Rechtbank Arnhem, 16-11-2010, BO4388, AWB 10/393

registratienummer: AWB 10/393

inzake

[X], wonende te [Z], eiser,

tegen

de inspecteur van de Belastingdienst/Douane, kantoor Groningen, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft aan eiser een naheffingsaanslag (aanslagnummer [000]/00.8.0001) belasting van personenauto’s en motorrijwielen (hierna: BPM) opgelegd van € 13.930. Tevens is bij afzonderlijke beschikking een verzuimboete opgelegd van € 1.393. Daarnaast is heffingsrente in rekening gebracht tot een bedrag van € 1.838.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 7 januari 2010 de naheffingsaanslag verminderd tot € 9.372, de boete verminderd tot nihil en de heffingsrente tot € 319.

Eiser heeft daartegen bij brief van 26 januari 2010, ontvangen door de rechtbank op 27 januari 2010, beroep ingesteld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiser heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 9 september 2010 te Arnhem.

Eiser is daar in persoon verschenen, bijgestaan door mr. [gemachtigde]. Namens verweerder is verschenen [gemachtigde].

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast.

Eiser is houder van een voertuig van het merk Mitsubishi met het kenteken [00-AAA-0]. Het voertuig is op 21 oktober 2006 als bestelauto met dubbele cabine in het kentekenregister geregistreerd. De ter zake van de registratie betaalde BPM, zijnde € 13.990, is na een daartoe door eiser ingediend verzoek aan eiser terugbetaald. Op 20 augustus 2008 hebben ambtenaren van de Douane Noord, kantoor Hengelo, het voertuig op de openbare weg te [Z] gecontroleerd. De ambtenaren hebben het voertuig als personenauto aangemerkt omdat het voertuig is voorzien van een overkapping die met zes bouten was vastgezet aan de carrosserie/laadbak, niet de vereiste hoogte heeft en is voorzien van een zijruit aan de linkerzijde in de laadruimte. Door de ambtenaren van de Douane is een controleformulier opgemaakt en zijn foto’s van het voertuig gemaakt.

3. Geschil

In geschil is het antwoord op de vraag of de naheffingsaanslag terecht en tot een juist bedrag aan eiser is opgelegd. Tevens is in geschil of de heffingsrente tot een juist bedrag in rekening is gebracht. Het geschil spitst zich hierbij toe op het antwoord op de vraag of het voertuig als een personenauto moet worden aangemerkt. Indien deze vraag bevestigend beantwoord moet worden is in geschil het antwoord op de vraag of het vertrouwensbeginsel aan het opleggen van een naheffingsaanslag in de weg staat. Indien deze vraag ontkennend beantwoord moet worden is in geschil of de naheffingsaanslag op grond van het herstelbeleid moet komen te vervallen.

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. Beoordeling van het geschil

Artikel 3, derde lid, van de Wet belasting van personenauto’s en motorrijwielen (hierna: Wet BPM) bepaalt, voor zover hier van belang, onder meer het volgende:

In het besluit van 12 september 2006, CPP2006/1980M, is onder § 3.3.7 het volgende opgenomen:

Gelet op de controlebevindingen is de rechtbank van oordeel dat eisers voertuig niet voldoet aan de eisen die artikel 3, derde lid, van de Wet BPM stelt aan een bestelauto. Door het plaatsen van de overkapping is een gesloten laadruimte ontstaan die niet voldoet aan de eisen die de wet stelt om het voertuig als bestelauto aan te merken. Het primaire standpunt van eiser wordt derhalve verworpen.

Eiser stelt zich op het standpunt dat de naheffingsaanslag op grond van het vertrouwensbeginsel vernietigd moet worden. De door eiser genoemde uitlatingen van een medewerker van de Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW) kunnen echter niet leiden tot een geslaagd beroep op het vertrouwensbeginsel. Volgens vaste jurisprudentie is verweerder immers niet gebonden aan een door een ander bestuursorgaan opgewekt vertrouwen. De andersluidende opvatting van eiser moet derhalve worden verworpen.

Ter onderbouwing van zijn beroep op vertrouwensbeginsel wijst eiser voorts op gesprekken die zijn gevoerd met de heer [A] en mevrouw [B], beiden werkzaam bij de Belastingdienst in Apeldoorn, over de afwikkeling van de fysieke controle van het voertuig. Eiser stelt dat beiden nimmer hebben aangegeven uitsluitend bevoegd te zijn voor de motorrijtuigenbelasting. De omstandigheid dat zij niet hebben verklaard niet voor de uitvoering van de Wet BPM bevoegd te zijn, kan echter niet tot gevolg hebben dat eiser een geslaagd beroep kan doen op het vertrouwensbeginsel. Zoals eiser immers zelf stelt is in vorenbedoelde gesprekken de Wet BPM nimmer ter sprake gekomen. Alsdan kan bij eiser ook niet het vertrouwen zijn gewekt dat geen naheffingsaanslag BPM zou worden opgelegd. Ook deze beroepsgrond treft geen doel.

Eiser stelt tot slot dat hem, mede gezien de uitspraak van deze rechtbank van 22 juli 2010, AWB 09/4484, LJN BN2441, en het Besluit van de Minister van Financiën van 4 juni 2010, nr. DGB2010/1607M, Staatscourant 2010/9057 (Kaderbesluit BPM) ten onrechte geen herstelmogelijkheid is geboden. Verweerder stelt zich op het standpunt dat het Kaderbesluit BPM weliswaar van toepassing is ten aanzien van de in geding zijnde naheffingsaanslag, maar dat het herstelbeleid van het Kaderbesluit BPM niet van toepassing is op eisers voertuig.

In het onder punt 12 van het besluit opgenomen herstelbeleid is onder meer het volgende bepaald:

“12 Herstelbeleid

12.1 Inrichtingseisen voor bestelauto’s

Als een bestelauto waarop geen bpm drukt, niet langer aan de inrichtingseisen voldoet, is bpm verschuldigd. In de praktijk doen zich situaties voor waarin de laadruimte voldoet aan de fiscaal vereiste maten en het karakter van bestelauto slechts in geringe mate is aangetast. Het herstel in de hoedanigheid van bestelauto kan betrekkelijk eenvoudig worden gerealiseerd.

De rechtbank is van oordeel dat, gezien de tekst van de aanhef, aan drie voorwaarden moet zijn voldaan om het herstelbeleid van toepassing te laten zijn. Ten eerste moet de laadruimte aan de fiscaal vereiste maten voldoen. Als tweede voorwaarde wordt genoemd dat het karakter van de bestelauto slechts in geringe mate is aangetast. De derde voorwaarde is dat het herstel betrekkelijk eenvoudig kan worden gerealiseerd.

De rechtbank is van oordeel dat in ieder geval niet wordt voldaan aan de tweede voorwaarde. Door de plaatsing van de overkapping is het karakter van het voertuig veranderd van een voertuig met een open laadruimte in een gesloten bestelauto. Dit geldt voor zowel de gebruiksmogelijkheden van het voertuig als voor de visuele uitstraling van het voertuig. Nu aan de tweede voorwaarde niet is voldaan, is het herstelbeleid niet van toepassing.

De tekst van voormeld herstelbeleid biedt voorts geen ruimte voor de uitleg dat herstel moet worden geboden op grond van de enkele omstandigheid dat het herstel betrekkelijk eenvoudig kan worden gerealiseerd.

Eiser heeft geen afzonderlijke gronden aangevoerd tegen de heffingsrente.

Gelet op het voorgaande dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. J.J. Catsburg, rechter, in tegenwoordigheid van mr. L.L. van Benthem, griffier.

De griffier, De rechter,

Uitgesproken in het openbaar op: 16 november 2010

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Arnhem (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.