Rechtbank Breda, 08-05-2008, BD5620, AWB 07/1335

Procedurenummer: AWB 07/1335

Uitspraakdatum: 8 mei 2008

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2. Gronden

2.3. Belanghebbende heeft in zijn aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen 2003 niets aangegeven in verband met het uitgestelde salaris. Na diverse verzoeken van de inspecteur om nadere toelichting - de eerste brief hierover dateert van 8 mei 2006 - heeft belanghebbende op 9 oktober 2006 medegedeeld dat de RUS nader was uitgesteld. Een overeenkomst waarin dit uitstel is vastgelegd, is niet overgelegd. Volgens belanghebbende is de overeenkomst verbrand toen zijn woning in 2003 is afgebrand.

2.4. De inspecteur heeft het bedrag van € 45.378 belast in 2003 en een vergrijpboete opgelegd van € 8.259 vanwege het opzettelijk doen van een onjuiste aangifte. Dat is 50% van de over dit bedrag verschuldigde belasting en premies.

2.5. De inspecteur heeft de boete aangekondigd bij brief van 25 oktober 2006. Daarin staat onder meer vermeld: “Op 4 oktober 2006 heeft u mij uiteindelijk telefonisch medegedeeld dat het uitgestelde salaris van € 45.378,- nader is uitgesteld. (…) Op grond van artikel 3.146 lid 2 Wet inkomstenbelasting 2001 had dit uitgestelde salaris in 2003 in de aangifte inkomstenbelasting moeten worden aangegeven. (…) Naar zijn aard valt de reserve vrij op expiratiedatum, dit betekent uitkeren van salaris aan de daartoe gerechtigde werknemer. (..) Ten overvloede merk ik op, dat een nader uitstellen van een salarisuitkering, door mij wordt aangemerkt als een beschikken.” Noch in deze brief, noch in enige andere brief stelt de inspecteur ongeclausuleerd dat hij de stelling van belanghebbende dat de uitbetaling nader is uitgesteld, voor waar houdt. De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende aan deze correspondentie niet het in rechte te honoreren vertrouwen kan ontlenen dat de inspecteur het bestaan van een (tijdig opgestelde) uitstelovereenkomst geaccepteerd heeft.

2.6. De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende door de jaarlijkse vermelding van de RUS en de uitbetalingsdatum daarvan in de jaarstukken van “zijn” BV, moet hebben geweten dat het bedrag van € 45.378 in 2003 zou worden uitgekeerd en dat het bedrag in 2003 dus in beginsel inbaar en vorderbaar was. Belanghebbende heeft wel gesteld maar op geen enkele manier aannemelijk gemaakt dat hij vóór 1 oktober 2003 met de BV is overeengekomen de uitbetaling nader uit te stellen. Indien een dergelijke overeenkomst er zou zijn, zou deze in de jaarstukken van de BV zijn vermeld. Daarvan is geen sprake. In de jaarstukken per ultimo 2003 staat de RUS net als in voorgaande jaren vermeld met de toelichting over de uitkeringsverplichting per 1 oktober 2003; dat wijst er eerder op dat de accountant bij het opmaken van de jaarstukken bij vergissing de bestendige gedragslijn met oprenting van de RUS heeft voortgezet. Deze wijze van vermelding in de jaarstukken wijst er in elk geval niet op dat de accountant van enig overeengekomen uitstel op de hoogte was. Hetgeen belanghebbende daarover te berde heeft gebracht, acht de rechtbank niet aannemelijk.

2.7. Hetgeen onder 2.6. is overwogen leidt tot de conclusie dat het bedrag van € 45.378 in 2003 vorderbaar en inbaar is geworden en dus terecht in dat jaar is belast.

2.8. De rechtbank rekent het belanghebbende zwaar aan dat hij, hoewel hij op de hoogte was of moet zijn geweest van de fatale datum van 1 oktober 2003, in zijn aangifte niets over de belastbaarheid van het uitgestelde salaris heeft vermeld. De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende aldus opzettelijk een onjuiste aangifte heeft gedaan. Hij kan zich daarvoor naar het oordeel van de rechtbank niet verschuilen achter de kennis van zijn toenmalige adviseur. Het indienen van een juiste aangifte is immers in beginsel de verantwoordelijkheid van belanghebbende zelf.

2.9. De rechtbank acht de opgelegde boete van € 8.259 passend en geboden.

2.10. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard.

2.11. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Deze uitspraak is gedaan op 8 mei 2008 door mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, voorzitter, mr A.A. den Hartog en prof.mr. I.J.F.A. van Vijfeijken, rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. E. Woltman, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel