Rechtbank Breda, 15-02-2007, ECLI:NL:RBBRE:2007:669 BA2037, AWB 06/131

Uitspraakdatum: 15 februari 2007

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

[belanghebbende], wonende te [woonplaats], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

Belanghebbende is door de griffier bij aangetekende brief, verzonden op 28 december 2006 aan belanghebbende op het adres [straat] te [woonplaats], onder vermelding van plaats en tijdstip, uitgenodigd om op de zitting te verschijnen. Belanghebbende is, zonder kennisgeving aan de rechtbank, niet verschenen. Nu genoemde brief niet ter griffie is terugontvangen en uit informatie van TPG Post is gebleken dat de brief op 29 december 2006 op genoemd adres is uitgereikt, is de rechtbank van oordeel dat de uitnodiging om op de zitting te verschijnen op juiste wijze, tijdig op het juiste adres is aangeboden.

1. Beslissing

2. Gronden

2.1. Vaststaat dat belanghebbende in de jaren 2000 tot en met 2002 in een gehuurd pand een handel in tweedehands artikelen exploiteerde. Daarnaast werden in dat pand en een ander pand kamers onderverhuurd.

2.2. Op 23 maart 2001 heeft bij belanghebbende een bedrijfsbezoek plaatsgehad. In de rapportage daarvan is vermeld welke activiteiten plaatsvinden en is een globale beschrijving van de administratieve vastlegging daarvan opgenomen.

2.3. In oktober 2004 heeft bij belanghebbende een boekenonderzoek plaatsgehad. Naar aanleiding van de bevindingen uit dit onderzoek zijn de onderhavige navorderingsaanslagen opgelegd en is bij het vaststellen van de aanslagen voor het jaar 2002 van de aangifte afgeweken.

2.6. Het vorenstaande oordeel brengt met zich mee dat belanghebbende moet doen blijken dat de bestreden uitspraak onjuist is. De rechtbank acht belanghebbende in dit bewijs niet geslaagd. De rechtbank neemt daarbij in aanmerking dat belanghebbende enkel wenst te bewijzen, middels een nadere verantwoording van die administratie, dat de geboekte inkopen terecht als zodanig zijn verantwoord. Zowel in bezwaar als in beroep heeft belanghebbende de gelegenheid gehad om te voldoen aan de op hem rustende bewijslast, echter dit heeft hij verzuimd. De rechtbank merkt hierbij op dat belanghebbende weliswaar te kampen heeft met een ernstige ziekte, maar daarmee is naar het oordeel van de rechtbank uiteindelijk, in beroep, in voldoende mate rekening gehouden.

2.7. Belanghebbendes stelling dat hij aan de in 2.2 genoemde rapportage het in rechte te beschermen vertrouwen kan ontlenen dat zijn administratie wel aan de daaraan te stellen eisen voldoet, wordt door de rechtbank verworpen. De genoemde rapportage beschrijft slechts de gehanteerde methode maar houdt geen standpuntbepaling ten aanzien van de gevoerde administratie in. Mits die methode nauwkeurig en per transactie wordt gevolgd zou dit tot een betrouwbare administratie kunnen leiden. Op grond van de in 2.5 opgesomde gebreken is dit echter niet het geval.

2.8. De rechtbank acht aannemelijk dat de controlerend ambtenaar, [de ambtenaar], geen bemoeienis heeft gehad met de beslissing op bezwaar. Dat [de ambtenaar] in het voortraject met betrekking tot een uitstelverzoek een adviserende rol heeft gespeeld doet hier niet aan af. De rechtbank is derhalve van oordeel dat hiermee het bepaalde in artikel 10:3, derde lid, van de Awb, niet is geschonden. Belanghebbendes stelling dat [de ambtenaar] bemoeienis met de onderhavige aangelegenheid heeft gehad in de bezwaarfase baat hem derhalve niet.

2.9. De rechtbank is op grond van het in 2.5 tot en met 2.8 overwogene van oordeel dat de uitspraken op bezwaar betreffende de onderhavige navorderingsaanslagen en aanslagen juist zijn zodat het beroep in zoverre ongegrond is.

2.10. De inspecteur heeft ter zitting desgevraagd nader geconcludeerd dat de boetes betreffende de navorderingsaanslagen premie arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen en premie ziekenfondswet moeten komen te vervallen.

2.11. Op grond van het bepaalde in artikel 67e van de AWR kan de inspecteur een boete opleggen. In dit artikel is met betrekking tot een belasting welke bij aanslag wordt geheven, bepaald dat, indien het aan opzet of grove schuld van belanghebbende is te wijten dat de aanslag te laag is of anderszins te weinig belasting is geheven, de inspecteur een vergrijpboete op kan leggen. De bewijslast ten aanzien van de aanwezigheid van opzet of grove schuld berust bij de inspecteur.

2.12. De rechtbank is van oordeel dat van een handelaar in tweedehands goederen verlangd kan worden dat deze weet aan welke eisen een kasadministratie moet voldoen om als deugdelijke grondslag te dienen voor de heffing van de onderhavige belasting en premie. De rechtbank is daarom mede van oordeel dat belanghebbende ernstige nalatigheid kan worden verweten indien hij een kasadministratie voert waarbij de gebreken, zonder toepassing van de omkering van de bewijslast, leiden tot een te lage grondslag voor die heffingen. Met name het ontbreken van primaire aantekeningen en bescheiden op grond waarvan een deugdelijke en betrouwbare kasadministratie kan worden opgesteld acht de rechtbank van grove nalatigheid getuigen. De omstandigheid dat in het controlerapport met betrekking tot de boeten wordt verwezen naar artikel 67d, van de AWR, in plaats van artikel 67e, van de AWR, staat naar het oordeel van de rechtbank aan het opleggen van de boeten niet in de weg.

2.13. Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat met betrekking tot de correcties inkopen en privé-onttrekkingen terecht vergrijpboeten zijn opgelegd. In dat geval zullen door de inspecteur steeds ingeval van grove schuld boeten van 25%, zoals blijkt uit het bepaalde in paragraaf 25, tweede lid van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998, worden opgelegd. In verband met het overschrijden van de redelijke termijn (undue delay) -de boeten zijn aangekondigd bij brief van 15 november 2004-, dienen de boeten in dit geval met 10% te worden verminderd. Naar het oordeel van de rechtbank dient daarbij de duur van de periode voor zover die aan belanghebbende is te wijten, gezien zijn gezondheid in die periode, niet aan hem te worden toegerekend. De rechtbank is op grond van al het vorenstaande van oordeel dat boeten voor de jaren 2000 en 2001 tot een bedrag van respectievelijk ƒ 2.159 en ƒ 240 in het onderhavige geval zowel relatief als in absolute zin, een passende en geboden sanctie vormen voor het aan belanghebbende verweten gedrag. Tot slot is de rechtbank van oordeel dat belanghebbende geen omstandigheden aannemelijk maakt op grond waarvan de boeten verder moeten worden gematigd.

2.14. Op grond van het in 2.10 tot en met 2.13 overwogene moet belanghebbendes beroep, voor zover dat geacht wordt de boeten te betreffen, gegrond worden verklaard en dienen de boeten, voor zover deze de arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen en de ziekenfondswet betreffen te worden vernietigd en voor zover deze de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen betreffen te worden verminderd.

2.15. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling nu belanghebbende zelf beroep heeft ingesteld en gesteld noch gebleken is dat hij kosten heeft gemaakt die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen.

Deze uitspraak is gedaan op 15 februari 2007 door mr. C.A.F.M. Stassen, voorzitter, mr. D. Hund en mr. A.J. Kromhout, rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. I. van Wijk, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.