Rechtbank Breda, 15-02-2007, ECLI:NL:RBBRE:2007:1682 BA2043, AWB 06/68

Uitspraakdatum: 15 februari 2007

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

[belanghebbende] B.V., gevestigd te [woonplaats], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.

Eiseres en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2. Gronden

2.1. Belanghebbende exploiteerde begin 2002 een bistro in [woonplaats]. Medio 2002 werd de onderneming beëindigd en werden het pand waarin de onderneming werd uitgeoefend, alsmede de inventaris en goodwill, verkocht. Ter zake van de boekwinst werd een herinvesteringreserve gevormd tot een bedrag groot € 356.457. Op 2 augustus 2002 zijn de beide aandeelhouders van belanghebbende naar België geëmigreerd.

2.3. Belanghebbende is opgericht naar Nederlands recht en in zoverre op grond van artikel 2, lid 4 van de Wet Vpb., inwoner van Nederland. Na het vertrek, in augustus 2002, van de beide directeuren van en aandeelhouders in belanghebbende naar België, beschikte de vennootschap in Nederland niet langer over werkruimte, een kantoor of andere plaats die haar ten behoeve van haar activiteiten ter beschikking stond. Voorts is, blijkens opgave aan de Belgische Kamer van Koophandel, belanghebbende gevestigd op het woonadres van de aandeelhouders/directeuren in België, wordt de dagelijkse gang van zaken van belanghebbende op dat adres gevoerd, hetgeen blijkt uit de adressering van een tweetal verklaringen van makelaars, en de omstandigheid dat afspraken op dat adres worden bijgehouden. In Nederland werd nog slechts beschikt over een postadres ten kantore van de gemachtigde en was belanghebbende eveneens ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Mede in het licht van de, na het beëindigen van de bedrijfsactiviteiten, zeer beperkte omvang van de activiteiten van belanghebbende verbindt de rechtbank aan deze feiten en omstandigheden de gevolgtrekking dat de feitelijke of werkelijke leiding van belanghebbende zich vanaf augustus 2002 in België bevond.

2.4. Hetgeen ter zake door belanghebbende is aangevoerd, inhoudende dat regelmatig bijeenkomsten plaatsvonden ten kantore van de gemachtigde tussen gemachtigde en de beide directeuren/aandeelhouders, alwaar beleidsbeslissingen werden genomen, kan er naar het oordeel van de rechtbank niet toe leiden dat daarmee Nederland als het land zou moeten blijven gelden waar zich de plaats van werkelijke leiding van belanghebbende zou bevinden. Voor de beoordeling waar de plaats van de werkelijke leiding is gelegen wordt niet uitsluitend gekeken naar de plaats waar de beslissingen tot stand komen maar is tevens van belang waar deze beslissingen gevormd worden. De rechtbank is van oordeel dat aannemelijk is dat die activiteiten in België plaatsvinden.

2.5. Op grond van het in 2.3 en 2.4 geoordeelde is sprake van een dubbele vestigingsplaats. Voor de toepassing van het Nederlands-Belgisch belastingverdrag van 1970 moet op grond van het bepaalde in artikel 4, vierde lid van dat verdrag, in dat geval, belanghebbende geacht worden inwoner te zijn van de staat waar de plaats van haar werkelijke leiding is gelegen, in het onderhavige geval derhalve van België. Nu ervan uit moet worden gegaan dat belanghebbende in het onderhavige jaar inwoner van België is geworden moet er tevens op grond van het genoemd verdrag en na te noemen artikel 15c, vanuit worden gegaan dat belanghebbende niet meer kan worden aangemerkt als inwoner van Nederland. Voor een dergelijke situatie bepaalt artikel 15c van de Wet Vpb. dat dan “de bestanddelen van zijn vermogen (…) op het tijdstip onmiddellijk voorafgaande aan het ophouden van het hiervoor bedoelde inwonerschap geacht te zijn vervreemd tegen de waarde in het economische verkeer.”. Het antwoord op de hiervoor onder 2.2, onder 4 geformuleerde vraag luidt in zoverre bevestigend en het gelijk is in zoverre aan de inspecteur.

2.6. Nu op grond van de beantwoording van de vierde vraag het gelijk aan de zijde van de inspecteur is en voor dat geval de aanslag niet tot een te hoog bedrag is vastgesteld, gaat de rechtbank voorbij aan de overige in geschil zijnde vragen. Beantwoording van deze vragen kan immers niet leiden tot een andere beslissing.

2.7. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard.

2.8. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Deze uitspraak is gedaan op 15 februari 2007 door mr. D. Hund, voorzitter, mr. A.J. Kromhout en mr. C.A.F.M. Stassen, rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. I. van Wijk, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.