Rechtbank Breda, 13-04-2006, ECLI:NL:RBBRE:2006:1175 ECLI:NL:RBBRE:2006:1176 BA4856, AWB 05/3988

Uitspraakdatum: 13 april 2006

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[belanghebbende], wonende te [woonplaats], eiser,

en

de heffingsambtenaar van de gemeente [woonplaats], verweerder.

Eiser wordt hierna ook aangeduid als belanghebbende.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft bij beschikking krachtens artikel 22 van de Wet waardering onroerende zaken (hierna: Wet WOZ) de waarde van de onroerende zaak, plaatselijk bekend als [straat], te [woonplaats] (hierna: de onroerende zaak), per waardepeildatum 1 januari 2003, vastgesteld voor het tijdvak 1 januari 2005 tot 1 januari 2007 op € 560.000.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 23 september 2005 de waarde gehandhaafd.

1.4. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 27 maart 2006 te Breda. Aldaar zijn verschenen en gehoord, belanghebbende, alsmede namens de verweerder, de [gemachtigde].

1.6. Belanghebbende heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan de verweerder.

1.7. De verweerder heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van de bij deze pleitnota behorende bijlagen.

1.8. De rechtbank heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Belanghebbende is eigenaar en gebruiker van de onroerende zaak. De onroerende zaak is een paardenfokkerij met bijbehorende bedrijfswoning. Het perceel heeft een totale oppervlakte van 28.227 m². Van de totale oppervlakte is 700 m² toegerekend aan de woning en 9.385 m² als niet-vrijgestelde cultuurgrond aan het bedrijf. De resterende 18.142 m² wordt geacht in het kader van de landbouw bedrijfsmatig te worden geëxploiteerd en is om die reden niet in de waardering betrokken.

2.2. Naast de bedrijfswoning omvat de onroerende zaak paardenstallen, een buitenbak en diverse schuren en bergingen.

2.3. Sinds het jaar 1994 heeft belanghebbende een vergunning ingevolge de Wet milieubeheer. Aan belanghebbende is met dagtekening 23 februari 2006 een vergunning ingevolge de Wet milieubeheer verleend betreffende de aanvraag om een nieuwe, de gehele inrichting omvattende vergunning ingevolge de Wet milieubeheer voor een inrichting ten behoeve van het houden, fokken, stallen, trainen en africhten van paarden, gelegen aan de [straat] te [woonplaats].

3. Geschil

In geschil is de vraag of de waarde van de onroerende zaak op de waardepeildatum juist is bepaald.

Belanghebbende beantwoordt deze vraag ontkennend en de Inspecteur bevestigend.

Ter zitting hebben zij hieraan het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

Belanghebbende bepleit een waarde van € 340.918.

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Ingevolge het bepaalde in art. 17 en 18, eerste lid, van de wet wordt de waarde bepaald op de waarde die per 1 januari 2003 aan de onroerende zaak dient te worden toegekend, indien de volle en onbezwaarde eigendom daarvan zou kunnen worden overgedragen en de verkrijger de zaak in de staat waarin die zich bevindt, onmiddellijk en in volle omvang in gebruik zou kunnen nemen.

4.2 Ingevolge art. 18, derde lid, van de Wet WOZ juncto art. 2, eerste lid, onderdeel a, Uitvoeringsregeling uitgezonderde objecten Wet waardering onroerende zaken, wordt bij de bepaling van de waarde buiten aanmerking gelaten de waarde van ten behoeve van de landbouw bedrijfsmatig geëxploiteerde cultuurgrond, voor zover die niet de ondergrond vormt van gebouwde eigendommen. De bewijslast dat sprake is van bedrijfsmatig geëxploiteerde cultuurgrond rust op belanghebbende. In art. 220d, tweede lid, Gemeentewet is bepaald dat voor de toepassing van de cultuurgronduitzondering in art. 220d, eerste lid, onderdelen a en b, het begrip 'landbouw' wordt opgevat als in art. 1, eerste lid, onderdeel b, Pachtwet. Hof Arnhem heeft op 24 februari 1964, P. 1964, 2463 bepaald dat veehouderij (paardenfokkerij) met het doel er uitsluitend mee te fokken, landbouw is in de zin van art. 1, eerste lid, onderdeel b, Pachtwet.

4.3. Belanghebbende heeft verklaard dat de grond die aan de woning is toegerekend niet in geschil is en van de 9.385 m² die als niet-vrijgestelde cultuurgrond aan het bedrijf wordt toegerekend 5.000 m² gebruikt wordt voor de paarden.

4.4. Vaststaat dat de grond dienstbaar is aan de uitoefening van de paardenfokkerij. De uitoefening van het bedrijf geschiedt in het kader van de landbouw, belanghebbende is ondernemer voor de omzetbelasting, er is een milieuvergunning verleend voor de door belanghebbende verrichte activiteiten en de grond wordt gebruikt voor het trainen van de paarden in verband met het fokprogramma. De rechtbank is van oordeel dat er sprake is van bedrijfsmatige exploitatie.

4.5. Belanghebbende heeft tegenover de stelling van de verweerder gemotiveerd en onweersproken gesteld dat de grond waarop de stapmolen en de paddock staan, eerder met gras ingezaaid was en hoorde tot de rest van de niet in de heffing betrokken weidegrond. Voornoemde grond wordt in de winterperiode specifiek gebruikt voor het buitenlopen en met hooi voeren van de paarden. Het stuk grond is afgescheiden van het andere grasland met geen andere reden dan om dat, in de winterperiode, te behoeden voor vernieling door toedoen van de paarden. In het afgescheiden gedeelte is het gras door het gebruik verdwenen. Na verplaatsing van de stapmolen zou er evenwel op de plaats van en in de omgeving van de stapmolen opnieuw gras gezaaid kunnen worden. Niet in geschil is dat de weidegrond geheel gebruikt wordt voor de paardenfokkerij en derhalve als cultuurgrond bedrijfsmatig geëxploiteerd wordt binnen het landbouwbedrijf. De rechtbank is van oordeel dat de loutere omstandigheid dat het gras door het gebruik als hiervoor is beschreven, is verdwenen, niet het karakter van cultuurgrond aan deze grond ontneemt.

4.6. Belanghebbende heeft er zitting onweersproken gesteld dat het stuk grond waar de stapmolen en de paddock zich bevinden 5.000 m² bedraagt. De rechtbank is van oordeel dat voor de 5.000 m² er sprake is van bedrijfsmatig geëxploiteerde cultuurgrond, waardoor de vrijstelling op voornoemd stuk van toepassing is. Nu de verweerder een prijs per m² van € 13,20 heeft gehanteerd stelt de rechtbank de waarde van de onroerende zaak vast op € 494.000.

4.7. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt aanleiding de verweerder te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. De rechtbank stelt de kosten op de reiskosten voor het bijwonen van de zitting. Deze kosten worden becijferd op basis van het openbaar vervoer 2e klasse op een bedrag van € 17. De rechtbank acht deze kosten redelijk en in overeenstemming met het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 13 april 2006 door mr. W. Brouwer, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. P.J.A.M. van Sleuwen, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Bij het instellen van beroep in cassatie dient daarnaast in acht te worden genomen dat bij het beroepschrift een schriftelijke verklaring van de wederpartij wordt gevoegd, inhoudende dat wordt ingestemd met het instellen van beroep in cassatie tegen de uitspraak van de rechtbank.