Rechtbank Breda, 25-10-2005, BA1542, 05-00652

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) op het beroep van

[belanghebbende], belanghebbende,

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De Inspecteur heeft aan belanghebbende voor het jaar 2002 een aanslag opgelegd in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 60.665,=.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur bij de uitspraak op bezwaar de aanslag gehandhaafd. Belanghebbende heeft daartegen beroep ingesteld.

1.3. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 19 september 2005 te Breda. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord de gemachtigde van belanghebbende, alsmede, de Inspecteur.

1.4. Belanghebbende heeft ter zitting in kopie overgelegd aan de rechtbank en aan de Inspecteur: “Besluit van 21 juni 2002, nr. CPP2002/2317, V-N 2002/38.12, blz. 3621”, “Vakblad financiële planning – 5 – 15-5-2003 –, Tijdelijke verhuur en uitzending en de eigen woning in de Wet IB 2001”, een uitspraak op bezwaar, en een motivatie en onderbouwing pro forma bezwaarschrift. De Inspecteur heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van deze stukken.

1.5. De rechtbank heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. De feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast:

2.1. Belanghebbende heeft de Nederlandse nationaliteit, is gehuwd en is in het onderhavige jaar in dienst van het Ministerie van Defensie.

2.2. Belanghebbende is vanaf 1993 woonachtig in [woonplaats] (Duitsland).

2.3. In oktober 1999 heeft belanghebbende een woning aan de [adres] te [woonplaats] aangekocht. Belanghebbende heeft hier van 12 oktober 1999 tot 11 januari 2000 gewoond.

2.4. Belanghebbende is door zijn werkgever voor de periode van 11 januari 2000 tot 7 november 2002 uitgezonden naar Denemarken. Tijdens voornoemde periode heeft belanghebbende samen met zijn echtgenote in Denemarken gewoond. Aansluitend is belanghebbende uitgezonden naar Spanje

2.5. De zoon van belanghebbende heeft van 12 oktober 1999 tot 21 september 2002 in de woning te [woonplaats] gewoond. In de periode van 4 september 2001 tot 5 november 2002 heeft belanghebbendes dochter in de woning gewoond, waarvan in de periode van 5 september 2002 tot 5 november 2002 samen met haar echtgenoot.

2.6. De woning te [woonplaats] is op 14 november 2002 verkocht.

3. Het geschil

3.1. In geschil is of het saldo eigen woning al dan niet terecht bij belanghebbende in aanmerking is genomen.

Belanghebbende is van mening dat deze vraag bevestigend moet worden beantwoord, de Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

4. Beoordeling van het geschil

4.2. Op grond van het vorenoverwogene kan de woning niet worden aangemerkt als een eigen woning in de zin van artikel 3.111 Wet IB 2001, zodat de inkomsten en kosten verbonden aan de eigen woning niet in aanmerking kunnen worden genomen bij het inkomen uit werk en woning. Hetgeen belanghebbende heeft gesteld omtrent “behoren tot zijn huishouden” brengt hier geen verandering in. De hypotheekrente is daarom door Inspecteur terecht niet in aanmerking genomen.

4.3. Belanghebbende beroept zich tevens op de aanslagregeling voor de jaren 2000 en 2001. Belanghebbende kan aan deze aanslagregelingen geen in rechten te beschermen vertouwen ontlenen dat de onderhavige aanslag op dezelfde wijze zou worden geregeld als de aanslagen voor de jaren 2000 en 2001. De rechtbank neemt hierbij het volgende in overweging.

4.3.1. Met ingang van 2001 is de Wet IB 2001 van toepassing in plaats van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 voor de jaren daarvoor. Het al dan niet hebben van een hoofdverblijf in de woning heeft onder die wettelijke regelingen verschillende gevolgen. Onder de oude regeling bleef de woning indien deze geen hoofdverblijf meer vormde onder het regime van de inkomsten uit vermogen vallen, onder de thans geldende regeling gaat de woning in dat geval van het regime van inkomsten uit werk en woning naar het regime van de inkomsten uit sparen en beleggen. Het standpunt ten aanzien van de hoogte van het huurwaardeforfait onder de oude wetgeving kan daarom niet beslissend worden geacht voor de toepassing van de eigen woningregeling onder de nieuwe wetgeving. Een in rechte te beschermen vertrouwen kan daarom niet worden ontleend aan die aanslagregeling voor het jaar 2000.

4.3.2. Met betrekking tot de aanslagregeling voor het jaar 2001 is aannemelijk dat de aanslag versneld is geregeld en dat geen sprake is van een bewuste standpunt bepaling door de Inspecteur. Een in rechte te beschermen vertrouwen kan daarom niet worden ontleend aan die aanslagregeling voor het jaar 2001.

4.4. De rechtbank verstaat het beroep van belanghebbende op de stukken van [de heer] als een beroep op het gelijkheidsbeginsel. Nu in het geval [de heer] eveneens het standpunt van de inspecteur de hoogte van het toenmalige huurwaardeforfait betreft faalt ook dit beroep reeds op de in 4.3 vermelde grond. De rechtbank verwerpt daarom het beroep op het gelijkheidsbeginsel.

4.5. Op grond van al het vorenstaande is het gelijk aan de zijde van Inspecteur en moet worden beslist als hierna vermeld.

5. Proceskosten

De rechtbank acht geen termen aanwezig voor het uitspreken van een proceskostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Bij het instellen van beroep in cassatie dient daarnaast in acht te worden genomen dat bij het beroepschrift een schriftelijke verklaring van de wederpartij wordt gevoegd, inhoudende dat wordt ingestemd met het instellen van beroep in cassatie tegen de uitspraak van de rechtbank.