Rechtbank Breda, 19-04-2007, BA8352, AWB 06/2199

Uitspraakdatum: 19 april 2007

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[belanghebbende], wonende te [woonplaats], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft aan belanghebbende voor het jaar 2002 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 118.913.

1.2. De inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 20 maart 2006 de aanslag gehandhaafd.

1.3. Belanghebbende heeft daartegen bij brief van 26 april 2006, ontvangen bij de rechtbank op 27 april 2006, beroep ingesteld.

1.4. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. Belanghebbende heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd, waarna de inspecteur schriftelijk heeft gedupliceerd.

1.6. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 20 maart 2007 te Breda. Namens belanghebbende is een pleitnota voorgedragen en overgelegd.Aldaar zijn verschenen en gehoord, namens belanghebbende diens gemachtigden, alsmede de inspecteur.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Belanghebbende was op 1 januari 2001 eigenaar van het pand [adres] te [woonplaats], gemeente [woonplaats] (het pand). Hij heeft het pand gekocht in 1999. Het vormde toen één kadastraal geheel met het pand [adres]. In januari 2000 zijn de beide panden kadastraal gesplitst. Het pand [adres] is vervolgens verkocht. Het pand is met ingang van 1 februari 2000 verhuurd aan [BV] voor een huurprijs van € 68.067,04 per jaar. Belanghebbende houdt alle aandelen in de BV.

2.2. De gemeente [woonplaats] heeft met dagtekening 31 juli 2001 een beschikking inzake de wet waardering onroerende zaken (Wet WOZ) afgegeven waarin de waarde van het pand naar de waardepeildatum 1 januari 1999 en voor het tijdvak 1 januari 2001 tot en met 31 december 2004 is vastgesteld op € 770.518 (de WOZ-beschikking).

2.3. De BV heeft in het jaar 2000 € 32.784 in het pand geïnvesteerd.

2.4. Met ingang van 1 januari 2001 valt de verhuur van het pand onder de terbeschikkingstellingsregeling van artikel 3.92 Wet inkomstenbelasting 2001 (de Wet). Belanghebbende heeft het pand per 1 januari 2001 op de beginbalans geactiveerd voor 120% x € 770.518 = € 924.621. In het jaar 2001 heeft belanghebbende € 27.739 aan afschrijving ten laste van zijn inkomen gebracht.

2.5. Op 1 augustus 2002 heeft belanghebbende het pand verkocht aan derden voor € 760.082. De huur aan de BV is voortgezet. In zijn aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 2002 heeft belanghebbende een verlies uit werkzaamheden in verband met de verkoop van het pand aangegeven van € 136.800 (€ 924.621 min € 27.739 afschrijving min € 760.082 verkoopprijs). De aangifte resulteerde in een verlies uit werk en woning van € 52.969.

3. Geschil

3.1. In geschil is of belanghebbende aan het Besluit van de staatssecretaris van financiën van 9 maart 2001, RTB2001/947, VN 2001/19.13 (het Besluit) het in rechte te honoreren vertrouwen kan ontlenen dat het pand op de beginbalans mag worden gewaardeerd op de WOZ-waarde verhoogd met 20%, hetgeen bij de verkoop in 2002 leidt tot het in de aangifte vermelde boekverlies.

3.2. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar, vermindering van de aanslag tot een berekend naar een inkomen van werk en woning van nihil en vaststelling van het verlies uit werk en woning voor 2001 op € 52.969. De inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

3.3. Ter zitting van 20 maart 2007 hebben partijen het volgende gesteld, kort en zakelijk weergegeven:

3.4. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken en hetgeen zij daar ter zitting aan hebben toegevoegd.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. Vaststaat dat de WOZ-waarde van het pand bij beschikking van de gemeente [woonplaats] is vastgesteld op € 770.518. Naar het oordeel van de rechtbank is dat de “op de voet van hoofdstuk IV van de Wet waardering onroerende zaken vastgestelde waarde met waardepeildatum 1 januari 1999” waar het Besluit op doelt.

4.3. Hoofdregel is dan volgens het Besluit waardering van de onroerende zaak op de balans per 1 januari 2001 op de WOZ-waarde plus 20%. Belanghebbende kan zich op door het Besluit gewekt, in rechte te honoreren vertrouwen beroepen. De enkele omstandigheid dat het pand binnen 2 jaar na 1 januari 2001 voor een lagere prijs dan de WOZ-waarde plus 20% is verkocht, is onvoldoende om aan te nemen dat van in rechte te honoreren vertrouwen geen sprake kan zijn. Het Besluit gaat uit van een globale waardebenadering en aangenomen moet worden dat de staatssecretaris van financiën zich bij het uitbrengen van het Besluit heeft gerealiseerd dat een WOZ-waarde plus 20% in bepaalde gevallen tot een te hoge of te lage waarde per 1 januari 2001 kan leiden maar dat hij daaraan geen gevolgen heeft willen verbinden.

4.4. Indien, zoals de inspecteur stelt, niet de hoofdregel van het Besluit moet worden gevolgd omdat sprake is van één van de in het Besluit opgesomde uitzonderingssituaties, rust op hem de bewijslast aannemelijk te maken dat die uitzondering zich voordoet.

4.5. De inspecteur heeft ter zitting gesteld dat het gegeven dat de BV in het jaar 2000 in het pand heeft geïnvesteerd, meebrengt dat zich de onder 2.c. genoemde uitzondering voordoet. Blijkens de toelichting van de staatssecretaris geldt de daar vermelde uitzondering bij huurdersinvesteringen indien dergelijke investeringen tot uitdrukking komen in de WOZ-waarde terwijl rekening gehouden moet worden met het waardedrukkend effect van de verplichting voor de eigenaar om deze kosten te vergoeden.

4.6. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur niet aannemelijk gemaakt dat de door de BV gedane investeringen tot uitdrukking komen in de WOZ-waarde. Gezien de geringe grootte van het per 1 januari 2001 door de BV geïnvesteerde bedrag in relatie tot de (verkoop)waarde van het pand, is niet zonder meer aannemelijk dat die investeringen een waardeverhogende invloed hebben. De waardering voor de Wet WOZ van bedrijfspanden als de onderhavige wordt, naar uit de jurisprudentie blijkt, in het algemeen gebaseerd op de huurwaarde daarvan, via de huurwaardekapitalisatiemethode. Niet aannemelijk is geworden dat de gemeente [woonplaats] bij het vaststellen van de WOZ-beschikking is uitgegaan van een hogere huurwaarde dan de werkelijk betaalde jaarhuur die, naar tussen partijen niet in geschil is, zakelijk was.

4.7. Het onder 4.1. tot en met 4.7. overwogene leidt tot de conclusie dat belanghebbende zich met recht kan beroepen op door het Besluit gewekt vertrouwen dat het pand per 1 januari 2001 mag worden gewaardeerd op € 924.621. Het gelijk is aan belanghebbende.

4.8. Zoals de Hoge Raad heeft besloten in het arrest van 16 december 2005, nr. 41 588 (BNB 2006/74), dient, nu belanghebbende in zijn aangifte een verlies heeft vermeld, het bezwaar tegen de aanslag tevens te worden opgevat als een bezwaar tegen de verliesvaststellings-beschikking op nihil en moet worden geoordeeld dat in de uitspraak op bezwaar tegen de aanslag ook de beslissing ligt besloten de verliesvaststellingsbeschikking te handhaven. De rechtbank zal het verlies vaststellen op € 52.969, conform de aangifte.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 805 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 0,5 punt voor het indienen van een conclusie van repliek, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1). Voor vergoeding van kosten van de bezwaarfase ziet de rechtbank geen reden nu niet is gesteld of gebleken dat daar in de bezwaarfase om is gevraagd.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 19 april 2007 door mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, voorzitter, mr. W. Brouwer en prof.mr. I.J.F.A. van Vijfeijken, rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. E. Woltman, griffier. De griffier is verhinderd de uitspraak te ondertekenen.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.