Rechtbank Breda, 14-04-2010, ECLI:NL:RBBRE:2010:BW2840 BM1905, 09/3792

Procedurenummer: AWB 09/3792

Uitspraakdatum: 2 april 2010

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiseres wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Beslissing

2.Gronden

2.1.Belanghebbende is opgericht in 1996 en drijft sindsdien een groothandel in elektrotechnische materialen en -apparaten. Oprichter en enig aandeelhouder van belanghebbende is [naam directeur belanghebbende]. Vóór de oprichting van de BV werd de onderneming door de heer [naam directeur] geëxploiteerd in de vorm van een eenmanszaak.

2.2.In de jaren 2007 tot en met 2009 heeft bij belanghebbende een boekenonderzoek plaatsgevonden. Tijdens het boekenonderzoek is ondermeer het volgende geconstateerd. Belanghebbende waardeert haar voorraad op gemiddelde inkoopprijzen. Het voorraadsysteem rekent die gemiddelde prijzen zelf uit, waarbij steeds het laatst ingekochte artikel het gemiddelde bepaalt. Bij verkoop van een artikel wordt het artikelnummer ingetoetst, waarna het artikel tegen de gemiddelde inkoopprijs uit de voorraadadministratie wordt verwijderd. Door deze wijze van administreren is op elk moment de voorraad van ieder artikel zowel in aantal als in gemiddelde inkoopprijs bekend. Bij de balanswaardering wordt niet de daadwerkelijke voorraad opgenomen maar wordt de voorraad bepaald op grond van bovenvermeld boekhoudkundig systeem. Per ultimo 2005 bedraagt de aldus vastgestelde inkoopwaarde van de voorraad € 1.007.796. Vervolgens wordt op de vastgestelde waarde een voorziening wegens incourantheid in mindering gebracht. De opgevoerde voorziening bedroeg per 31 december 2005 € 521.080.

2.3.Tijdens het boekenonderzoek is voorts geconstateerd dat op de balans van 31 december 2005 als schuld een bedrag van € 28.841 aan af te dragen omzetbelasting is opgenomen, waarvan een bedrag van € 3.367 betrekking heeft op het jaar 1999 en een bedrag van € 4.477 op het jaar 2000. Niet in geschil is dat deze bedragen nimmer betaald zijn door belanghebbende en dat de termijn om een naheffingsaanslag op te leggen is verstreken.

2.4.Naar aanleiding van de bevindingen tijdens het boekenonderzoek heeft de inspecteur, ter behoud van rechten, een ambtshalve aanslag vennootschapsbelasting over het jaar 2005 opgelegd, naar een belastbare winst van € 500.000. Bij de bestreden uitspraak op bezwaar is de belastbare winst verminderd tot € 155.002. De belastbare winst is door de inspecteur als volgt berekend:

2.5.In geschil is of de voorziening incourante voorraden tot het juiste bedrag is opgenomen. Daarbij is tevens in geschil het antwoord op de vraag of de voorziening op grond van het vertrouwensbeginsel tot het door belanghebbende opgevoerde bedrag dient te worden geaccepteerd. Daarnaast is in geschil of ter zake van de onder 2.3 genoemde omzetbelastingschulden in het jaar 2005 winst verantwoord dient te worden. Meer in het bijzonder is daarbij van belang of, zo er al sprake is van vrijvalwinst in het jaar 2005, de kwijtscheldingswinstvrijstelling van artikel 3.13, eerste lid, onderdeel b, van de Wet op de Inkomstenbelasting 2001 (Wet IB 2001) van toepassing is. De inspecteur beantwoordt deze vragen ontkennend, belanghebbende daarentegen bevestigend.

Voorziening incourante voorraden.

“De voorraad wordt gewaardeerd naar netto inkoopprijzen. De voorraad wordt geschat”.

2.6.2.Van gerechtvaardigd vertrouwen kan slechts sprake zijn indien de feitelijke situatie waarover eerder een oordeel geveld is, dezelfde is als de huidige feitelijke situatie. De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende, op wie de bewijslast met betrekking tot het opgewekte vertrouwen rust, tegenover de gemotiveerde betwisting van de inspecteur, niet aannemelijk heeft gemaakt dat de afwaardering toen op dezelfde wijze plaatsvond als in het onderhavige jaar. In het controlerapport wordt over afwaardering, laat staan over gebruikte percentages, in het geheel niet gesproken en ook overigens heeft belanghebbende geen feiten en omstandigheden aangedragen op grond waarvan aangenomen zou moeten worden dat toentertijd op dezelfde wijze werd afgewaardeerd als nu. De enkele, niet onderbouwde en door de inspecteur betwiste, mededeling dat de systematiek in de loop der jaren niet is veranderd is daartoe volstrekt onvoldoende. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep op het vertrouwensbeginsel te worden verworpen.

Belanghebbende Inspecteur

*afwijking van € 1.440 omdat bij een gering aantal in 2005 gekochte artikelen niet is afgewaardeerd.

2.6.5.Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende, op wie de bewijslast rust, de door haar bepleite afwaardering hiermee niet aannemelijk gemaakt. Weliswaar acht de rechtbank op grond van hetgeen door belanghebbende is aangedragen een afwaardering op zijn plaats, echter de hoogte ervan is door belanghebbende niet aannemelijk gemaakt. Belanghebbende heeft immers geen bescheiden of andere bewijsstukken overgelegd waaruit met betrekking tot concrete (groepen) artikelen het voorraadverloop, het moment van verkoop en de behaalde verkoopprijs blijkt. Uit hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd kan niet afgeleid worden dat bijvoorbeeld in het jaar van aankoop reeds 20% van de in dat jaar gekochte en per 31 december nog niet verkochte voorraad, definitief onverkoopbaar is. Ook de overige afwaarderingspercentages worden niet aannemelijk gemaakt.

2.6.6.De rechtbank verwerpt belanghebbendes verwijzing naar het Besluit van 31 augustus 2009, CPP2009/1029M (en de daaraan nagenoeg gelijkluidende voorafgaande besluiten), nu het daar de (af)waardering van kleding et cetera van detaillisten betreft. Belanghebbende heeft naar het oordeel van de rechtbank, tegenover de gemotiveerde betwisting van de inspecteur, niet aannemelijk gemaakt dat deze artikelen vergelijkbaar of op één lijn te stellen zijn met de elektronica-artikelen van belanghebbende.

2.6.7.De inspecteur gaat er in zijn opstelling van uit dat in het jaar van aankoop nog geen enkele afwaardering vanwege onverkoopbaarheid kan plaatsvinden. Echter, belanghebbende heeft onweersproken gesteld dat zij soms grote partijen inkoopt, waarvan direct duidelijk is dat niet alle artikelen verkocht kunnen worden. De rechtbank acht die stelling geloofwaardig en acht om die reden een zekere afwaardering in het jaar van aankoop op zijn plaats. De rechtbank stelt die afwaardering, mede in aanmerking nemend de van algemene bekendheid zijnde razendsnelle ontwikkelingen op elektronicagebied, in goede justitie vast op 5% ofwel € 23.400. Nu belanghebbende de door haar toegepaste afwaarderingspercentages in de overige jaren niet aannemelijk heeft gemaakt en de door de inspecteur verdedigde percentages niet onredelijk voorkomen zal de rechtbank die afwaarderingspercentages volgen.

2.7.2.De rechtbank deelt niet het standpunt van belanghebbende dat een eventuele belaste vrijval van de omzetbelastingschulden in 1999 (€ 3.367) respectievelijk 2000 (€4.477) had moeten plaatsvinden. Nu immers de betreffende schulden per ultimo 2005 onterecht zijn gepassiveerd dient, alleen al om die reden, belaste vrijval in dat jaar plaats te vinden.

2.8.Gelet op het vorenoverwogene is het beroep gegrond verklaard.

3. Proceskosten

3.1.2. Als uitgangspunt voor de vergoeding van kosten van beroepsmatig verleende rechts¬bijstand geldt dat de hoogte van de vergoeding wordt berekend met inachtneming van de forfaitaire normen van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het besluit). Artikel 2, derde lid, van het besluit, biedt evenwel de mogelijkheid om in bijzondere omstandigheden af te wijken van de in het besluit opgenomen forfaitaire normen.

3.1.3.Belanghebbende heeft gesteld dat in de onderhavige zaak onnodig lang is gedaan over de controle, dat onnodig een aanslag ter behoud van rechten is opgelegd, dat de aanslag in eerste aanleg voor een absurd en niet onderbouwd bedrag is vastgesteld terwijl toen de controle al anderhalf jaar liep zonder dat sprake was van technisch ingewikkelde materie en dat de inspecteur volhardt in zijn afwijkende voorraadwaardering terwijl de methodiek in 1988 door de fiscus is goed bevonden.

3.1.4.De door belanghebbende aangevoerde omstandigheden vormen naar het oordeel van de rechtbank geen bijzondere omstandigheden op grond waarvan afgeweken moet worden van de forfaitaire regeling voor het toekennen van een kostenvergoeding. Uit de wetsgeschiedenis (Tweede Kamer, vergaderjaar 1999-2000, 27 024, nr. 3, bladzijde 7) bij het tot stand komen van artikel 7:15 van de Awb blijkt dat de wetgever bij bijzondere omstandigheden denkt aan zeer schrijnende gevallen. In casu is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake van een zeer schrijnend geval. De controleduur van 1½ jaar was weliswaar lang en daardoor mogelijk erg belastend voor belanghebbende, maar in het controlerapport worden daarvoor verklaringen gegeven. Hieruit blijkt een aantal verschillende oorzaken, waarvan enkele aan de fiscus doch andere aan belanghebbende zijn toe te rekenen. De overige genoemde argumenten leiden, mede gelet op de omstandigheid dat de inspecteur pleitbare standpunten heeft ingenomen, de rechtbank niet tot een andere conclusie.

Aldus gedaan door mr.drs. M.M. de Werd, rechter, en door deze en mr. M.C.G. Spierings - van Kessel, griffier, ondertekend.

De griffier, De rechter,

Uitgesproken in het openbaar op 2 april 2010.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 14-04-2010

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als die onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als binnen zes weken na verzending van de uitspraak geen rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist. (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR)

Rechtsmiddel