Rechtbank Breda, 21-02-2007, BA2098, AWB 06/3472

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[belanghebbende], wonende te [woonplaats], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en de inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Belanghebbende heeft ter zake van de registratie van een personenauto, merk Mini, thans met Nederlands kenteken, belasting op personenauto's en motorrijwielen (hierna: BPM) voldaan tot een bedrag van € 4.759.

1.2. Na door belanghebbende tegen de voldoening gemaakt bezwaar heeft de inspecteur, bij uitspraak op bezwaar van 4 juli 2006, het bezwaar ongegrond verklaard.

1.3. Belanghebbende heeft daartegen bij fax van 5 juli 2006 beroep ingesteld. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 141.

1.4. De inspecteur heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 20 december 2006 te Breda. Aldaar zijn verschenen en gehoord, de gemachtigde van belanghebbende, alsmede de inspecteur.

1.6. Belanghebbende heeft ter zitting een pleitnota overgelegd. Na een leespauze wordt deze geacht tot de stukken van het geding te behoren.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Belanghebbende heeft in Duitsland een personenauto, merk Mini, (hierna: de auto), met aanzienlijke schade, gekocht. Op 31 maart 2006 is deze auto in Nederland bij de Dienst Wegverkeer (hierna: de RDW) voor opname in het kentekenregister aangeboden.

2.2. Op 20 april 2006 wilde belanghebbende, met een beroep op de tegenbewijsregeling als bedoeld in het Besluit van de staatssecretaris van Financiën, nr. CCP2006/788 (onder meer gepubliceerd in VN 2006/25.22), voor de registratie van betreffende auto aangifte voor de BPM doen. Dit is door het BPM-aangiftepunt geweigerd.

2.3. Op 23 april 2006 is wederom aangifte voor de BPM gedaan voor de registratie van de auto. Ditmaal is de aangifte geaccepteerd, zij het dat de belasting is geheven met inachtneming van de afschrijvingstabel van artikel 10, tweede lid, van de Wet op de belasting van personenauto 's en motorrijwielen 1992 (hierna: Wet BPM), tot een bedrag van € 4.804. Belanghebbende heeft op het aangiftebiljet aangetekend dat hij daartegen bezwaar maakt.

2.4. De inspecteur heeft de ter zake van de registratie van de auto verschuldigde BPM nader vastgesteld op € 4.759, uitgaande van een consumentenprijs inclusief accessoires van € 31.499, een daarbij behorend bedrag aan bruto BPM van € 7.554,78 en een bedrag aan BTW van € 3.823,03, resulterend in een netto catalogusprijs van € 20.121,19. De vermindering bedraagt op grond van artikel 10, tweede lid, van de Wet BPM 37%. Belanghebbende heeft de BPM voldaan.

2.5. Tussen partijen is niet in geschil dat de werkelijke waarde van de auto op het moment van aanbieding ter keuring, zowel in eerste als in tweede aanleg, € 4.700 bedroeg.

3. Geschil

3.1. In geschil is of de verschuldigde BPM tot het juiste bedrag is berekend.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Zij hebben daaraan ter zitting het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

3.3. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag tot een berekend naar een waarde van de auto van € 4.700.

3.4. De inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

Vooraf

4.1. De rechtbank gaat voorbij aan het verzoek van de inspecteur om hem in de gelegenheid te stellen nader te reageren op de pleitnota van belanghebbende, voor zover de rechtbank deze pleitnota gebruikt in zijn uitspraak. De pleitnota houdt een verdere onderbouwing dan wel beargumentering in van in eerdere stukken door belanghebbende ingenomen standpunten. Voor zover daarvan geen sprake zou zijn, is de inhoud van de pleitnota niet betrokken in deze uitspraak.

Materieel

4.3. Tussen partijen is niet in geschil dat de auto is geregistreerd in het kentekenregister. Gelet op artikel 1, tweede lid van de Wet BPM zou derhalve op dat moment BPM verschuldigd zijn.

4.4. Naar het oordeel van de rechtbank dient evenwel in het oog te worden gehouden dat de BPM beoogt aan te sluiten bij de toetreding tot het Nederlandse wegennet (MvT Kamerstukken II 1992/93, 22 868, nr. 3, blz. 6). Toetreding tot het Nederlandse wegennet komt eerst aan de orde als sprake is van een “personenauto” in de zin van de Wet BPM. Met belanghebbende is de rechtbank van oordeel dat niet de inspecteur maar de RDW de instantie is die dient te beoordelen of al dan niet sprake is van een “personenauto”. Anders dan belanghebbende is de rechtbank evenwel van oordeel dat voor die beoordeling niet van belang is of ter zake een kenteken is afgegeven maar dient te worden aangesloten bij de toelating tot het Nederlandse wegennet. Daarvan kan eerst sprake zijn nadat de auto met succes de ter zake verplicht gestelde keuring heeft doorstaan.

4.5. Ten tijde van het doen van aangifte verkeerde de auto, zoals ook blijkt uit de bij het beroepschrift gevoegde stukken, waaronder taxatierapporten voorzien van foto’s van de auto, in zodanige staat dat van toetreding tot het Nederlandse wegennet geen sprake kon zijn. Zulks wordt bevestigd door het feit dat het kentekenbewijs, enkele dagen na afgifte, is geschorst, waarna de auto de status “Wachten op Keuring” heeft gekregen. De rechtbank is van oordeel dat in zoverre met betrekking tot de auto ten tijde van het doen van aangifte, geen sprake was van een personenauto in de zin van voornoemd artikel 1 van de Wet BPM zodat de inspecteur de aangifte in eerste aanleg terecht heeft geweigerd.

4.6. Een en ander brengt met zich mee dat ook de op 23 april 2006 gedane, tweede, aangifte, door de inspecteur had dienen te worden geweigerd. Immers, ook op dat tijdstip was van een personenauto in de zin van de Wet BPM, geen sprake. Nu van een belastbaar feit op dat moment nog geen sprake was heeft belanghebbende ten onrechte BPM op aangifte voldaan.

4.7. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard en dient te worden beslist als hierna vermeld.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 805 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift met een waarde per punt van € 161, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1).

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 21 februari 2007 door mr. D. Hund, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. I. van Wijk, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.