Rechtbank Breda, 24-09-2008, BG2045, AWB 08/990

Uitspraakdatum: 24 september 2008

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1. Beslissing

De rechtbank:

2. Gronden

2.2.1. Bij brief van 18 maart 2005 heeft de inspecteur van de belastingdienst in het kader van de aangifte IB/PH 2002 verzocht om aanvullende informatie betreffende het in die aangifte opgenomen bedrag aan inkomsten ad € 1.981 in verband met het ter beschikking stellen van vermogensbestanddelen. In de brief vermeldt de inspecteur:

“Als uit uw gegevens blijkt dat ik moet afwijken van de aangifte van uw cliënt, ontvangt u hierover zo spoedig mogelijk bericht. Als ik niet hoef af te wijken van de aangifte, ontvangt uw cliënt enige tijd na uw reactie het aanslagbiljet.”

2.2.2. Bij brief van 28 april 2005 reageert belanghebbendes gemachtigde op dit verzoek. In deze brief staat vermeld:

“In de aangifte wordt bij ter beschikking stelling van vermogensbestanddelen een bedrag vermeld van € 1.981. [de heer] is bestuurder van de [vereniging]. Omdat [de heer] aan deze Vereniging gelden ter beschikking heeft gesteld ontstaat er een vordering waarover rente is berekend. Deze rente is bij de Vereniging in aftrek gebracht en dient bij [de heer] in zijn aangifte te worden aangegeven. Het bedrag van € 1.981 bestaat uit de rente van de lening ad € 272 alsmede de rente op de rekening courantvordering ad € 1.709. Per 1 januari 2003 alsmede 31 december 2003 had de lening een stand van € 3.403 respectievelijk € 2.268 en de rekening courant € 30.913 respectievelijk € 30.242.”

Vervolgens is de aanslag over het jaar 2002 opgelegd conform de aangifte.

2.3. In de aangifte IB/PH over het jaar 2003 is als resultaat overige werkzaamheden uit vermogen een bedrag van € 1.956 vermeld. In de specificatie bij de aangifte is dit bedrag als volgt uitgesplitst:

Totaal opbrengsten rendabel maken vermogen 1.956

Met dagtekening 15 september 2006 is de aanslag over het jaar 2003 conform de ingediende aangifte opgelegd.

2.4. Op 10 februari 2006 heeft belanghebbende over het jaar 2004 aangifte IB/PH gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van -/- € 19.921. Hierbij is rekening gehouden met een negatief resultaat uit overige werkzaamheden van € 39.626. Bij brief van 12 maart 2007 verzoekt de inspecteur van de belastingdienst om aanvullende informatie betreffende het in de aangifte IB/PH over 2004 opgenomen bedrag aan negatieve inkomsten ad € 39.626 vanwege het ter beschikking stellen van vermogensbestanddelen. Bij brief van 1 mei 2007 is aangekondigd dat het belastbare inkomen uit werk en woning met voornoemd bedrag wordt gecorrigeerd. Op 16 mei 2007 is de onderhavige aanslag opgelegd.

2.6.1. Belanghebbende beantwoordt deze vraag bevestigend en stelt dat:

Met betrekking tot belanghebbendes eerste stelling:

2.7.2. Artikel 3.91, eerste lid, aanhef, onderdeel b, van de Wet IB luidt:

Zo de vereniging al kan worden aangemerkt als samenwerkingsverband, is in het onderhavige geval geen sprake van een met belanghebbende verbonden persoon die van dat samenwerkingsverband, in casu de vereniging, deel uitmaakt. Belanghebbende zelf kan niet als een met hem verbonden persoon worden gezien. Belanghebbende heeft ter zitting gesteld dat zijn neef ook bestuurder was van de vereniging. Gelet op de definitie van een verbonden persoon acht de rechtbank niet aannemelijk dat de neef van belanghebbende als zodanig kan worden aangemerkt. Dit is ook niet gesteld.

2.7.3. Artikel 3.92, eerste lid, aanhef, onderdeel b, van de Wet IB luidt:

Van een vennootschap als bedoeld in voorgaande bepaling is in onderhavige geval echter geen sprake.

2.7.4. Voorzover belanghebbende met zijn stelling een beroep heeft willen doen op het gelijkheidsbeginsel, moet die stelling worden afgewezen. Naar het oordeel van de rechtbank is geen sprake van gevallen die feitelijk gelijk zijn. Dit alleen al omdat sprake is van een verschil in rechtsvorm tussen een vereniging en een besloten vennootschap.

Met betrekking tot belanghebbendes tweede stelling:

2.8. Tegenover de gemotiveerde betwisting door de inspecteur heeft belanghebbende naar het oordeel van de rechtbank niet aannemelijk gemaakt dat ten aanzien van de vordering op de vereniging sprake is van het rendabel maken van vermogen op een wijze die normaal, actief vermogensbeheer te buiten gaat. In dit verband wordt vermeld dat de activiteiten waarvan belanghebbende stelt dat dit geen activiteiten zijn die door een gewone belegger worden uitgevoerd, zijn verricht binnen het kader van de vereniging. Dit blijkt ook uit de stelling van belanghebbende dat hij als bestuurder van de vereniging het beleid heeft bepaald, activiteiten heeft ontplooid, reclame heeft gemaakt en zich ook met de uitvoering heeft bezig gehouden.

Met betrekking tot belanghebbendes derde stelling:

2.9.1. In zijn arrest van 13 december 1989, rolnr. 25 077, onder meer gepubliceerd in BNB 1990/119 overwoog de Hoge Raad:

“Afgezien van het geval dat de gedragslijn berust op een toezegging waarvan de belastingplichtige mocht menen dat zij ook voor het onderhavige jaar zou gelden, is voor in rechte te beschermen vertrouwen als hier bedoeld meer vereist dan de enkele omstandigheid dat de inspecteur gedurende een aantal jaren bij het regelen van de aanslag op een bepaald punt de aangifte heeft gevolgd. De gerechtvaardigdheid van het vertrouwen hangt af van de waardering van - voor zoveel nodig in onderlinge samenhang te beoordelen - omstandigheden die bij de belastingplichtige de indruk hebben kunnen wekken dat een door de inspecteur gedurende een aantal jaren betreffende dezelfde aangelegenheid gevolgde gedragslijn berust op een bewuste standpuntbepaling. Deze indruk is doorgaans niet gewettigd, indien de gedragslijn van de inspecteur voor de belastingheffing in het verleden geen of verhoudingsgewijs geringe gevolgen heeft gehad. Omstandigheden als vorenbedoeld kunnen onder meer zijn gelegen in de vaststelling van een aanslag in overeenstemming met een aangifte waarin de belastingplichtige de voor die aanslag van belang zijnde aangelegenheid uitdrukkelijk en gemotiveerd aan de orde had gesteld, in de vaststelling van een aanslag na raadpleging van bewijsstukken, na gehouden besprekingen of gevoerde correspondentie, dan wel in overeenstemming met eerder verstrekte, voor de toen op te leggen aanslag van belang zijnde inlichtingen, of in de tegemoetkoming aan een bezwaar betreffende dezelfde zich onveranderd voordoende aangelegenheid.”

2.9.2. De aanslag over het jaar 2002 is vastgesteld nadat de situatie waarbij belanghebbende gelden heeft uitgeleend aan de vereniging en het ter zake van die gelden in aanmerking nemen van rente als resultaat uit het ter beschikking stellen van vermogen uitdrukkelijk in correspondentie tussen de adviseur van belanghebbende en de inspecteur aan de orde is geweest. Voor het jaar 2003 is de rente ter zake van de uitgeleende gelden expliciet verantwoord als resultaat uit het ter beschikking stellen van vermogen. De inspecteur heeft de aanslag over 2003 conform de aangifte vastgesteld. Deze omstandigheden hebben, in onderlinge samenhang bezien bij belanghebbende de indruk kunnen wekken dat de door de inspecteur gedurende de jaren 2002 en 2003 gevolgde gedragslijn ter zake van de vordering op de vereniging berust op een bewuste standpuntbepaling. Naar het oordeel van de rechtbank kan niet worden gezegd dat de feitelijke gang van zaken met betrekking tot de rente in het verleden verhoudingsgewijs geringe gevolgen heeft gehad voor de heffing van belasting. Ter zake van de rente is bij belanghebbende immers inkomstenbelasting geheven naar het progressieve tarief van box 1.

2.9.3. Voor opgewekt vertrouwen is geen ruimte indien het door de inspecteur ingenomen standpunt zo duidelijk in strijd is met een juiste wetstoepassing dat belanghebbende op handhaving van dat standpunt niet mocht rekenen (vergelijk Hoge Raad 13 december 1990, nr. 26 042, onder meer gepubliceerd in BNB 1990/219). De rechtbank is van oordeel dat dit, mede in het licht van de onder 2.2.1 en 2.2.2 vermelde briefwisseling, niet gezegd kan worden van het door de inspecteur in aanmerking nemen van rente ter zake van belanghebbendes vordering op de vereniging als ware dit een resultaat uit het ter beschikking stellen van vermogen.

2.9.4. De stelling van de inspecteur dat de gedragslijn door een andere belastingdiensteenheid is gevolgd moet als feitelijk onjuist worden afgewezen. De informatie in het kader van de aanslag IB/PH 2002 is opgevraagd door de belastingdienst. Uit het betreffende aanslagbiljet volgt dat de onderhavige aanslag door de belastingdienst is opgelegd.

Deze uitspraak is gedaan op 24 september 2008 door mr. W. Brouwer, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van drs. J.M.C. Hendriks, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel