Rechtbank Breda, 10-04-2008, ECLI:NL:RBBRE:2008:1192 BD1509, AWB 06/5180

Procedurenummer: AWB 06/5180

Uitspraakdatum: 10 april 2008

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1. Beslissing

2. Gronden

2.1. Belanghebbende is op of omstreeks 12 oktober 2001 vanuit Nederland naar de Verenigde Staten geëmigreerd.

2.2. Met dagtekening 6 september 2005 is aan belanghebbende een conserverende aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het jaar 2001 opgelegd, uitgaande van een te conserveren inkomen van € 96.000 aan pensioenaanspraken, € 50.000 aan lijfrente en beroepspensioenen en € 50.000 aan aanmerkelijk belang. De conserverende aanslag beliep een te betalen bedrag van € 85.193 aan inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen. Bij beschikking werd daarbij € 14.790 aan heffingsrente en € 29.200 aan revisierente berekend. Het in totaal te betalen bedrag bedroeg derhalve € 129.183.

2.3. Bij uitspraak op bezwaar van 19 september 2006 is belanghebbende niet-ontvankelijk verklaard in zijn bezwaar vanwege het niet-motiveren van het met dagtekening 6 oktober 2005 ingediende (pro forma) bezwaarschrift.

Met betrekking tot de ontvankelijkheid van het bezwaarschrift

2.4. Belanghebbende stelt dat hij in de periode 23 januari 2004 tot en met medio 2006 zeer uitvoerig heeft gecorrespondeerd met de heer [ambtenaar] van Unit 11 van de belastingdienst, kantoor [woonplaats], over [B.V.]., de vennootschap waarin belanghebbende een aanmerkelijk belang had, en de pensioenen van (onder meer) belanghebbende. Ter zitting heeft belanghebbende desgevraagd verklaard dat met [de heer] ook is gesproken over de onderhavige conserverende aanslag en dat met hem is afgesproken dat de gegevens die uit dat overleg kwamen bepalend zouden zijn voor de conserverende aanslag.

2.5. De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende ten onrechte niet-ontvankelijk is verklaard in zijn bezwaar. De rechtbank overweegt daartoe het volgende. De gesprekken en correspondentie zoals genoemd onder 2.4 hadden, naar belanghebbende onweersproken heeft gesteld, mede betrekking op de onderhavige conserverende aanslag en vonden plaats in dezelfde periode als waarin het (pro forma) bezwaarschrift is ingediend en de uitspraak op bezwaar is gedaan. Derhalve kan niet worden gezegd dat aan het (pro forma) bezwaarschrift van belanghebbende de vereiste motivering ontbreekt, nu gelet op de inhoud van de gesprekken en correspondentie tussen belanghebbende en [de heer], voor de inspecteur voldoende duidelijk moet zijn geweest waarom belanghebbende zich niet met de onderhavige conserverende aanslag kon verenigen. De omstandigheid dat [de heer] en [ambtenaar], die het bezwaarschrift in behandeling heeft genomen, hoewel zij op hetzelfde kantoor zitten, klaarblijkelijk niet van elkaars werkzaamheden ter zake van dezelfde belastingplichtige op de hoogte waren, is geen omstandigheid die aan belanghebbende kan worden tegengeworpen. Hoewel ook belanghebbende [ambtenaar] had kunnen informeren omtrent zijn gesprekken en correspondentie met [de heer], is deze enkele omstandigheid onvoldoende om te concluderen tot niet-ontvankelijkheid van het bezwaarschrift vanwege het ontbreken van de motivering. Dientengevolge is belanghebbende ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard en dienen de uitspraken op bezwaar te worden vernietigd.

2.6. De rechtbank dient de zaak dan terug te wijzen naar de inspecteur, behoudens in geval belanghebbende niet wordt benadeeld en de rechtbank zelf in de zaak voorziet (Hoge Raad 9 juni 2006, nr. 41 130, onder meer gepubliceerd in BNB 2006/290). Ter zitting heeft belanghebbende de rechtbank uitdrukkelijk verzocht om de zaak niet terug te wijzen, omdat hij het materieel niet oneens is met de heer [de heer] en dat hij enkel wil dat de conserverende aanslag wordt opgelegd conform hetgeen met de heer [de heer] is besproken en overeengekomen. Nu belanghebbende de rechtbank expliciet heeft verzocht om zelf in de zaak te voorzien en de rechtbank van oordeel is dat gelet op de omstandigheden belanghebbende niet benadeeld wordt, zal de rechtbank de zaak niet terugwijzen naar de inspecteur, maar met toepassing van artikel 8:72, vierde lid van de Awb zelf in de zaak voorzien.

Met betrekking tot de conserverende aanslag

2.7. In zijn beroepschrift en in het ter zitting overgelegde stuk, dat aan deze uitspraak is gehecht, heeft belanghebbende het volgende overzicht opgesteld:

Ter zitting heeft belanghebbende verklaard dat dit overzicht tot stand is gekomen na uitvoerig overleg met [de heer] van de belastingdienst en dat [de heer] akkoord is gegaan met het gebruik van deze bedragen voor de conserverende aanslag. Voorts heeft belanghebbende desgevraagd verklaard dat de waarde van de aanmerkelijk belang aandelen en daarmee de winst uit aanmerkelijk belang (door belanghebbende aangeduid als aanmerkelijk belang reserve) eind 2001 gelijk was aan die per 31 december 2002 en dat de genoemde dividenduitkeringen van latere datum zijn.

2.8. Nu de inspecteur inhoudelijk niet op de zaak is ingegaan en voorts onweersproken is komen vast te staan dat tussen [de heer] en belanghebbende overeenstemming bestond over het gebruik van deze bedragen voor de onderhavige conserverende aanslag, is de rechtbank van oordeel dat de conserverende aanslag moet worden vastgesteld op het door belanghebbende voorgestane te conserveren inkomen bestaande uit € 12.408 aan aanspraken uit een pensioenregeling, € 21.146 aan aanspraken op lijfrente en € 81.240 aan winst uit aanmerkelijk belang. Nu, zoals belanghebbende heeft verklaard, de dividenden van € 68.333 zijn uitgekeerd na de emigratiedatum, kan hiermee bij de vaststelling van het te conserveren inkomen geen rekening worden gehouden.

Met betrekking tot de revisie- en heffingsrente

2.9. Artikel 30f van de AWR bepaalt met ingang van 2006 dat voor te conserveren inkomen waarvan in deze zaak sprake is, geen heffingsrente wordt berekend. In artikel XXXI, onderdeel A. Overgangsrecht AWR is bepaald dat het niet berekenen van heffingsrente toepassing vindt met betrekking tot tijdvakken die aanvangen op of na 1 januari 2001, voorzover op 1 januari 2006 met betrekking tot de inkomstenbelasting ter zake van te conserveren inkomen als bedoeld in artikel 30f, eerste lid, tweede volzin, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, nog geen handeling of omstandigheid heeft plaatsgevonden op grond waarvan het op de voet van artikel 25, vijfde, zesde of achtste lid, van de Invorderingswet 1990 verleende of te verlenen uitstel van betaling van die belasting, kan worden beëindigd.

2.10. Nu niet is gesteld of gebleken dat voor 1 januari 2006 een handeling of omstandigheid heeft plaatsgevonden als bedoeld in voornoemd artikel XXXI Overgangsrecht AWR, moet de beschikking heffingsrente worden vernietigd.

2.11. Nu de aanspraken uit een pensioenregeling en de aanspraken op lijfrente begrepen in de conserverende aanslag zijn verminderd, dient de beschikking revisierente ingevolge artikel 30i van de AWR dienovereenkomstig te worden verminderd naar 20% van (€ 12.408 + € 21.146). Dit resulteert in een bedrag aan revisierente van € 6.710.

2.12. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep gegrond verklaard.

3. Proceskosten

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 644 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1).

Deze uitspraak is gedaan op 10 april 2008 door mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. drs. M.H. van Schaik, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel