Rechtbank Arnhem, 02-08-2011, BR3919, AWB 09/1767

registratienummer: AWB 09/1767

inzake

[X], wonende te [Z], eiser,

tegen

de inspecteur van de Belastingdienst/Douane Noord, kantoor Groningen Engelsekamp, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Eiser heeft daartegen bezwaar gemaakt.

Verweerder heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 14 april 2009 de naheffingsaanslag verminderd tot € 2.260 en de boete verminderd tot € 565. Daarbij is aan eiser een kostenvergoeding voor de behandeling van het bezwaar van € 161 toegekend.

Eiser heeft daartegen bij brief van 27 april 2009, ontvangen door de rechtbank op 27 april 2009, beroep ingesteld. Eiser heeft dat beroep bij brief van 3 juli 2009 nader gemotiveerd.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiser heeft bij brief van 5 december 2009 nadere stukken ingediend.

Het eerste onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 15 december 2009 te Arnhem.

Namens eiser is daar verschenen mr. [gemachtigde]. Namens verweerder is verschenen [gemachtigde]. Eiser heeft daarbij een pleitnota voorgedragen. Afschriften daarvan en van de bijlagen zijn overgelegd aan de rechtbank en verweerder.

Het onderzoek is geschorst teneinde gemachtigde van eiser in de gelegenheid te stellen het door hem gedane bewijsaanbod gestand te doen.

Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.

Gemachtigde van eiser heeft bij brief van 18 april 2011, door de rechtbank ontvangen op 19 april 2011, nadere inlichtingen verschaft. Van die brief is een afschrift gestuurd naar verweerder.

Het tweede onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 6 juni 2011 te Arnhem. Daarbij zijn verschenen namens eiser mr. [gemachtigde] en namens verweerder [A] (werkzaam bij Belastingdienst Oost, kantoor Doetinchem). Verweerder heeft daarbij een stuk overgelegd. Een afschrift daarvan is verstrekt aan gemachtigde van eiser.

2. Feiten

Op 22 juni 2005 is de auto in het krachtens de Wegenwet 1994 aangehouden register van opgegeven kentekens (hierna: kentekenregister) als bestelauto opgenomen.

Eiser heeft de auto gekocht voor € 21.280,80 inclusief omzetbelasting en accessoires. De netto koopprijs van de auto bedroeg € 19.290. Op 5 mei 2008 is de auto op naam van eiser gesteld. De factuur die in verband daarmee is opgemaakt, is gedagtekend 11 augustus 2008.

Op 12 oktober 2008 om 21.00 uur is de auto op de openbare weg aan de [A-straat 1] te [Q] staande gehouden door ambtenaren van de Belastingdienst, Douane Noord en vervolgens door hen gecontroleerd. De auto werd bestuurd door de zoon van eiser. Van de bevindingen van deze controle is een rapport opgemaakt. Daarbij zijn foto’s van de auto gevoegd.

In het rapport staat onder meer het volgende:

“ Voldoet niet aan de eisen van een dubbele cabine. Het originele tussenschot vervangen door een half tussenschot en deze samen met de achterbank ca 40 cm verplaatst. Hierdoor lengte laadruimte 1.10 cm (...) i.p.v. de 150 cm. (...) De douane heeft de ombouwdatum op 1/9/08 vastgesteld. Op 14/10/08 is de auto getoond en voldoet weer. (...).”.

Bij het rapport is een notitie gevoegd van een telefoongesprek dat de controlemedewerker op de dag van de aanhouding van de auto met eiser heeft gevoerd. Daarin is onder meer het volgende opgenomen:

“Auto is mijn eigendom. Begin september 2008 ben ik voor één week met de bus naar Oostenrijk geweest. Normaal zou ik op de motor zijn gegaan maar ik ben toch maar met de bus gegaan. De motor moest achterin de laadruimte maar door de aanwezigheid van de dubbele cabine lukte dit niet. Hierop heb ik de complete dubbele cabine (tussenschot + achterbank) verwijderd uit de laadruimte en ik ben zo vertrokken naar Oostenrijk. Thuisgekomen heb ik het originele tussenschot vervangen voor een half houten schot en deze met een paar schroeven vastgezet. De achterbank heb ik ook weer teruggeplaatst. Ze zijn niet teruggeplaatst op de originele plaats.”.

Bij brief van 15 december 2008, is aan eiser de bestreden naheffingsaanslag ad € 3.852 opgelegd. Daarin staat onder meer het volgende vermeld:

“ Op 14 oktober 2008 heeft u telefonisch gereageerd. Tijdens dit gesprek heb ik u de geconstateerde overtreding en het vervolgtraject t.a.v. de wetgeving BPM toegelicht.”.

Bij de berekening van de naheffingsaanslag is verweerder uitgegaan van een netto-catalogusprijs van € 19.290, van een periode van gebruik van 3 jaar en 2 maanden, van 22 juni 2005 als datum van eerste toelating en van 1 september 2008 als datum van ombouw. Ook is verweerder er bij de berekening van uitgegaan dat de auto op diesel rijdt. Met inachtneming van die uitgangspunten heeft verweerder de naheffingsaanslag als volgt berekend:

Bij uitspraak op bezwaar van 14 april 2009 is, rekening houdend met een werkelijke afschrijving van 73,30 %, de naheffingsaanslag verminderd met € 1.592 tot € 2.260. De boete is daarbij verminderd met € 398 tot € 565.

Eiser heeft een kopie overgelegd van een brief van verweerder aan de Belastingdienst/CBM van 14 oktober 2008. Daarin staat onder meer vermeld:

Eiser heeft omstreeks 29 oktober 2008 een afschrift van die brief ontvangen.

3. Geschil

In geschil is het antwoord op de vraag of de naheffingsaanslag en de boete terecht zijn opgelegd. Niet in geschil is dat voor zover het Besluit van de staatssecretaris van Financiën van 21 december 2010, Stcrt. nr. 20502 (hierna: Leidraad BPM 2010) voor eiser gunstiger bepa1ingen bevat dan diens besluit van 2 september 2006, nr. CPP 2006/1980M, Stcrt. 2006, nr. 185, (hierna: Leidraad BPM 2006), eerstgenoemd besluit toepassing kan vinden. Evenmin is in geschil dat wanneer komt vast te staan dat de auto reeds vanaf de eerste ingebruikname niet aan de inrichtingseisen voor een bestelauto voldeed, de naheffingsaanslag moet worden vernietigd.

Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de naheffingsaanslag en de boetebeschikking.

Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

Partijen doen hun standpunten overigens steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. Beoordeling van het geschil

Naheffingsaanslag

De auto staat vanaf de eerste toelating op 22 juni 2005 in het kentekenregister geregistreerd als bestelauto. Ten tijde van de registratie werd ter zake van de registratie van bestelauto’s geen belasting op personenauto’s en motorrijtuigen (BPM) geheven.

Op grond van de Wet van 16 december 2004, Stb. 2004, 653 (Belastingplan 2005) is met ingang van 1 juli 2005 de Wet BPM gewijzigd. Ingevolge artikel XXVI van het Belastingplan 2005 blijven voor bestelauto’s die al voor 1 juli 2005 in gebruik waren genomen de tot die datum geldende wettelijke bepalingen van kracht.

Volgens artikel 1, derde lid, Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: Wet BPM 1992), zoals dat artikel luidde tot 1 juli 2005, wordt als een geregistreerd ander motorrijtuig dan een personenauto in een zodanige staat wordt gebracht dat het een personenauto is (hierna ook ombouw genoemd) en geen nieuw kenteken wordt opgegeven, ter zake van de aanvang van het gebruik als personenauto in Nederland van de weg in de zin van de Wegenverkeerswet 1994 BPM geheven.

- In artikel 3, derde lid, aanhef en onderdeel d, van de Wet BPM 1992 is, voor zover hier van belang, bepaald dat onder bestelauto wordt verstaan een motorrijtuig met een laadruimte die in haar geheel is voorzien van een vlakke laadvloer en die ingeval het motorrijtuig een dubbele cabine heeft met zitruimte achter de bestuurder voor één rij naast elkaar in de rijrichting zittende personen: over ten minste 40 percent van de lengte voor het hart van de achterste as is geplaatst en een lengte heeft van: I. ten minste 150 cm; en II. ten minste twee derde van de lengte die de laadruimte zou hebben indien de zitruimte achter de bestuurder zou ontbreken; en III. tenminste twee maal die van de cabine, tenzij de cabine een hoogte heeft van 130 cm; en van de cabine is afgescheiden door een vaste wand over ten minste de gehele breedte van de cabine, welke wand direct achter de zitruimte is aangebracht en ten minste dezelfde hoogte heeft als de cabine.

Ingevolge artikel 3, vijfde lid, van de Wet BPM 1992 juncto artikel 2, eerste lid, Uitvoeringsregeling belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: Uitv. Reg. BPM 1992), voor zover hier van belang, voldoet de laadruimte aan de gestelde voorwaarden met betrekking tot de lengte en de hoogte als deze in gesloten toestand een rechthoekig, rechtop geplaatst blok kan bevatten waarvan de lengte, de breedte en de hoogte ten minste gelijk zijn aan de in artikel 3 van de wet voor de desbetreffende laadruimte genoemde afmetingen.

Ingevolge artikel 3, vijfde lid, van de Wet BPM 1992 juncto artikel 2, negende lid, Uitv. Reg BPM 1992, voor zover hier van belang, dient de vaste wand die de cabine van de laadruimte scheidt uit één geheel te bestaan, waarbij voorzieningen zijn toegestaan ten behoeve van het aan het desbetreffende motorrijtuig noodzakelijk te plegen onderhoud; en zoveel mogelijk rondom en op onverbrekelijke wijze rechtstreeks met de carrosserie te zijn verbonden.

Ingevolge artikel 12a van de Wet BPM 1992 wordt indien degene op wiens naam het kenteken is gesteld, aantoont op welk tijdstip na de tenaamstelling het motorrijtuig in een zodanige staat is gebracht dat het een personenauto is, de aanvang van het gebruik van de weg gesteld op het latere tijdstip.

Eiser stelt dat geen ombouw van bestelauto naar personenauto heeft plaatsgevonden. Volgens eiser voldeed de auto van meet af aan niet aan de vereisten voor een bestelauto. Volgens eiser was namelijk geen sprake van een vaste wand als bedoeld in artikel 3, derde lid, van de Wet BPM 1992. Volgens eiser is de tussenwand bevestigd met popnagels of schroeven en is daarom geen sprake van een vaste wand en was dat ook al bij aanschaf het geval. Eiser wijst daartoe op foto’s van een ander voertuig van hetzelfde type. Eiser wijst er ter onderbouwing van zijn standpunt ook op dat in de Leidraad BPM 2006 staat vermeld dat de vaste wand op onverbrekelijke wijze rechtstreeks met de carrosserie moet zijn verbonden. Eiser wijst in dit verband ook op de uitspraak van Hof Arnhem van 23 januari 1997, 95/2083, LJN AA1180. Ook wijst eiser voor zijn standpunt naar de Kamervragen 3 en 4 van de kamerleden Neppérus en Remkes en de antwoorden van de Staatssecretaris van Financiën daarop in zijn brief van 9 december 2009, DGB2009/5740U, V-N 2009/64.19. Volgens eiser is, nu de auto van meet af aan niet aan de vereisten voor een bestelauto voldeed, de naheffingsaanslag ten onrechte aan hem opgelegd.

Verweerder heeft dat betwist. Volgens verweerder rust op eiser de bewijslast dat de auto van meet af aan niet aan de inrichtingseisen voldeed en heeft eiser dat bewijs niet geleverd. Verweerder stelt voorts dat ook niet voldaan was aan de vereisten voor het in artikel 2, eerste lid, van de Uitv. Reg. BPM 1992 genoemde blok. Volgens verweerder kan die beroepsgrond van eiser ook daarom niet slagen.

Ten tijde van de registratie van de auto was het Besluit van de staatssecretaris van Financiën van 23 december 1992, nr. VB92/2876, Stcrt. 1993,1 (Leidraad BPM 1992) van kracht. Daarin was onder meer het volgende bepaald:

Uit de geciteerde passage blijkt uitdrukkelijk dat ten tijde van de registratie in de opvatting van de staatssecretaris een wand die door middel van popnagels en/of schroeven aan de carrosserie was bevestigd, niet aan de wettelijke vereisten voldeed. Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat als de auto van meet af aan niet aan de inrichtingseisen voldeed, de naheffingsaanslag moet worden vernietigd. Gelet daarop moet worden aangenomen dat als komt vast te staan dat bij de eerste registratie de tussenwand door middel van popnagels en/of schroeven aan de carrosserie was bevestigd, het gelijk aan eiser is. Dat dat geval zich hier voordoet, heeft eiser echter tegenover de betwisting door verweerder, niet aannemelijk gemaakt. De overgelegde foto’s zijn niet voldoende om aan te nemen dat de tussenwand in de auto van eiser bij eerste registratie in 2005 aan de carrosserie met popnagels of schroeven was bevestigd. Dat auto’s als die van eiser door de importeur steeds met een tussenwand die door middel van popnagels en/of schroeven aan de carrosserie was bevestigd, zijn geleverd, blijkt daaruit niet. Derhalve moet ervan worden uitgegaan dat de registratie van de auto als bestelauto in het kentekenregister correct was.

In de brief van de staatssecretaris van Financiën van 9 december 2009, nr. DGB2009/5740U, V-N 2009/64.19 waarnaar eiser verwijst, is onder meer het volgende opgenomen:

Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat zijn auto behoort tot de in deze brief genoemde gevallen waarin het tussenschot door de importeur niet op juiste wijze is bevestigd. Eisers beroep hierop kan hem daarom niet baten.

Eiser heeft ter zitting van 6 juni 2011 nog een beroep gedaan op het herstelbeleid als verwoord in § 12 van de Leidraad BPM 2010. Volgens eiser was het karakter van bestelauto niet ernstig aangetast en was herstel eenvoudig. Eiser heeft ook nog aangevoerd dat de auto is hersteld, maar dat niettemin toch een naheffingsaanslag is opgelegd. Volgens eiser moest hij van verweerder de auto in herstelde staat tonen en dacht hij dat daarmee de zaak in orde zou zijn. Eiser verwijst daarvoor naar de onder 2. geciteerde brief van verweerder van 14 oktober 2008.

Verweerder heeft beide stellingen betwist. Volgens verweerder was, nu de zitbank was verplaatst, herstel niet meer eenvoudig en is het herstelbeleid dan niet van toepassing. Verweerder stelt dat eiser alleen voor de motorrijtuigenbelasting gelegenheid is gegeven tot herstel en dat de brief van 14 oktober 2008 daarop ziet.

De rechtbank acht in verband met het voorgaande het volgende van belang.

In de Leidraad BPM 2006 is onder meer het volgende opgenomen:

In de Leidraad BPM 2010 is over het herstelbeleid het volgende opgenomen:

Het voertuig beschikte ten tijde van de aanhouding niet over een volledig tussenschot maar over een half tussenschot. Ook was door het verplaatsen van de achterbank niet meer aan de voor de laadruimte vereiste lengte voldaan. De Leidraad BPM 2006 sluit voor die gevallen herstel uit. Voor situaties waarin de laadruimte niet aan de vereiste maten voldoet, sluit ook de Leidraad BPM 2010 herstel uit. Een beroep daarop kan eiser dus niet baten.

Dat met de brief van 14 oktober 2008 bij eiser het in rechte te honoreren vertrouwen is gewekt dat met het tonen van de auto op die datum geen naheffingsaanslag voor de BPM zou worden opgelegd, is evenmin door eiser aannemelijk gemaakt.

De rechtbank merkt in de eerste plaats op dat deze brief niet is gericht aan eiser maar dat verweerder deze brief heeft gericht aan de afdeling van de Belastingdienst die over de motorrijtuigenbelasting gaat. Verder staat in deze brief bij ‘Bijzonderheden’ vermeld dat de auto niet meer aan de fiscale inrichtingseisen voldoet. Hiermee moet voor eiser voldoende duidelijk zijn geweest dat de opmerking dat de auto weer voldeed, betrekking had op de motorrijtuigenbelasting. Dit geldt te meer nu in de brief van 15 december 2008, waarbij de naheffingsaanslag BPM is opgelegd, is vermeld dat tijdens het telefoongesprek van (eveneens) 14 oktober 2008 aan eiser het vervolgtraject t.a.v. de wetgeving BPM is toegelicht. Dat tijdens dit gesprek onjuiste informatie is verstrekt is gesteld, noch gebleken. Verder stelt de rechtbank vast dat eiser omstreeks 29 oktober 2008 een afschrift van de brief van 14 oktober 2008 heeft ontvangen en dat hij zich pas in het stuk dat hij voorafgaande aan het tweede onderzoek ter zitting van de rechtbank heeft ingediend op de inhoud van deze brief heeft beroepen. Al deze feiten en omstandigheden in aanmerking genomen, acht de rechtbank het niet aannemelijk dat door de brief van 14 oktober 2008 bij eiser het in rechte te beschermen vertrouwen is gewekt dat geen naheffingsaanslag BPM zou worden opgelegd. Ook in zoverre kan het beroep dus niet slagen.

Ter zitting heeft verweerder een nieuwe berekening van de naheffingsaanslag overgelegd. Volgens die berekening bedraagt de te betalen BPM, uitgaande van een afschrijvingspercentage van 80,77%, € 1.628. Verweerder heeft ter zitting verklaard dat de naheffingsaanslag dienovereenkomstig kan worden verminderd. Het beroep is in zoverre gegrond.

Boete

Ter zitting van 15 december 2009 heeft verweerder verklaard dat de boete kan komen te vervallen. Ook voor zover het beroep zich richt tegen de boete is het dus gegrond.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet aanleiding voor een proceskostenveroordeling. De rechtbank heeft deze voor wat betreft beroepsmatig verleende bijstand op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht begroot op € 805 (1 punt voor het indienen van een beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting van 15 december 2009 en 0,5 punt voor het verschijnen ter zitting van 6 juni 2006 met een waarde per punt van € 322). Eiser heeft niet gesteld andere kosten te hebben gemaakt die voor vergoeding in aanmerking komen.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan door mr. E.C.G. Okhuizen, rechter, in tegenwoordigheid van mr. A.C. van den Hurk, griffier.

De griffier, De rechter,

De griffier is verhinderd de uitspraak te ondertekenen.

Uitgesproken in het openbaar op: 2 augustus 2011

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Arnhem (belastingkamer), Postbus 9030, 6800 EM Arnhem.