Rechtbank Arnhem, 04-06-2007, BA8967, 06/4000

Uitspraakdatum: 4 juni 2007.

Uitspraak als bedoeld in artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X], wonende te [Y], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/[P]], verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2001 een aanslag (aanslagnummer [******]) inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 50.540.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 31 mei 2006 de aanslag gehandhaafd.

Eiser heeft daartegen bij brief van 11 juli 2006, ontvangen bij de rechtbank op 12 juli 2006, beroep ingesteld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiser heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast.

2.1 Eiser is voor de onverdeelde helft eigenaar van twee onroerende zaken gelegen aan de [A-]weg 7 (hierna: pand 1) en de [B-]weg 1 (hierna: pand 2) te [Z]. Pand 1 heeft hij samen met zijn broer in 1995 gekocht voor € 249.579. Pand 2 hebben zij samen op 14 december 2000 gekocht voor € 254.117.

2.3 Pand 2 wordt voor 76% van het vloeroppervlak verhuurd aan een derde, voor 6% aan [H-vof] en voor 18% aan [T-] BV (hierna: [T-BV]). Eiser houdt indirect 100% van de aandelen in [T-BV]. Er zijn geen schriftelijke huurovereenkomsten opgemaakt van de verhuur aan [H-vof] en [T-BV]. [H-vof] heeft pand 2 verbouwd. Zowel [H-vof] als [T-BV] betalen vanaf 1 juli 2001 huur aan eiser.

2.4 Op 24 oktober 2001 is de broer van eiser overleden. Ten behoeve van de aanslag successierecht heeft Belastingdienst Ondernemingen [Y] door [D] een taxatie laten verrichten naar de waarde in het economische verkeer (hierna: WEV) van de panden 1 en 2. Hiervan is een taxatierapport opgemaakt met dagtekening 10 december 2002. De WEV in verhuurde staat is voor beide panden tezamen op peildatum 24 oktober 2001 geschat op € 522.000.

2.5 Bij zijn aangifte IB/PVV 2001 heeft eiser een bijlage gevoegd waaruit blijkt dat hij voor de terbeschikkingstellingsregeling is uitgegaan van een WEV per 1 januari 2001 van pand 1 van € 87.000 en van pand 2 van € 174.000. De onder 2.4 genoemde taxatie van € 522.000 is daarbij als uitgangspunt gehanteerd. Eiser heeft daarbij 50% van de totale waarde van beide panden voor 1/3 deel toegerekend aan pand 1 en 2/3 deel aan pand 2. Bij de bepaling van het resultaat uit een werkzaamheid zijn huuropbrengsten, rentelasten en afschrijving in aanmerking genomen. De hiervoor genoemde waardering heeft eiser als basis gehanteerd voor de afschrijving van 3% per jaar. Deze onderdelen zijn uitgesplitst in een bijlage bij de aangifte.

2.6 Naar aanleiding van een vragenbrief van verweerder heeft eiser een herziene bijlage bij de aangifte verstrekt. In deze bijlage is de waardering en de berekening van het resultaat uit een werkzaamheid aangepast aan de omstandigheid dat slechts 24% (berekend naar vloeroppervlak) van pand 2 onder de terbeschikkingstellingsregeling valt.

2.7 Verweerder heeft bij de aanslagregeling beide panden in het kader van de terbeschikkingstellingsregeling van artikel 3.91 en 3.92 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet) wederom laten taxeren door [D]. Zij heeft de WEV, deels in verhuurde en deels in vrije staat, op peildatum 1 januari 2001 geschat op € 104.500 voor pand 1 en op € 254.117 (zijnde de koopsom) voor pand 2. Hiervan is een taxatierapport opgemaakt met dagtekening 15 februari 2005. In het taxatierapport is de navolgende toelichting opgenomen:

“(…)

Toelichting

Bovenstaande taxatie is uitgesplitst per pand. Onderstaand de uitsplitsing per pand per gebruiker

[A-]weg 7

Gebruiker betaalde huur markthuur waarde

Grondwaarde geheel 62.040

2.9 In beroep neemt eiser het nadere standpunt in dat voor de bepaling van het resultaat uit een werkzaamheid de betaalde rente voor de schuld van pand 2 moet worden gerelateerd aan de huurwaarde in plaats van aan het verhuurde vloeroppervlak.

3. Geschil

4.Beoordeling van het geschil

4.1 Ingevolge artikel I, onderdelen M en AJ, van de Invoeringswet Wet inkomstenbelasting 2001 worden vermogensbestanddelen die bij het begin van het kalenderjaar 2001 tot een werkzaamheid worden gerekend te boek gesteld voor de WEV op dat tijdstip.

4.2 De rechtbank stelt voorop dat de WEV van een ter beschikking gestelde - in onderhavig geval een verhuurde - onroerende zaak kan worden omschreven als de waarde die de beste koper in de markt bij aanbieding voor verkoop bereid is te betalen voor die onroerende zaak. Dit betekent dat voor de bepaling van de WEV van de panden 1 en 2 zoals bedoeld in voornoemde artikelen moet worden uitgegaan van de WEV in verhuurde staat.

4.3 De rechtbank is voorts van oordeel dat de invloed van huurdersinvesteringen bij de bepaling van de WEV buiten beschouwing dient te worden gelaten. De WEV in verhuurde staat zal immers bepaald worden door de huuropbrengst. Het is niet aannemelijk dat die huuropbrengst mede wordt bepaald door investeringen die de huurder heeft gedaan omdat deze geen huur zal willen betalen voor zijn eigen investeringen.

4.4 De bewijslast om de WEV van beide panden per 1 januari 2001 aannemelijk te maken rust op eiser. Hij stelt daartoe dat de WEV van de panden 1 en 2 per 1 januari 2001 € 522.000 bedraagt. Als belangrijkste punt ter onderbouwing van zijn standpunt verwijst eiser naar het taxatierapport dat is opgemaakt voor het successierecht. Verder verwijst eiser naar de koopsom van € 249.579 die in 1995 is betaald voor pand 1, de waardestijgingen in de periode daarna en de waardeverhogende investeringen die in het pand zijn gedaan.

4.5 Naar het oordeel van de rechtbank is eiser niet in zijn bewijslast geslaagd, omdat het taxatierapport voor het successierecht niet als uitgangspunt voor de WEV van de terbeschikkingstellingsregeling kan dienen. Weliswaar gaat dit rapport uit van een WEV in verhuurde staat, maar ontbreekt een afzonderlijke uitsplitsing van de waarde per pand en van het ter beschikking gestelde gedeelte van pand 2. Voorts is bij de waardering rekening gehouden met de investeringen die door [H-vof] als huurder zijn gedaan.

4.6 Ook de koopprijs uit 1995 voor pand 1 kan naar het oordeel van de rechtbank niet als richtsnoer voor de waardering gelden. De rechtbank wijst daarbij op het ruime tijdsverloop tussen het moment van aankoop en de waardepeildatum en voorts op het feit dat niets bekend is over de feiten en omstandigheden waaronder de koop destijds tot stand is gekomen.

4.7 Het taxatierapport dat verweerder daartegenover heeft gesteld, verwerpt de rechtbank eveneens, reeds omdat bij de waardering het onjuiste uitgangspunt is gehanteerd dat de WEV van de ter beschikking gestelde delen van de panden in vrije staat is bepaald.

4.8 Nu de rechtbank beide partijen niet kan volgen in de door hen verdedigde waarden, zal zij zelf de waarde van beide panden in goede justitie vaststellen. De rechtbank zal daarbij de WEV in verhuurde staat voor beide panden tezamen van € 522.000, zoals bepaald in het taxatierapport voor het successierecht, als uitgangspunt hanteren. De rechtbank stelt de waardestijging tussen de verschillende peildata op nihil, gelet op het geringe tijdsverloop tussen 24 oktober 2001 en de waardepeildatum 1 januari 2001. Voor de uitsplitsing van de waarde per pand en voor zover ter beschikking gesteld, sluit de rechtbank aan bij de verhouding van de markthuren zoals weergegeven in het taxatierapport van 15 februari 2005. Dit betekent dat aan pand 1 een waarde moet worden toegerekend van 12.400/36.600 * 522.000 = afgerond € 177.000 en aan pand 2 een waarde van 24.200/36.600 * 522.000 = afgerond € 345.000.

4.9 Op de WEV in verhuurde staat van pand 1 ad € 177.000 moet vervolgens een correctie worden toegepast wegens de huurdersinvestering door [H-vof]. Voor de waardering van deze investering sluit de rechtbank aan bij de waardering zoals weergegeven in het taxatierapport d.d. 15 februari 2005, namelijk € 31.900. De WEV in verhuurde staat exclusief huurdersinvestering per 1 januari 2001 stelt de rechtbank in goede justitie vast op € 145.100. Dit betekent dat de onverdeelde helft van pand 1 dat eiser ter beschikking heeft gesteld, moet worden gewaardeerd op € 72.550.

4.10 Op de WEV in verhuurde staat van pand 2 ad € 345.000 moet een correctie worden toegepast wegens het deel dat aan derden is verhuurd. Blijkens het taxatierapport van 15 februari 2005 is dit gedeelte gewaardeerd naar verhuurde staat. Dit betekent een correctie van € 139.650. Ten slotte moet gecorrigeerd worden voor de huurdersinvestering die in de loop van het jaar 2001 heeft plaatsgevonden. Deze heeft immers plaatsgevonden na de voor de terbeschikkingstellingsregeling relevante waardepeildatum. Blijkens de gedingstukken bedragen de kosten van deze verbouwing ongeveer € 42.000. De rechtbank kent aan deze verbouwing een waardevermeerdering toe van € 37.500. De WEV in verhuurde staat exclusief huurdersinvestering per 1 januari 2001 voor het ter beschikking gestelde gedeelte van pand 2 stelt de rechtbank in goede justitie vast op € 167.850 (€ 345.000 -/- € 139.650 -/- € 37.500). Dit betekent dat de waarde van de onverdeelde helft van pand 2 dat eiser ter beschikking heeft gesteld, moet worden gewaardeerd op € 83.925.

4.11 Gelet op de hiervoor vastgestelde waarden kan de afschrijving per pand als volgt worden berekend:

4.12 Eiser stelt zich in beroep ten slotte op het nadere standpunt dat voor berekening van het resultaat uit een werkzaamheid de betaalde rente voor pand 2 moet worden gerelateerd aan de huurwaarde voor de ter beschikking gestelde delen van het pand, namelijk 45%. De rechtbank volgt eiser in zijn standpunt, omdat dat beter aansluit bij de economische werkelijkheid dan een toerekening naar verhuurd vloeroppervlak.

4.14 Bij de uitspraak op bezwaar heeft verweerder een resultaat uit een werkzaamheid in aanmerking genomen van € 1.976, zodat het belastbaar inkomen uit werk en woning uiteindelijk moet worden verminderd met € 586 en moet worden vastgesteld op € 49.954.

4.15 Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard.

5.Proceskosten

Artikel 7:15, derde lid, van de Awb bepaalt dat het verzoek wordt gedaan voordat het bestuursorgaan op het bezwaar heeft beslist.

Nu niet aannemelijk is geworden dat eiser voorafgaand aan de uitspraak op bezwaar een dergelijk verzoek heeft gedaan, heeft eiser geen recht op een vergoeding van kosten in de bezwaarfase.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 4 juni 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. I. Linssen, voorzitter en mr. J.J. Catsburg en mr. M.C.G.J. van Well, rechters, in tegenwoordigheid van mr. L.A. Aalbersberg, griffier.

De griffier, De voorzitter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Arnhem (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.