Rechtbank Arnhem, 14-01-2009, BI3591, AWB 07/1900

registratienummer: AWB 07/1900

inzake

[X], wonende te [Z], eiser,

tegen

de inspecteur van de Belastingdienst[P], verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2002 een aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) met [aanslagnummer] (hierna: de aanslag) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 40.685.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 29 maart 2007 de aanslag gehandhaafd.

Eiser heeft daartegen bij brief van 7 mei 2007, ontvangen bij de rechtbank op 8 mei 2007, beroep ingesteld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Voorafgaand aan het onderzoek ter zitting heeft eiser, na een verzoek om inzage van het procesdossier een kopie daarvan ontvangen.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 1 december 2008 te Arnhem.

Eiser is daar in persoon verschenen, bijgestaan door [A]. Namens verweerder is verschenen drs. [B].

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast.

Eiser is enig aandeelhouder van [C] Beheer B.V. (hierna: [C]).

Eiser heeft op 20 september 2004 aangifte IB/PVV gedaan voor het jaar 2002 naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 34.256. Bij onderdeel 5a van die aangifte heeft eiser het volgende aangegeven:

Tot de stukken behoort een verzamelloonstaat afkomstig van [C]. Volgens deze verzamelloonstaat heeft [C] in het betrokken jaar aan loon € 53.130 uitbetaald en is daarop € 11.195 aan loonbelasting ingehouden.

Verweerder is op 30 oktober 2004 een boekenonderzoek bij [C] begonnen. Van dat onderzoek is door verweerder geen rapport opgemaakt. Wel is naar aanleiding van het boekenonderzoek ter voorbereiding van een te sluiten vaststellingsovereenkomst een notitie “Grondslag Vaststellingsovereenkomst” opgemaakt. Hierin staat onder meer het volgende vermeld:

Tussen partijen is ter zake van de heffing over het betrokken jaar geen vaststellingsovereenkomst tot stand gekomen.

Verweerder heeft de aanslag met dagtekening 28 november 2006 vastgesteld. Daarbij heeft verweerder het aangegeven inkomen van € 34.256 verhoogd met € 6.270 ter zake van privégebruik auto en met € 115 in verband met omrekenverschillen gulden-euro tot € 40.685. Als verrekenbare loonbelasting heeft verweerder een bedrag van € 5.861 in aanmerking genomen. Het bedrag van € 6.270 is het bedrag van de werkelijke kosten van de auto.

Eiser heeft tegen deze aanslag bezwaar gemaakt.

3. Geschil en standpunten partijen

In geschil is het antwoord op de vraag of de aanslag tot het juiste bedrag is opgelegd.

Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de belastingaanslag overeenkomstig de aangifte.

Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. Beoordeling van het geschil

Privé-gebruik auto

Artikel 3.145 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet IB 2001) luidt, voor zover hier van belang, als volgt (tekst van 1 januari 2002 tot 1 januari 2003):

Eiser heeft gesteld dat de auto aan hem voor privé-doeleinden ter beschikking stond, maar dat er geen bewijs voor de bijtelling is. Eiser heeft ook verklaard geen kilometeradministratie te hebben bijgehouden.

Verweerder heeft gesteld dat eiser niet de vereiste aangifte heeft gedaan en dat daarom de bewijslast moet worden omgekeerd.

De rechtbank onderschrijft dat standpunt van verweerder niet. Vaststaat dat de auto aan eiser voor privégebruik ter beschikking is gesteld. Eveneens staat vast dat eiser geen rittenregistratie heeft bijgehouden. Ingevolge het bepaalde in artikel 3.145, eerste lid, tweede volzin, van de Wet IB 2001 is dan nodig dat eiser overtuigend aantoont dat met de auto in het betrokken jaar minder dan 500 kilometer is gereden. Nu de bewijslast reeds op eiser rust, is omkering daarvan niet aan de orde (vgl. HR 3 februari 2006, nr. 41 814, BNB 2006/205).

De rechtbank acht eiser niet geslaagd in de op hem rustende bewijslast. De enkele verklaring van eiser dat de auto was geschorst, is hiertoe onvoldoende. Met de enkele omstandigheid dat de geldigheid van het kenteken van een auto door de Dienst Wegverkeer is geschorst, staat immers geenszins vast dat de auto niet daadwerkelijk wordt gebruikt. Dit wordt bevestigd door de verklaring van eiser ter zitting dat hij de auto in het betrokken jaar ook daadwerkelijk –voor privédoeleinden- heeft gebruikt.

Uit het voorgaande volgt dat verweerder het aangegeven bedrag terecht heeft verhoogd met een bijtelling ter zake van privé-gebruik van de auto. In overeenstemming met het arrest HR 17 maart 1993, nr. 26 678, BNB 1993/166 heeft verweerder die bijtelling beperkt tot het bedrag van de werkelijke kosten.

Het gelijk is in zoverre aan verweerder.

Omrekenverschillen en verrekende loonbelasting

De rechtbank heeft gelet op de loongegevens in de aangifte als vermeld onder 2 geen reden om te twijfelen aan de juistheid van de correctie van € 159 die verweerder in verband hiermee heeft aangebracht. Gelet op de correctie die eiser heeft aangebracht in verband met de omrekening van guldens naar euro moet worden aangenomen dat de in de aangifte genoemde bedragen van 41.709 (loon) en 12.917 (ingehouden loonbelasting) guldens representeren.

De tegenwaarde van f 41.709 bedraagt € 18.926. Eiser heeft € 18.767 tot zijn loon gerekend. Gelet hierop heeft verweerder terecht een bedrag van € 159 (€ 18.926 -/- € 18.767) als omrekenkoersverschil in aanmerking genomen.

De tegenwaarde van het bedrag van f 12.917 bedraagt € 5.861. Gelet hierop heeft verweerder terecht € 5.861 als verrekenbare loonbelasting in aanmerking genomen.

Uit het voorgaande volgt dat de aanslag tot een juist bedrag is opgelegd.

Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Arnhem (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.