 7 september 2006 te Arnhem. De zaken zijn daarbij gevoegd behandeld.

Eiser is daar in persoon verschenen, bijgestaan door [gemachtigde]. Namens verweerder is verschenen [gemachtigde].

Ter financiering van deze schuldovername heeft eiser in 2002 een bedrag van in totaal

€ 445.000 geleend bij de [bank] [Q] (hierna: de [bank]), bestaande uit twee hypothecaire geldleningen van respectievelijk € 267.000 en € 178.000. Uit de financieringsvoorwaarden blijkt dat eiser deze leningen uitsluitend mocht gebruiken voor de voldoening van de schulden van de stichtingen [B] en [C].

In zijn aangifte IB/PVV 2002 heeft eiser ter zake van deze afwaardering een bedrag van

€ 440.643 als buitengewone last in aftrek gebracht op zijn winst uit onderneming.

Eiser heeft ter zitting onder andere -zakelijk weergegeven- verklaard dat

- [B] nooit activiteiten heeft ontplooid;

- [B] uiteindelijk is geliquideerd omdat zij geen functie had;

- door [B] schulden zijn aangegaan om de activiteiten van [C] te financieren;

- de administraties van [B] en [C] later zijn gevoegd;

- de belastingdienst toestemming heeft gegeven om de schulden van [B] op te nemen in de jaarrekening

van [C];

- [C] activiteiten verrichtte en nog steeds verricht op het gebied van studiebegeleiding en screening van

leerlingen;

- [A] de leerlingen liet onderzoeken door [C];

- [C] de enige instantie is die zowel kennis heeft op het gebied van studiebegeleiding als kennis heeft ten

aanzien van specifieke vakken die op scholen in Gelderland worden onderwezen;

- deze combinatie voor hem zo specifiek en zo belangrijk is dat hij [C] overeind wilde houden;

- het voor [A] een ramp zou zijn geweest als de leerlingen niet langer gescreend zouden kunnen

worden door [C];

- dat er nog steeds een intensief samenwerkingsverband bestaat met de BV;

- dat het reeds bij overname van de schulden duidelijk was dat [C]/[B] de door hem verstrekte lening

niet zou kunnen aflossen.

De rechtbank overweegt allereerst dat de totale vordering van € 445.000, die eiser tot zijn ondernemingsvermogen rekent, bestaat uit twee delen, te weten:

a. het deel van de vordering dat is ontstaan door overname van een schuld van [C] aan diverse rabobanken

(hierna: vordering [C]);

b. het deel van de vordering dat is ontstaan door overname van een schuld van [B] aan diverse rabobanken

(hierna: vordering [B]).

De rechtbank is van oordeel dat eiser met zijn verklaring ter zitting aannemelijk heeft gemaakt dat hij de lening aan [C] heeft verstrekt in het kader van de normale uitoefening van zijn onderneming. Aan eisers beslissing om [C] “overeind te houden” door middel van het overnemen van [C]’s schulden aan de [bank] lagen zakelijke motieven ten grondslag. Eiser had al een langdurige zakelijke relatie met [C] en de mensen die voor [C] werkten. Hij wilde dit in stand houden. Het enkele feit dat eiser er ook voor had kunnen kiezen zijn leerlingen te laten screenen bij een concurrent van [C], zoals verweerder heeft betoogd, betekent niet dat daarmee de zakelijke grondslag komt te vervallen aan eisers beslissing.

De stelling van verweerder dat eiser in persoon hoofdelijk aansprakelijk was voor schulden van [C] aan de rabobanken en derhalve om persoonlijke redenen deze schuld heeft overgenomen, is door verweerder op geen enkele wijze onderbouwd.

Gelet op vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat eiser de vordering [C] ten bedrage van ƒ 8.667,19 (€ 3.933) tot zijn ondernemingsvermogen mocht rekenen.

De rechtbank is van oordeel dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij de lening aan [B] heeft verstrekt in het kader van de normale uitoefening van zijn bedrijf.

Eiser heeft ter zitting verklaard dat hij hiertoe besloten heeft omdat de schulden van [B] aan de rabobanken verband hielden met de activiteiten van [C]. Eiser heeft dit echter niet onderbouwd met stukken. Uit de overgelegde jaarstukken van [C] blijkt niet van een hiermee verband houdende schuld van [C] aan [B]. Ondanks verzoeken van verweerder heeft eiser niet de jaarstukken van [B] overgelegd. De post “Lening inz. [B]/RABO”op de balans van [C] heeft blijkbaar betrekking op iets anders aangezien deze post na de schuldovername door eiser in 2002 nog steeds voorkomt op de balans. Eiser heeft betoogd dat er een consolidatie heeft plaatsgevonden tussen [C] en [B]. Hiervan blijkt echter niets uit de jaarstukken van [C]. De hiervoor genoemde post “Lening inz. [B]/RABO” wijst niet op een consolidatie.

Van andere zakelijke redenen op grond waarvan eiser een schuld van een dergelijke omvang zou overnemen van een stichting die geen activiteiten ontplooit, is de rechtbank niet gebleken. Dit klemt te meer gezien het feit dat van meet af aan duidelijk was dat [B] de lening niet zou kunnen aflossen en [B] uiteindelijk is geliquideerd.

De rechtbank:

- verklaart het beroep gegrond voor zover dit betrekking heeft op de aanslag IB/PVV over het jaar 2002;

- verklaart het beroep ongegrond voor zover dit betrekking heeft op de aanslag Premie Zfw over het jaar 2002;

- vernietigt de uitspraak op bezwaar betreffende de aanslag IB/PVV over het jaar 2002;

- vermindert de belastingaanslag tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning waarbij

bij het bepalen van de winst uit onderneming rekening wordt gehouden met de afwaardering tot nihil van de

tot het ondernemingsvermogen behorende vordering van € 3.933 en bepaalt dat deze uitspraak in zoverre in de plaats treedt van het vernietigde besluit;

- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiser ten bedrage van € 803,27, en wijst de Staat der

Nederlanden (Ministerie van Financiën) aan dit bedrag aan eiser te voldoen;

- gelast dat de Staat der Nederlanden (Ministerie van Financiën) het door eiser betaalde griffierecht van € 37

vergoedt.

Deze uitspraak is gedaan en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door

mr. M.M. Bijker - Veen, voorzitter, en mr. F.M. Smit en mr. L.B.M. Klein Tank, rechters, in tegenwoordigheid van drs. R.P.M. Lemmen, griffier, op 17 oktober 2006.

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum:

- hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Arnhem (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem; dan wel

- beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag, mits de wederpartij daarmee schriftelijk instemt.

N.B. Bij het bestuursorgaan berust de bevoegdheid tot het instellen van beroep in cassatie niet bij de ambtenaar die de procedure voor de rechtbank heeft gevoerd.

Bij het instellen van hoger beroep dan wel beroep in cassatie dient het volgende in acht te worden genomen:

1 - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd;

2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep dan wel het beroep in cassatie is ingesteld;

d. de gronden van het hoger beroep dan wel het beroep in cassatie.