Rechtbank Breda, 16-12-2009, BK8079, 09-2522

Procedurenummer: AWB 09/2522

Uitspraakdatum: 16 december 2009

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser wordt hierna belanghebbende genoemd.

1.Beslissing

2.Gronden

2.1.Met dagtekening 20 maart 2009 diende de gemachtigde van belanghebbende, [kantoornaam gemachtigde], een bezwaarschrift in tegen de WOZ-beschikking c.q. de aanslag onroerendezaakbelastingen. Bij brief van 27 maart 2009 heeft verweerder de ontvangst van dit bezwaarschrift bevestigd. Het onderwerp van de brief is ‘ontvangstbevestiging bezwaarschrift’. In de derde tot en met de vijfde alinea van de brief wordt melding gemaakt van het ontbreken van een volmacht. Gemachtigde wordt verzocht deze volmacht voor 28 april 2009 toe te zenden, waarbij niet-ontvankelijk verklaring in het vooruitzicht wordt gesteld ingeval niet (tijdig) een volmacht wordt overgelegd. Onderaan de brief wordt nog vermeld dat de brief automatisch is vervaardigd en om die reden niet is ondertekend.

2.2.Met dagtekening 20 mei 2009 is het bezwaarschrift vervolgens niet-ontvankelijk verklaard, op grond van de overweging dat een door belanghebbende afgegeven volmacht ontbreekt en voorts dat dit verzuim niet is hersteld binnen de nadien door verweerder gestelde termijn.

2.3.Tussen partijen is in geschil of verweerder belanghebbende terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard in zijn bezwaar.

2.4.De gemachtigde van belanghebbende stelt dat hij het in de ontvangstbevestiging gedane verzoek om een machtiging niet heeft opgemerkt en dat de inhoud van de ontvangstbevestiging misleidend is. Hij stelt dat hij de ontvangstbevestiging, zoals in het verleden, voor kennisgeving heeft aangenomen.

2.5.De rechtbank stelt voorop dat een bestuursorgaan van een gemachtigde een schriftelijke machtiging kan verlangen (artikel 2:1, tweede lid, van de Awb) en dat het bezwaar niet-ontvankelijk kan worden verklaard als niet is voldaan aan een bij de wet gesteld vereiste voor het in behandeling nemen van het bezwaar (artikel 6:6 onderdeel a, van de Awb). Deze bepalingen houden dus een bevoegdheid in en geen verplichting voor het al dan niet niet-ontvankelijk verklaren van het bezwaar.

2.6.Gelet op de ernstige gevolgen welke voor een belastingplichtige zijn verbonden aan het niet-ontvankelijk verklaren van een bezwaarschrift, te weten het blokkeren van een inhoudelijke beoordeling van het geschil door de rechter, dient een bestuursorgaan de hem in artikel 6:6 van de Awb gegeven bevoegdheid met behoedzaamheid te hanteren en behoort hij in verband hiermede van deze bevoegdheid slechts gebruik te maken nadat hij de belastingplichtige ruimschoots en voldoende duidelijk in de gelegenheid heeft gesteld het desbetreffende verzuim te herstellen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder in zijn brief van 27 maart 2009 onvoldoende duidelijk naar voren laten komen dat een machtiging werd verlangd. Hierbij neemt de rechtbank in aanmerking dat het onderwerp van de brief enkel aangaf ‘ontvangstbevestiging bezwaarschrift’, dat voorts het verzoek om een machtiging tussen meer algemeen geformuleerde bepalingen stond vermeld en tot slot dat de brief automatisch is vervaardigd en ondertekening ontbrak. Gelet hierop kon er bij de indiener van het bezwaar redelijkerwijs onduidelijkheid, althans onbekendheid, bestaan met wat er van hem werd verwacht, waardoor hij geen reële mogelijkheid heeft gehad om het betreffende verzuim te herstellen.

2.7. Gelet op hetgeen onder 2.6 is overwogen, heeft verweerder in casu bij het hanteren van de hem in artikel 6:6 van de Awb verleende bevoegdheid gehandeld in strijd met het van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur deel uitmakende zorgvuldigheidsbeginsel. De bestreden uitspraak dient derhalve te worden vernietigd.

2.8. Belanghebbende heeft de rechtbank niet uitdrukkelijk verzocht zelf in de zaak te voorzien. Evenmin ziet de rechtbank aanleiding om dit, met toepassing van artikel 8:72, vierde lid, van de Awb, ambtshalve te doen. De rechtbank zal daarom de zaak terugwijzen naar verweerder, waarna de bezwaarprocedure in volle omvang opnieuw dient plaats te vinden.

2.9. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep gegrond verklaard.

3.Proceskostenveroordeling

De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 322 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1).

Rechtsmiddel