Rechtbank Breda, 10-03-2010, ECLI:NL:RBBRE:2010:BM6068 ECLI:NL:RBBRE:2010:1070 ECLI:NL:RBBRE:2010:1153 BL8858, 09-4204

Procedurenummer: AWB 09/4204

Uitspraakdatum: 10 maart 2010

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Beslissing

2.Gronden

2.1.Belanghebbende heeft de Amerikaanse nationaliteit. Hij was in het onderhavige jaar buitenlands belastingplichtig. Van 1 november 2002 tot en met 31 december 2005 was belanghebbende als statutair bestuurder w[naam]m bij [zaak] [naam] gevestigd te Amsterdam-Zuidoost. Na beëindiging van zijn dienstverband in Nederland is belanghebbende teruggekeerd naar de Verenigde Staten.

2.3.Vaststaat dat er arbeidsrechtelijke afspraken zijn gemaakt met betrekking tot de 30%-regeling en dat de inkomsten uit de opties in het onderhavige jaar loon uit tegenwoordige dienstbetrekking vormen. Het voordeel uit de opties is, als nagekomen bate ter zake van de in Nederland verrichte dienstbetrekking, belast.

2.4.In geschil is het antwoord op de vraag of belanghebbende recht heeft op toepassing van de 30%-regeling op het inkomen dat hij in het onderhavige jaar heeft genoten terzake van de opties. Belanghebbende beantwoordt deze vraag bevestigend. De inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan. Niet in geschil is dat in het onderhavige jaar door [naam] bij de inhouding van loonbelasting de 30%-regeling niet op het met de opties behaalde voordeel is toegepast en dat daartegen geen bezwaar is ingediend maar dat dat niet in de weg staat aan de toepasselijkheid van die regeling indien hoofdstuk 3 van het Uitvoeringsbesluit LB dat toestaat.

2.5.Ingevolge artikel 9, eerste lid, onderdeel a, van het Uitvoeringsbesluit LB wordt de grondslag van de 30%-regeling gevormd door de som van het loon uit tegenwoordige dienstbetrekking ter zake van het verblijf buiten het land van herkomst (voorzover daarvoor geen recht op voorkoming van dubbele belasting bestaat), vermeerderd met de vergoeding voor extraterritoriale kosten.

2.6.Ingevolge artikel 9b, eerste lid, van het Uitvoeringsbesluit LB bedraagt de looptijd van de 30%-regeling voor ingekomen werknemers maximaal tien jaar, ingaande op de eerste dag van de tewerkstelling door de inhoudingsplichtige.

2.7.De inspecteur stelt zich, onder verwijzing naar het antwoord op vraag 24 in het Besluit van 21 oktober 2005, nr. CPP2005/2378M (hierna: het Besluit), op het standpunt dat de bewijsregel eindigt op 31 december 2005 en dat de 30%-regeling daarna slechts van toepassing is voorzover aan het einde van de looptijd van de bewijsregel een onvoorwaardelijk recht op de opties bestond. Volgens de inspecteur geldt de regeling niet voor het inkomen uit opties die na het beëindigen van de dienstbetrekking – in dit geval na 31 december 2005 - onvoorwaardelijk geworden zijn. De inspecteur stelt dat uit de tekst van artikel 9b van het Uitvoeringsbesluit LB blijkt dat de 30%-regeling op dit punt afwijkt van de oude 35%-regeling omdat daarin is vermeld dat de regeling geldt voor “maximaal” 10 jaar. Het woord “maximaal” kwam in de 35%-regeling niet voor.

2.8.Belanghebbende stelt hiertegenover dat hij gedurende maximaal tien jaar, vanaf de aanvang van zijn dienstbetrekking, recht heeft op de 30%-regeling voor alle, ook nagekomen, inkomsten uit die dienstbetrekking, ongeacht de omstandigheid dat hij niet meer in Nederland verblijft. Volgens belanghebbende is slechts van belang of een nagekomen bate toegerekend kan worden aan de in Nederland verrichte dienstbetrekking en loon uit tegenwoordige dienstbetrekking vormt.

2.10.Onder de oude 35%-regeling werd de regeling verleend voor de duur van 120 maanden (lees: tien jaar), ongeacht of een ingekomen werknemer als bedoeld in artikel 8, tweede lid, onderdeel b, van het Uitvoeringsbesluit LB niet (meer) in Nederland verbleef. De inspecteur heeft dat ter zitting bevestigd. Uit de onder 2.9 weergegeven publicatie kan worden afgeleid dat bij invoering van de 30%-regeling ten opzichte van de oude 35%-regeling geen materiële wijziging is beoogd voor wat betreft de geldigheidsduur van de regeling. De uitleg die de inspecteur geeft aan artikel 9b van het Uitvoeringsbesluit LB wordt dus niet ondersteund door de toelichting van de Besluitgever. De tekst van het Uitvoeringsbesluit dwingt ook niet tot de uitleg die de inspecteur daaraan geeft. Volgens artikel 9, eerste lid, onderdeel a, van het Uitvoeringsbesluit LB geldt de 30%-regeling voor alle loon uit tegenwoordige dienstbetrekking “ter zake van” het verblijf in Nederland en niet slechts voor inkomen dat is genoten tijdens dat verblijf in Nederland. De rechtbank acht het standpunt van de inspecteur dus onjuist. Het tussenvoegen van het woordje “maximaal” in artikel 9b leidt de rechtbank niet tot een ander oordeel. Artikel 9b geeft immers geen beperking aan de inkomsten waarvoor de 30%-regeling geldt, doch uitsluitend een regeling voor de maximale toepasselijkheid van de 30%-regeling per werknemer in tijd. Het woord “maximaal” in artikel 9b moet aldus worden gelezen in samenhang met de nadere tijdsbepalingen van artikel 9e van het Uitvoeringsbesluit LB.

2.11.Gelet op het vorenoverwogene is het beroep gegrond verklaard. De onderhavige aanslag wordt verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van 70% van € 2.291.745 of € 1.604.222.

2.12.De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 874 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 437 en een wegingsfactor 1). Met betrekking tot de zaken 09/4204 en 09/4205 gaat de rechtbank uit van twee samenhangende zaken in de zin van artikel 3 van het Besluit proceskosten bestuursrecht. In verband daarmee zal de rechtbank in ieder van deze zaken een proceskostenvergoeding toekennen van € 437 (€ 874 gedeeld door twee zaken waarin belanghebbende geheel of gedeeltelijk in het gelijk is gesteld). Overige kosten die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen zijn gesteld noch gebleken.

Aldus gedaan door mr.drs. M.M. de Werd, voorzitter, mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren en mr. D. Hund, rechters, en door de voorzitter en mr. M.D.E. Copra-Carolie, griffier, ondertekend.

De griffier, De voorzitter,

Uitgesproken in het openbaar op 10 maart 2010.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als die onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als binnen zes weken na verzending van de uitspraak geen rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist. (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR)

Rechtsmiddel