Rechtbank Breda, 23-05-2007, ECLI:NL:RBBRE:2007:3374 BF0154, AWB 06/5017

Procedurenummer: AWB 06/5017

Uitspraakdatum: 23 mei 2007

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

[belanghebbende], wonende te [woonplaats], eiser,

en

de heffingsambtenaar van de gemeente [woonplaats], verweerder.

Eiser wordt hierna aangeduid als belanghebbende.

1. Beslissing

2. Gronden

2.1. Ter zitting heeft belanghebbende uitdrukkelijk verklaard dat de beschikking waarbij de onroerende zaak, plaatselijk bekend als [straat] te [woonplaats] (hierna: de onroerende zaak), is gewaardeerd krachtens de Wet waardering onroerende zaken niet in geschil is. Voorts heeft hij verklaard dat de verschillende gebouwen en de ondergrond, zoals door verweerder gesteld, als een samenstel en dus als één onroerende zaak kunnen worden aangemerkt.

2.2. Belanghebbende is ter zake van de onroerende zaak in de heffing van de onroerende-zaakbelastingen eigenaren en gebruikers betrokken naar het tarief voor niet-woningen.

2.3. Tot de onroerende zaak behoort een loods. Deze loods wordt gebruikt als magazijn, als werkplaats, als opslag en er is een sanitaire ruimte. Verweerder bestrijdt niet dat in de loods privé objecten, te weten een aantal auto’s, een caravan en een boot, zijn opgeslagen.

2.4. Tussen partijen is uiteindelijk slechts in geschil of de onroerende zaak hoofdzakelijk, dat wil zeggen voor 70% of meer, tot woning dient dan wel in hoofdzaak dienstbaar is aan woondoeleinden.

2.5. Verweerder stelt dat de loods niet hoofdzakelijk dienstbaar is aan woondoeleinden en dat deze derhalve in het geheel niet meetelt in de beoordeling of de onroerende zaak als geheel hoofdzakelijk tot woning dient dan wel in hoofdzaak dienstbaar is aan woondoeleinden.

2.6. Naar het oordeel van de rechtbank is de in 2.5 genoemde stelling van verweerder niet juist. Nu tussen partijen niet in geschil is dat sprake is van één onroerende zaak, dient het hoofdzakelijkheidscriterium zoals omschreven in 2.4, nu hieromtrent in de Verordening onroerende-zaakbelastingen 2005 niet anders is bepaald, op de onroerende zaak als geheel te worden toegepast en niet afzonderlijk op de verschillende gebouwen.

2.7. Verweerder heeft niet bestreden dat de loods voor circa 60/260 deel voor privé doeleinden wordt gebuikt. De onroerende zaak dient, gezien de cijfermatige opstellingen in het beroepschrift en in de uitspraak op bezwaar en gelet op het in 2.6 overwogene, hoofdzakelijk tot woning of is in hoofdzaak dienstbaar aan woondoeleinden.

2.8. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep gegrond verklaard en is beslist als hiervoor vermeld.

2.9. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 322 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1). Overige voor vergoeding in aanmerking komende proceskosten zijn gesteld noch gebleken.

Deze uitspraak is gedaan op 23 mei 2007 door mr. A.G.M. Zander, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. I. van Wijk, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.