Rechtbank Breda, 22-04-2008, BD2216, AWB 06/4339

Procedurenummer: AWB 06/4339

Uitspraakdatum: 22 april 2008

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

Eiseres en verweerder worden hierna belanghebbende en ontvanger genoemd.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De ontvanger heeft belanghebbende bij beschikking van 1 juli 2005 aansprakelijk gesteld voor een bedrag van € 24.005. Deze aansprakelijkstelling betreft € 21.820 aan nageheven loonbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: loonheffing) vermeerderd met een bedrag van € 2.185 aan invorderingsrente ter zake van die nageheven loonheffing over de periode 6 augustus 2002 tot 1 juli 2005. De aansprakelijkstelling betreft een deel van de aan [Poolse Vennootschap] opgelegde naheffingsaanslag loonheffing over de periode 1 januari 2000 tot en met 31 december 2000 en dagtekening 22 juli 2002.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de ontvanger bij de uitspraak op bezwaar van 3 augustus 2006 de beschikking gehandhaafd.

1.3. Belanghebbende heeft daartegen bij brief van 27 augustus 2006, ontvangen bij de rechtbank op 29 augustus 2006, beroep ingesteld. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 281.

1.4. De ontvanger heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 11 maart 2008 te Breda. Aldaar zijn verschenen en gehoord, namens belanghebbende de gemachtigde, alsmede de ontvanger.

1.6. De ontvanger heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan belanghebbende. Belanghebbende heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van de bij deze pleitnota overgelegde kopie van de overeenkomst met [Poolse Vennootschap] en de daarbij behorende drie bijlagen. Van het verder ter zitting verhandelde is een proces-verbaal opgemaakt, waarvan een afschrift aan deze uitspraak is gehecht.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Belanghebbende exploiteert een tuinbouwbedrijf. Belanghebbende verbouwt asperges, aardbeien, prei en fruit. In het jaar 2000 zijn in het tuinbouwbedrijf van belanghebbende de aardbeien geoogst door Poolse arbeiders. Deze Poolse arbeiders zijn door belanghebbende geworven en aanvankelijk te werk gesteld bij de [Poolse Vennootschap]. Belanghebbende heeft bij overeenkomst van 1 mei 2000 haar aardbeien op stam verkocht aan [Poolse Vennootschap]. Met ingang van 20 juni 2000, de datum waarop belanghebbende de benodigde tewerkstellingsvergunningen verkreeg, zijn de Poolse arbeiders in dienst van belanghebbende getreden.

2.2. De inspecteur heeft [Poolse Vennootschap] als inhoudingsplichtige in de loonheffing betrokken en uitgenodigd tot het doen van aangifte. [Poolse Vennootschap] heeft hier geen gevolg aan gegeven. Vervolgens heeft de inspecteur aan [Poolse Vennootschap] een naheffingsaanslag loonheffing opgelegd over de periode 1 januari 2000 tot en met 31 december 2000 naar een bedrag van € 5.309.228. De naheffingsaanslag is berekend met toepassing van het zogenoemde anoniementarief van artikel 26b van de Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: Wet LB). [Poolse Vennootschap] heeft de belasting niet voldaan. Belanghebbende is aansprakelijk gesteld voor een deel van deze aanslag, uitgaande van een aan haar toe te rekenen nettoloon van ƒ 32.057,59.

2.4. Tot de stukken behoren twee bijlagen als vermeld in artikel 1.1. van de overeenkomst. Uit deze bijlagen kunnen de volgende producten, prijzen en cultuurgronden worden afgeleid:

Tevens behoort tot de stukken een aanvullende overeenkomst ondertekend op 9 en 2 oktober 2000 door respectievelijk belanghebbende en [Poolse Vennootschap], inhoudend een aanpassing van de tweede bijlage bij de overeenkomst van 1 mei 2000. De einddatum is 16 juni 2000 geworden met een prijs van ƒ 45.000. De aanpassing is het gevolg van het feit dat belanghebbende tewerkstellingsvergunningen heeft gekregen voor de Poolse arbeiders, die toen bij haar in dienstbetrekking zijn gekomen zodat de samenwerking met [Poolse Vennootschap] kon worden beëindigd.

2.5. De inspecteur heeft de winst, die [Poolse Vennootschap] heeft gemaakt op het met belanghebbende gesloten contract, toegerekend aan belanghebbendes vennoten onder aftrek van een bedrag van f 27.797 aan personeelskosten . Hij heeft zich daarbij op het standpunt gesteld dat sprake was van een schijncontract. De vennoten van belanghebbende hebben geen bezwaar gemaakt tegen de door die winstcorrectie lager vastgestelde verliezen over het jaar 2000. Ter zitting heeft de inspecteur bevestigd dat de aansprakelijkstelling, uitgaande van toepassing van het anoniementarief en een lager bedrag aan nettolonen, kan worden gesteld op € 17.596,37 (exclusief invorderingsrente)

3. Geschil

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Voor hetgeen partijen ter zitting hieraan hebben toegevoegd wordt verwezen naar het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal van het verhandelde ter zitting.

3.3. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de beschikking. De ontvanger concludeert, naar hij ter zitting heeft verklaard, tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aansprakelijkstelling voor de loonheffing tot een bedrag van € 17.596,37 met evenredige aanpassing van de invorderingsrente en handhaving van de aansprakelijkstelling voor de invorderingsrente voor de periode van 6 augustus 2002 tot 1 juli 2005.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. De rechtbank is van oordeel dat de ontvanger aannemelijk heeft gemaakt dat de contracten tussen belanghebbende en [Poolse Vennootschap] omtrent de verkoop van oogst op stam, niet weerspiegelen hetgeen werkelijk tussen deze partijen is overeengekomen. De rechtbank leidt uit de stukken alsmede hetgeen ter zitting is verklaard af, dat de verkoop van oogst op stam door belanghebbende aan [Poolse Vennootschap] als zodanig is opgezet om belanghebbende aan personeel te helpen voor de oogst van haar producten, aangezien zij op grote problemen stuitte bij het werven van Nederlands personeel en het op normale wijze inhuren van Pools personeel problematisch was zolang belanghebbende geen tewerkstellingsvergunningen had. De rechtbank acht in het verlengde hiervan aannemelijk dat belanghebbende het belang bij de oogst heeft behouden en dat derhalve geen sprake is geweest van verkoop van oogst op stam.

4.2. Vaststaat dat de werkzaamheden van de Poolse arbeiders het plukken en waar nodig het bewerken van geplukte aardbeien betroffen en dat die werkzaamheden zijn voortgezet nadat belanghebbende tewerkstellingsvergunningen had gekregen en de Poolse werknemers zelf in dienst had genomen. De rechtbank acht aannemelijk dat belanghebbende steeds de zeggenschap heeft gehad wanneer welke werkzaamheden door wie moesten worden verricht, dat belanghebbende besliste hoe het werk moest worden gedaan en die werkzaamheden controleerde.

4.3. Van inlening is sprake indien de werknemers aan belanghebbende ter beschikking zijn gesteld om onder haar leiding of toezicht werkzaamheden te verrichten. Daarbij is de mate van leiding en toezicht afhankelijk van de aard en de omvang van de werkzaamheden. Indien de werkzaamheden zo eenvoudig zijn dat deze, al dan niet na een algemene instructie of opgave van het verlangde resultaat, (nagenoeg) voor zich spreken, kan toezicht daarop feitelijk (nagenoeg) achterwege blijven om niettemin te voldoen aan het hiervoor bedoelde wettelijk criterium van toezicht of leiding. Het gaat immers niet om het feitelijke toezicht en de feitelijke instructies maar om de vraag of er een zodanige gezagsverhouding bestond tussen belanghebbende en de arbeiders dat sprake is van leiding en toezicht in de zin van artikel 34, eerste lid, van de Wet. Naar het oordeel van de rechtbank is ten aanzien van de in 4.1 vastgestelde werkzaamheden en gezagsverhouding sprake van leiding en toezicht in de zin van artikel 34, eerste lid, van de Wet. Belanghebbendes andersluidende stelling wordt derhalve verworpen.

4.4.1. Belanghebbende stelt subsidiair dat [Poolse Vennootschap] in Nederland niet inhoudingsplichtig was voor de loonbelasting, gelet op artikel 15, tweede lid, van het Verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Polen tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van het ontgaan van belasting met betrekking tot belasting naar het inkomen (hierna: het Verdrag).

4.4.3. Nu het in de tuinbouwsector en zeker bij een onderneming als die van belanghebbende in beginsel gaat om seizoenarbeid, acht de rechtbank het heel goed mogelijk dat de Poolse werknemers in een tijdvak van 12 maanden niet meer dan 183 dagen in Nederland hebben gewerkt. Het is in beginsel echter aan belanghebbende, als partij die een beroep doet op deze uitzondering in het Verdrag, om aannemelijk te maken ten aanzien van elke werknemer dat en in hoeverre het maximum van 183 dagen niet is overschreden. Belanghebbende heeft dit bewijs naar het oordeel van de rechtbank niet geleverd. Zij heeft immers geen enkele informatie over de Poolse werknemers verstrekt.

4.4.4. Het onder 4.4.1. tot en met 4.4.3. overwogene leidt tot de conclusie dat Nederland gerechtigd was belasting te heffen over het loon van de Poolse werknemers.

4.5. Belanghebbende heeft gesteld dat bij de naheffingsaanslag ten onrechte is uitgegaan van directe brutering omdat [Poolse Vennootschap] de loonheffing op de werknemers zal verhalen. Vaststaat dat [Poolse Vennootschap] geen loonbelasting heeft betaald. De rechtbank is van oordeel dat [Poolse Vennootschap] wel inhoudingsplichtig was, op grond van artikel 6, tweede lid, onderdeel a, en derde lid, onderdeel b, van de Wet LB. Dan is volgens de tekst van artikel 31 Wet LB het eindheffingsregime van toepassing. Het eindheffingsregime gaat uit van directe brutering, tenzij de inhoudingsplichtige onder overlegging van daartoe noodzakelijke gegevens anders verzoekt. Niet is gesteld of gebleken dat [Poolse Vennootschap] heeft verzocht om toepassing van eindheffing achterwege te laten. De rechtbank is dan ook van oordeel dat bij de loonheffing terecht is uitgegaan van eindheffing en dus van brutering.

4.6. Belanghebbendes heeft ook gesteld dat zij, gelet op het bepaalde in artikel 34, paragraaf 5, van de Leidraad Invordering 1990 (hierna: de Leidraad) ten onrechte aansprakelijk is gesteld voor de door [Poolse Vennootschap] verschuldigde loonbelasting voor zover deze is berekend naar het in artikel 26b van de Wet op de loonbelasting 1964 genoemde anoniementarief.

4.6.2. Belanghebbende stelt dat er in het jaar 2000 geen anonieme werknemers van [Poolse Vennootschap] bij haar hebben gewerkt en dat op verzoek een lijst van namen kan worden verstrekt van deze werknemers. De rechtbank stelt voorop dat het heel wel mogelijk is dat belanghebbende beschikt over kopieën van identiteitsbewijzen en andere gegevens van de Poolse werknemers; zij heeft immers die werknemers later zelf in dienst genomen. Belanghebbende heef echter niet gesteld, laat staan aannemelijk gemaakt, dat zij ook beschikt over gegevens aan de hand waarvan het loon terzake van de bij belanghebbende verrichte werkzaamheden kan worden geïndividualiseerd. De Leidraad stelt dat wel als eis voor het niet toepassen van het anoniementarief en de rechtbank is van oordeel dat deze eis niet disproportioneel is omdat alleen met deze gegevens de totale loonsom is te herleiden naar het loon per individu. Belanghebbende komt dan niet in aanmerking voor matiging van de aansprakelijkstelling op grond van artikel 34, paragraaf 5, tweede lid, van de Leidraad.

4.7. De dagtekening van de naheffingsaanslag waarvoor belanghebbende aansprakelijk is gesteld is 22 juni 2002. De verjaringstermijn van vijf jaar (artikel 27 van de Wet) verloopt dan op 22 juni 2007. De beschikking waarbij belanghebbende aansprakelijk werd gesteld is gedagtekend 1 juli 2005, dus ruimschoots vóór 22 juni 2007. Belanghebbendes stelling dat de aansprakelijkstelling moet komen te vervallen wegens tijdsverloop wordt derhalve door de rechtbank verworpen.

4.8. Op grond van het in 4.1. tot en met 4.7. overwogene is de rechtbank van oordeel dat belanghebbende terecht ingevolge artikel 34 van de Wet als inlener van arbeidskrachten van [Poolse Vennootschap] aansprakelijk is gesteld voor de door [Poolse Vennootschap] onbetaald gelaten loonheffing ter zake van die arbeidskrachten. Tevens acht de rechtbank de hoogte van die aansprakelijkstelling zoals nader is geconcludeerd door de ontvanger, niet te hoog.

4.9. Belanghebbende is op grond van artikel 32, tweede lid, van de Wet tevens aansprakelijk gesteld voor de invorderingsrente. De ontvanger, op wie te dezen de bewijslast rust, heeft tegenover de gemotiveerde betwisting van belanghebbende niet aannemelijk gemaakt dat het belopen van die invorderingsrente aan belanghebbende is te wijten. De enkele stelling van de ontvanger dat belanghebbende doelbewust deelnam aan de samenwerkende groep van tuinders met onder andere het oogmerk om aan belastingheffing te ontkomen via de voorgewende koop- verkoopovereenkomsten met de Poolse vennootschap, is daartoe onvoldoende. Belanghebbende betwist deze stelling en de rechtbank acht belanghebbendes verklaring dat zij enkel tijdelijk oogst op stam aan [Poolse Vennootschap] heeft verkocht omdat zij niet zelf tijdig aan personeel kon komen, aannemelijk. De ontvanger heeft niet gesteld en ook overigens is niet gebleken dat belanghebbende niet aan haar fiscale verplichtingen pleegt te voldoen. De marge tussen de door [Poolse Vennootschap] te behalen verkoopprijzen en hetgeen [Poolse Vennootschap] aan belanghebbende betaalde, is ruim voldoende voor de betaling van loonheffing. De rechtbank heeft geen reden te twijfelen aan de juistheid van belanghebbendes verklaring dat zij er van uit ging dat [Poolse Vennootschap] aan al haar verplichtingen zou voldoen. Belanghebbende kan derhalve niet tevens aansprakelijk worden gesteld voor de invorderingsrente zodat de beschikking in zoverre onjuist is.

4.10. Gelet op al het vorenoverwogene is het beroep gegrond. De aansprakelijkstelling wordt verminderd tot een bedrag van € 17.596,37, zonder aansprakelijkstelling voor invorderingsrente.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt aanleiding de ontvanger te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 483 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift met een waarde per punt van € 161, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1) en € 50 reiskosten van de vennoten van belanghebbende.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 22 april 2008 door mr. C.A.F.M. Stassen, voorzitter, mr. A.A. den Hartog en mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M.J. van Balkom, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.