Rechtbank Arnhem, 23-05-2007, BA9126, AWB 06/6016

Uitspraakdatum: 23 mei 2007

Uitspraak als bedoeld in artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X], wonende te [Z], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst [te P], verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2001 een aanslag (aanslagnummer [.]) inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 0. Tevens heeft verweerder bij afzonderlijke beschikking aan eiser een boete opgelegd van € 567.

Verweerder heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 19 oktober 2006 de aanslag en de boetebeschikking gehandhaafd.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiser heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 13 april 2007 te Arnhem. Eiser is daar, met kennisgeving aan de rechtbank, niet verschenen. Namens verweerder is verschenen [.].

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding, stelt de rechtbank als tussen partijen niet in geschil, de volgende feiten vast.

Eiser, geboren op 10 februari 1963, heeft op 3 januari 2001 elektronisch een verzoek voorlopige teruggaaf IB/PVV over 2001 ingediend. In dit verzoek is de keuze voor fiscaal partnerschap gemaakt, waarbij als partner is vermeld mevrouw [S] (hierna: eisers partner), sofi-nummer: [.]. Eiser heeft een verzamelinkomen aangegeven van € 0. Op basis van de verstrekte gegevens is aan hem de algemene heffingskorting uitbetaald van € 1.576.

Eisers partner heeft over het jaar 2001 aangifte IB/PVV gedaan. In deze aangifte is bij de vraag “Kiest u samen met uw huisgenoot voor het fiscale partnerschap” het vakje “ja” aangekruist. Bij het vakje “Naam en voorletters van uw fiscale partner” staan eisers gegevens vermeld. Het betreffende aangiftebiljet is niet door eiser mede ondertekend.

Op 12 maart 2002 is aan eiser een aangiftebiljet IB/PVV over 2001 uitgereikt, onder vermelding van een uiterste inlevertermijn van 1 mei 2002. Eiser is op 15 augustus 2002 aangemaand tot het indienen van het aangiftebiljet. Op 12 september 2002 is aan hem een herinnering verzonden om aangifte te doen.

Op 18 maart 2003 heeft er een gesprek plaatsgevonden tussen verweerder en eiser. Op 22 maart 2003 heeft eiser een samenvatting van het gesprek naar verweerder toegestuurd. Op 24 september 2003 is aan eiser een laatste waarschuwing gestuurd met betrekking tot het inleveren van de aangifte IB/PVV 2001.

Eiser heeft zijn aangiftebiljet IB/PVV 2001 niet ingediend bij verweerder. Derhalve heeft verweerder, met dagtekening 4 februari 2005, ambtshalve de aanslag IB/PVV over 2001 opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 0. Hierbij heeft verweerder het standpunt ingenomen dat eiser niet heeft verzocht om fiscaal partnerschap. Derhalve is het bedrag van de algemene heffingskorting van € 1.576, met verhoging van heffingsrente, teruggevorderd van eiser. Tevens is een bedrag van € 567 aan verzuimboete opgelegd aan eiser.

3. Geschil

In geschil is het antwoord op de vraag of eiser recht heeft op uitbetaling van de niet verrekende gecombineerde heffingskorting conform het bepaalde in artikel 8.9 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (tekst 2001, hierna: Wet IB 2001). Het geschil spitst zich toe op de vraag of eiser heeft gekozen voor de zogenaamde partnerregeling ex artikel 1.3 van de Wet IB 2001, welke vraag door eiser bevestigend en door verweerder ontkennend wordt beantwoord.

Voorts is in geschil of aan eiser terecht een verzuimboete is opgelegd. Eiser beantwoordt deze vraag ontkennend en verweerder bevestigend.

4. Beoordeling van het geschil

Verweerder is van mening dat zowel eiser als zijn partner bij de aangifte IB/PVV 2001 geen verzoek hebben gedaan voor de kwalificatie van fiscaal partner. Volgens verweerder is dit wel vereist om te kunnen opteren voor fiscaal partnerschap.

Niet in geschil is dat eiser en zijn partner voldoen aan de voorwaarden om te kunnen opteren voor de kwalificatie als elkaars fiscale partner. Ingevolge artikel 1.3, eerste lid, van de Wet IB 2001 wordt de gezamenlijke keuze van de belastingplichtige en de andere ongehuwde meerderjarige voor de kwalificatie als partner gemaakt bij een verzoek om voorlopige teruggaaf of bij de aangifte. In de situatie van eiser is bij de voorlopige teruggaaf 2001 de keuze gemaakt voor de kwalificatie als partner. Eiser heeft geen aangifte IB/PVV 2001 ingediend. Naar het oordeel van de rechtbank is in dit geval dan ook geen sprake van een situatie waarin kan worden aangenomen dat is teruggekomen op de gemaakte keuze voor fiscaal partnerschap. Anders dan verweerder betoogt, volgt niet uit de wet of de toelichting daarop dat de bij de voorlopige teruggaaf gemaakte keuze zou moeten worden bevestigd via het indienen van een aangifte. Naar het oordeel van de rechtbank gaat het te ver om aan het ontbreken van eisers handtekening op de aangifte van zijn partner de conclusie te verbinden dat voor het jaar 2001 de keuze voor het fiscaal partnerschap is herzien.

Op grond van het voorgaande oordeelt de rechtbank dat verweerder ten onrechte het standpunt heeft ingenomen dat eiser en zijn partner niet hebben geopteerd voor fiscaal partnerschap. Dit betekent dat eiser recht heeft op uitbetaling van de algemene heffingskorting. Eisers beroep dient gegrond te worden verklaard. De overige door eiser aangevoerde beroepsgronden behoeven geen verdere behandeling meer.

Ingevolge artikel 8, eerste lid, onderdeel a, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) is een ieder die is uitgenodigd tot het doen van aangifte gehouden om het aangiftebiljet in te vullen, te ondertekenen en te retourneren.

Op grond van het bepaalde in artikel 67a, eerste lid, van de AWR kan de inspecteur een verzuimboete opleggen aan de belastingplichtige als deze niet (tijdig) heeft voldaan aan zijn aangifteverplichtingen. Hiervan is sprake als de belastingplichtige niet binnen de op de aanmaning vermelde termijn zijn aangifte indient.

Niet in geschil is dat eiser de aan hem uitgereikte aangiftebiljetten IB/PVV over 1999, 2000 en 2001 niet heeft ingediend binnen de daarvoor in de aanmaning gestelde termijn. Voor het antwoord op de vraag of in eisers situatie sprake is van afwezigheid van alle schuld, die leidt tot vernietiging van de boetebeschikking, acht de rechtbank het volgende van belang. Op het aangiftebiljet staat uitdrukkelijk vermeld dat dit geretourneerd dient te worden. Daarnaast is aan eiser via een aanmaning en een waarschuwing medegedeeld dat hij zijn aangiftebiljet dient in te leveren. Naar het oordeel van de rechtbank kan eiser hierdoor niet het gerechtvaardigde vertrouwen hebben gehad dat hij het biljet niet terug behoefde te sturen. Er is dan ook geen sprake van afwezigheid van alle schuld, ook niet als, zoals eiser stelt, op het belastingformulier voor de voorlopige teruggaaf iets anders stond vermeld.

Op grond van het voorgaande oordeelt de rechtbank dat er sprake is van een verzuim wegens het niet (tijdig) doen van aangifte. Terzake van dit verzuim kan verweerder aan eiser een verzuimboete opleggen.

Uit het derde lid van paragraaf 21 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (hierna: BBBB 1998) volgt dat voor de vaststelling van de hoogte van de verzuimboete eventueel eerdere verzuimen dienen te worden meegerekend. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 13 augustus 2004, BNB 2005/41, geoordeeld dat voor de verzuimenreeks slechts die verzuimen meetellen waarvoor een boete is opgelegd en waarvan mededeling is gedaan aan belanghebbende.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling aangezien eiser geen kosten heeft gesteld en de rechtbank ook overigens niet van kosten is gebleken die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen.

6. Beslissing

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Arnhem (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.