Rechtbank Breda, 18-06-2010, ECLI:NL:RBBRE:2010:2444 BN2557, 10/2146

Procedurenummer: AWB 10/2146

Uitspraakdatum: 18 juni 2010

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.4a van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

Eiser wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Ontstaan en loop van het geding.

1.1.De inspecteur heeft, met dagtekening 31 januari 2009, aan belanghebbende voor het jaar 2009 een voorlopige aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 54.349 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 3.483.

1.2.Bij brief van 9 februari 2009 heeft belanghebbende bezwaar gemaakt tegen de voorlopige aanslag en verzocht om vergoeding van de kosten van de bezwaarfase. Belanghebbende heeft de inspecteur, bij brief van 29 april 2010, in gebreke gesteld wegens het niet doen van uitspraak op bezwaar.

1.3.De inspecteur is op 16 juli 2009 geheel aan het bezwaar tegemoet gekomen door het opleggen van een nadere voorlopige aanslag tot een bedrag van nihil. Voorts heeft de inspecteur op 23 april 2010 beslist op belanghebbendes verzoek om proceskostenvergoeding.

1.4.Belanghebbende heeft bij brief van 1 juni 2010, ontvangen bij de rechtbank op 2 juni 2010, beroep ingesteld tegen de (fictieve) weigering van de inspecteur om uitspraken op bezwaar te doen. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 41.

2.Motivering

2.1.Belanghebbende stelt beroep in tegen de weigering van de inspecteur om uitspraak op bezwaar te doen. De in 1.3 genoemde nadere voorlopige aanslag vermeldt niet dat dit een uitspraak op bezwaar is, maar wél dat dit een voor bezwaar vatbare beschikking is. De rechtbank stelt vast dat de inspecteur de nadere voorlopige aanslag blijkbaar bewust niet als uitspraak op bezwaar heeft aangemerkt.

2.2.Het beroep tegen het niet doen van uitspraak op bezwaar is derhalve kennelijk gegrond.

2.3.Nu echter belanghebbende, gelet op de middels de nadere voorlopige aanslag verleende teruggaaf, geen belang meer heeft bij het alsnog doen van uitspraak op het bezwaar, zal de rechtbank de inspecteur daartoe niet verplichten.

2.4.De inspecteur verbeurt geen dwangsom voor het te laat doen van uitspraak op bezwaar. Op een vóór 1 oktober 2009 ingediend bezwaarschrift is de Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen (hierna: de Wet) niet van toepassing. Artikel IIII, lid 2 van de Wet bepaalt, voor zover hier van belang, dat op een bewaarschrift dat is ingediend voor 1 oktober 2009 het recht van toepassing blijft zoals dit voor deze datum gold.

2.5.De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 109,25 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 437 en een wegingsfactor 0,25). De rechtbank is van oordeel dat deze zaak van zeer gering gewicht is, nu het geding slechts betrekking heeft op de vraag of de beslistermijn van artikel 7:10 van de Awb is overschreden.

3.Beslissing