Rechtbank Breda, 20-06-2007, BB2781, AWB 05/2461

Uitspraakdatum: 22 juni 2006

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[belanghebbende] B.V., gevestigd te [woonplaats], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst, verweerder.

Eiseres en verweerder worden hierna ook aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft aan belanghebbende voor het boekjaar 2001/2002 een aanslag vennootschapsbelasting opgelegd, berekend naar een belastbaar bedrag van € 2.226.312.

1.2. Belanghebbende heeft tegen de aanslag bezwaar gemaakt. De inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 2 juni 2005 de aanslag gehandhaafd.

1.3. Belanghebbende heeft daartegen bij brief van 8 juli 2005, ontvangen bij de rechtbank op 11 juli 2005, beroep ingesteld. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 276.

1.4. De inspecteur heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5. Belanghebbende heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, een conclusie van repliek ingediend, waarop de inspecteur heeft gereageerd met een conclusie van dupliek.

1.6. Belanghebbende heeft vóór de zitting een nader stuk ingediend. Dit stuk is in afschrift verstrekt aan de inspecteur.

1.7. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 30 maart 2006 te [woonplaats]. Aldaar zijn verschenen en gehoord de gemachtigde van belanghebbende, te [woonplaats], alsmede de inspecteur.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Belanghebbende is onderworpen aan de vennootschapsbelasting en kent een boekjaar dat loopt van 1 oktober tot en met 30 september.

2.2. De ingevolge de onderhavige aanslag verschuldigde belasting is berekend op € 778.074. Daarbij is over de eerste € 2.689 van het belastbare bedrag een tarief van 30% gehanteerd en over het meerdere een tarief van 35%.

2.3. Bij wet van 14 september 2001 (Stb. 2001, 641) is het tarief voor de vennootschaps¬belasting tot 29% over de eerste € 22.689 en tot 34,5% over het meerdere. Ingevolge artikel VIII, achtste lid, van voormelde wet vindt de tariefsverlaging voor het eerst toepassing met betrekking tot boekjaren die aanvangen op of na 1 januari 2002. De aanslag is vastgesteld in overeenstemming met deze bepaling.

3. Geschil

3.1. In geschil is het antwoord op de vraag of het feit dat de tariefsverlaging niet geldt voor belanghebbende ter zake van de winst behaald in de periode van 1 januari tot en met 30 september 2002 leidt tot een ingevolge artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten (hierna: IVBPR) en artikel 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (hierna: EVRM) in verbinding met artikel 1 van het Eerste Protocol bij het EVRM, ongeoorloofde discriminatie ten opzichte van belastingplichtigen met een boekjaar dat gelijk is aan het kalenderjaar. Belanghebbende beantwoordt deze vraag bevestigend en de inspecteur ontkennend.

3.2. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat sprake is van een ongelijke behandeling van gelijke gevallen waarvoor geen dan wel onvoldoende rechtvaardiging bestaat. In het verlengde hiervan stelt zij zich op het standpunt dat de aanslag dient te worden vastgesteld onder het naar tijdsgelang toepassen van de tariefsverlaging van 2002, aldus dat van het belastbare bedrag een deel groot € 22.689 voor 3/12e wordt belast tegen 30% en voor 9/12e tegen 29% en het resterende deel voor 3/12e tegen 35% en voor 9/12e tegen 29%. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag met € 8.435 tot een bedrag van € 769.639.

De inspecteur stelt zich op het standpunt dat te dezen geen sprake is van ongeoorloofde discriminatie en concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

3.3. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. De rechtbank stelt voorop dat een ongelijke behandeling van gelijke gevallen slechts wordt verboden als daarvoor niet een objectieve en redelijke rechtvaardiging bestaat, of anders gezegd, indien daarmee niet een gerechtvaardigd doel wordt nagestreefd of indien er niet een redelijke verhouding bestaat tussen de ongelijke behandeling en het doel dat wordt nagestreefd. Daarbij komt aan de wetgever een zekere beoordelingsmarge toe.

4.4. Naar het oordeel van de rechtbank is hetgeen is vermeld onder 4.3 te weinig concreet en gesubstantieerd om objectief bezien en naar redelijkheid beoordeeld, te kunnen gelden als rechtvaardiging van de ongelijke behandeling. Daarbij overweegt de rechtbank dat het van toepassing zijn van twee verschillende tarieven in één boekjaar ongetwijfeld extra kosten op zal roepen in de automatiseringssfeer, doch zowel bij eerdere als bij latere tariefswijzigingen is dit voor de wetgever geen reden geweest om geen overgangsmaatregel te treffen waardoor belastingplichtigen met een gebroken boekjaar in dezelfde positie komen te verkeren als belastingplichtigen met een boekjaar gelijk aan het kalenderjaar. Gelet hierop en het feit dat naar het oordeel van de wetgever met de tariefsverlaging een aanzienlijke lastenverlichting wordt bereikt (vergelijk Kamerstukken II 2001/02, 28 034, nr. 3, blz. 3) had het op de weg van de wetgever gelegen de keuze om thans de belastingplichtige met een gebroken jaar deze “aanzienlijke lastenverlichting” voor een deel te onthouden van een meer fundamentele en met cijfers ondersteunde motivering te voorzien. Het voorgaande leidt de rechtbank tot geen andere conclusie dan dat de onderhavige regeling een ongelijke behandeling bevat van gelijke gevallen waarvoor geen objectieve en redelijke rechtvaardiging bestaat en welke aldus strijdig is met artikel 26 IVBPR en artikel 14 EVRM.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroeps¬matig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 805 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 0,5 punt voor het indienen van een conclusie van repliek en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1). Voor een veroordeling van de inspecteur in de kosten van bezwaar ziet de rechtbank geen aanleiding, nu gesteld noch gebleken is dat belanghebbende hierom vóór de uitspraak op bezwaar heeft verzocht.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 22 juni 2006 door mr. J.J.J. Engel, voorzitter, mr. A.A. den Hartog en mr. A.J. Kromhout, rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van drs. J.M.C. Hendriks, griffier.

(Hendriks) (Engel)

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Bij het instellen van beroep in cassatie dient daarnaast in acht te worden genomen dat bij het beroepschrift een schriftelijke verklaring van de wederpartij wordt gevoegd, inhoudende dat wordt ingestemd met het instellen van beroep in cassatie tegen de uitspraak van de rechtbank.