Rechtbank Breda, 02-12-2009, ECLI:NL:RBBRE:2009:4231 BK7339, 08/3655

Procedurenummer: AWB 08/3655

Uitspraakdatum: 2 december 2009

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiseres wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2.Gronden

2.1.Belanghebbende is gevestigd in Spanje en aldaar onderworpen aan de Spaanse vennootschapsbelasting. Belanghebbende houdt een deelneming van 5,48% in de Nederlandse vennootschap, [NV I] N.V. Belanghebbende heeft in het onderhavige jaar een dividenduitkering ontvangen van deze deelneming, waarop in overeenstemming met artikel 10, tweede lid van het Nederlands-Spaanse belastingverdrag van 1971, 15% dividendbelasting is ingehouden. Bij brief van 21 december 2006 verzoekt belanghebbende om teruggave van de ingehouden en afgedragen dividendbelasting ter zake van (onder meer) het in het onderhavige jaar aan haar uitgekeerde dividend.

2.2.In geschil is of de bezwaarschriften van belanghebbende terecht niet-ontvankelijk zijn verklaard.

2.3.Tussen partijen staat vast dat belanghebbende, gelijk een binnenlands belastingplichtige, een termijn van zes weken had om bezwaar te maken tegen de ingehouden dividendbelasting en dat zij zulks niet heeft gedaan.

2.4.Voor zover belanghebbende zich beroept op verschoonbaarheid van de termijnoverschrijding, als gevolg van het verschijnen van nieuwe jurisprudentie (arresten van het Hof van Justitie EG in de zaken Denkavit van 14 december 2006, C-170/05 en Amurta van 8 november 2007, C-379/05), overweegt de rechtbank het volgende. Het verschijnen van (Europeesrechtelijke) jurisprudentie, na het verstrijken van de reguliere termijn voor indiening van het bezwaar of het verzoek kan de termijnoverschrijding niet helen (vergelijk Hoge Raad 8 februari 2002, nr. 36 659, onder meer gepubliceerd in BNB 2002/105). Belanghebbende was vrij zich een oordeel te vormen over de juistheid van de toepassing van de Wet op de dividendbelasting 1965 (hierna: Wet DB) en/of de verenigbaarheid van die Wet met de Europese regelgeving en niet valt in te zien waarom belanghebbende naar aanleiding van dat oordeel niet tijdig een bezwaar- c.q. verzoekschrift had kunnen indienen.

2.5.Belanghebbende stelt dat zij recht heeft op teruggaaf op grond van de leden 1 en 2 van artikel 10 van de Wet DB (tekst 2001). Tussen partijen is niet (langer) in geschil dat zij niet voldoet aan de letterlijke tekst van de genoemde artikelleden. Volgens belanghebbende komt het in die leden gestelde vereiste van vestiging in Nederland echter in strijd met het recht van vrij verkeer van kapitaal als bedoeld in artikel 56 van het EG-Verdrag.

2.6.De rechtbank is van oordeel dat in het onderhavige geval geen sprake is van een belemmering van de vrijheid van kapitaalverkeer. De rechtbank neemt hierbij in aanmerking dat het verschil in behandeling betrekking heeft op situaties die niet objectief vergelijkbaar zijn. Belanghebbende moet voor de toepassing van artikel 10 van de Wet DB worden vergeleken met een binnenlandse aan de vennootschapsbelasting onderworpen vennootschap met een deelneming in Nederland. Een dergelijke vennootschap had evenmin met succes aanspraak kunnen maken op toepassing van de in voormeld artikel 10 genoemde teruggaafmogelijkheden, nu wel sprake is van onderworpenheid aan de vennootschapsbelasting (lid 1) en geen sprake is van een beleggingsinstelling (lid 2).

2.7.Belanghebbende stelt zich voorts op het standpunt dat de mogelijkheid tot realisatie van haar materiële recht op teruggave van dividendbelasting – in de vorm van een ambtshalve teruggaaf – aan belanghebbende wordt ontzegd op grond van het feit dat zij niet-ingezetene is.

2.8.Gelijk belanghebbende betoogt, is de rechtbank van oordeel dat het hanteren van afwijkende termijnen voor ingezetenen ten opzichte van niet-ingezetenen onder omstandigheden, in strijd kan komen met het gemeenschapsrecht. Nog daargelaten dat de rechter in belastingzaken de inspecteur niet kan opdragen om gebruik te maken van zijn bevoegheid om in voorkomende gevallen ambtshalve tot teruggave over te gaan, is naar het oordeel van de rechtbank in casu geen sprake van het ontzeggen van de mogelijkheid van ambtshalve teruggave aan een niet-ingezetene. Veeleer wordt in dit geval de ambtshalve teruggaaf geweigerd omdat het verzoek terzake is gestoeld op het verschijnen van nieuwe jurisprudentie, nadat de afdracht op aangifte onherroepelijk is komen vast te staan. Van strijd met het gemeenschapsrecht is in een dergelijke situatie geen sprake nu in paragraaf 9 van de Voorschriften inzake het ambtshalve verlenen van verminderingen of teruggaven – in zijn algemeenheid en derhalve niet specifiek voor ingezetenen – is bepaald dat nieuwe jurisprudentie niet leidt tot het ambtshalve verlenen van vermindering of teruggaaf van belasting indien de belastingaanslag, de voldoening op aangifte of de afdracht op aangifte onherroepelijk is komen vast te staan voordat de nieuwe jurisprudentie is gewezen. Belanghebbende, niet-ingezetene, wordt in zoverre dan ook niet slechter behandeld dan een ingezetene.

2.9.Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard.

3.Proceskostenveroordeling

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Aldus gedaan door mr D. Hund, voorzitter, mr. W. Brouwer en mr. M.L. Weerkamp, rechters, en door de voorzitter en mr.drs. M.H. van Schaik, griffier, ondertekend.

De griffier, De voorzitter,

Uitgesproken in het openbaar op 2 december 2009.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 14 december 2009

Rechtsmiddel