Rechtbank Arnhem, 01-07-2010, BN0266, AWB 09/75

registratienummer: AWB 09/75

inzake

[X] BV, gevestigd te gemeente [Z], eiseres,

tegen

de ontvanger van de Belastingdienst/Rivierenland, kantoor Nijmegen, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 1 december 2008 het bedrag waarvoor eiseres aansprakelijk is gesteld verminderd tot € 439.714.

Eiseres heeft daartegen bij brief van 30 december 2008, ontvangen bij de rechtbank op 31 december 2008, beroep ingesteld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 31 mei 2010 te Arnhem.

Namens eiseres is verschenen [B], bijgestaan door mr. [gemachtigde]. Namens verweerder is verschenen [gemachtigde].

Ter zitting zijn gelijktijdig de beroepen behandeld tegen de beschikkingen aansprakelijkstelling die zijn opgelegd aan [B] (registratienummer AWB 09/74), [C] (registratienummer AWB 09/77) en [D] BV (registratienummer AWB 09/78).

Verweerder heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan de wederpartij.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast.

De VOF is opgericht op 1 juni 2005 en op 3 september 2007 failliet verklaard. Voorafgaand aan het faillissement stonden als vennoten van de VOF ingeschreven [A] BV (hierna: [A] BV) en [E] BV (hierna: [E] BV). Ook deze vennoten zijn op 3 september 2007 failliet verklaard.

De bestuurder van [F] BV is eiseres. [B] (hierna: [B]) is de bestuurder van eiseres. De bestuurder van [E] BV is [D] BV (hierna: [D] BV). [C] (hierna: [C]) is bestuurder van [D] BV.

Bij beschikking met dagtekening 21 april 2008 zijn [B] en [C] ieder aansprakelijk gesteld voor de hiervoor onder 1. genoemde belastingschulden van de VOF. Eiseres en [D] BV zijn vervolgens ieder bij beschikking van 5 september 2008 aansprakelijk gesteld voor de hiervoor onder 1. genoemde belastingschulden van de VOF.

Bij brieven van 10 september 2008 is bezwaar gemaakt tegen de beschikkingen aansprakelijkstelling [B] en [C]. Bij brieven van 10 oktober 2008 is bezwaar gemaakt tegen de beschikkingen aansprakelijkstelling van eiseres en [D] BV.

Bij uitspraken op bezwaar van 1 december 2008 zijn de vier beschikkingen aansprakelijkstelling verminderd tot € 439.714 omdat het UWV de loonuitbetalingen met terugwerkende kracht vanaf 16 juli 2007 heeft overgenomen. Dit heeft tot gevolg dat de aansprakelijkstelling voor de naheffingsaanslagen loonbelasting die vanaf die datum aan de VOF zijn opgelegd zijn komen te vervallen. Het gaat hierbij om de belastingaanslagen met de aanslagnummers die eindigen op A01.7780, A01.7790 en A01.7800.

3. Geschil

In geschil is het antwoord op de vraag of eiseres terecht aansprakelijk is gesteld voor de belastingschulden van de VOF.

Eiseres stelt zich op het standpunt dat de beschikking niet in stand kan blijven omdat in deze beschikking is vermeld dat eiseres aansprakelijk wordt gesteld voor de belastingschulden van [G] VOF terwijl de juiste tenaamstelling is [F] VOF. Verder is eiseres van mening dat de aansprakelijkstelling moet komen te vervallen omdat het niet aan haar te wijten is dat de belastingschulden niet zijn betaald en zij alles in het werk heeft gesteld om de belastingverplichtingen van de VOF na te komen. Ten slotte voert eiseres aan dat verweerder verkeerde informatie heeft verstrekt, waardoor eiseres lange tijd heeft gedacht dat zij aansprakelijk werd gesteld op grond van artikel 36 van de Invorderingswet 1990 (hierna: Invorderingswet). Ook op grond daarvan dient de beschikking volgens eiseres te worden vernietigd. Ook is in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel gehandeld.

Verweerder stelt zich op het standpunt dat eiseres terecht aansprakelijk is gesteld. Eiseres heeft volgens verweerder niet bewezen dat het niet aan haar te wijten is dat de belasting niet is voldaan. Verder betreurt hij het dat onjuiste informatie is verstrekt maar dit is volgens hem geen reden om de beschikking te vernietigen. Van schending van de beginselen van behoorlijk bestuur is geen sprake, aldus verweerder.

Het bedrag van de aansprakelijkstelling is tussen partijen niet in geschil.

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. Beoordeling van het geschil

Ingevolge artikel 33, eerste lid en onderdeel a, van de Invorderingswet, is ieder van de bestuurders van de VOF hoofdelijk aansprakelijk voor de door de VOF verschuldigde rijksbelastingen. Ingevolge het tweede lid van dit artikel wordt, voor zover hier van belang, als bestuurder aangemerkt de volledig aansprakelijke vennoot van een vennootschap. In het derde lid van dit artikel is bepaald dat indien een bestuurder van een lichaam (in dit geval een vennootschap onder firma) zelf een lichaam is (in dit geval een BV), voor de toepassing van dit artikel onder bestuurder mede wordt verstaan ieder van de bestuurders van het laatstbedoelde lichaam. Ten slotte is in het vierde lid van dit artikel bepaald dat niet aansprakelijk is de bestuurder, voor zover deze bewijst dat het niet aan hem is te wijten dat de belasting niet is voldaan. Op grond van artikel 60 van de Wet financiering sociale verzekeringen is artikel 33 van de Invorderingswet ook van toepassing op de premieheffing volks- en werknemersverzekeringen.

De rechtbank verwerpt het standpunt van eiseres dat de beschikking niet in stand kan blijven in verband met de tenaamstelling. Anders dan in de beschikkingen ten name [B] en [C], is in de beschikkingen ten name van eiseres en [D] BV wel vermeld dat het gaat om de belastingschulden van [F] VOF. Reeds hierom kan deze grief niet slagen.

Met betrekking tot de stelling van eiseres dat haar niet verweten kan worden dat de belasting niet is voldaan overweegt de rechtbank als volgt.

De bestuurder van eiser [B]) en de bestuurder van [D] BV ([C]) waren de natuurlijke personen die feitelijk de onderneming van de VOF dreven. Korte tijd na de oprichting van de VOF waren er al structurele betalingsproblemen. Dat de bestuurder van eiseres en daarmee ook eiseres vanaf het begin op de hoogte was van de fiscale verplichtingen van de VOF en het niet voldoen aan deze verplichtingen staat niet ter discussie.

Eiseres stelt dat zij ten onrechte aansprakelijk is gesteld omdat het niet betalen van de belasting door de VOF is veroorzaakt door de malaise in de bouwsector en het niet tijdig kunnen opleveren van bouwprojecten. Hiermee heeft eiseres naar het oordeel van de rechtbank niet bewezen (aannemelijk gemaakt) dat het niet aan haar te wijten is dat de belasting niet is betaald. De VOF heeft vanaf het begin van haar bestaan te laat of niet (volledig) aan haar voldoenings- en afdrachtsverplichtingen voldaan. Voor de stelling dat het niet kunnen voldoen aan deze verplichtingen is veroorzaakt door de malaise in de bouwsector en het niet tijdig kunnen opleveren van twee bouwprojecten, is onvoldoende onderbouwing gegeven. Reeds hierom kan hierin geen disculpatiegrond worden gevonden.

Tevens is onvoldoende komen vast te staan dat (de bestuurder van) eiseres zich tot het uiterste heeft ingespannen om de belastingschulden te betalen. Zo is de rechtbank niet gebleken dat aan de betaling van belastingschulden voorrang is gegeven boven de betaling van de schulden aan andere crediteuren.

Ook de omstandigheid dat open en veelvuldig in overleg is getreden met verweerder over de belastingschulden van de VOF kan niet dienen als disculpatiegrond. Het in overleg treden staat los van de vraag of eiseres een verwijt kan worden gemaakt dat de naheffingsaanslagen niet zijn betaald. Hetzelfde geldt voor het afslaan door verweerder op 27 augustus 2007 van het zogenoemde saneringsvoorstel, onder meer inhoudende het aanbod om een deel van de belastingaanslagen waarvoor eiseres hoofdelijk aansprakelijk is gesteld te voldoen.

Eiseres heeft nog gesteld dat de aansprakelijkstelling moet komen te vervallen omdat verweerder in zijn brief van 1 maart 2006 aangeeft dat betalingsonmacht moet worden gemeld en in deze brief verwijst naar de aansprakelijkstelling van artikel 36 van de Invorderingswet (zie bijlage 5 bij de motivering van het beroep). Verweerder heeft hiermee volgens eiseres in strijd gehandeld met het vertrouwensbeginsel en zorgvuldigheidsbeginsel.

Ook het beroep van eiseres op het zorgvuldigheidsbeginsel, onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 19 december 2008, nr. 43.622 (te vinden op rechtspraak.nl, LJN BC2566), gaat niet op. In het arrest waarnaar eiseres verwijst ging het er om dat aan de belastingschuldige (de uitlener) te gemakkelijk uitstel van betaling was verleend waardoor de belastingschuld opliep en te weinig rekening was gehouden met de belangen van degenen die hiervoor uiteindelijk aansprakelijk zijn gesteld (de inleners). Dat in casu sprake is van het te gemakkelijk verlenen van uitstel van betaling aan de VOF, is gesteld noch gebleken. Verweerder heeft er – door medio augustus 2007 te beslissen dat geen nader uitstel van betaling meer zou worden verleend – juist voor gezorgd dat de belastingschulden van de VOF niet nog verder zouden oplopen.

Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. M.C.G.J. van Well, voorzitter, mr.drs. L.B.M. Klein Tank en mr. A.I. van Amsterdam, rechters, in tegenwoordigheid van mr.drs. J.A. Vriezen, griffier.

De griffier, De voorzitter,

Uitgesproken in het openbaar op: 1 juli 2010

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Arnhem (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.