Rechtbank Breda, 21-07-2010, BN2559, 09/5555

Procedurenummer: AWB 09/5555

Uitspraakdatum: 21 juli 2010

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiseres wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2.Gronden

2.1. Belanghebbende is ondernemer in de zin van artikel 7 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB). Enig aandeelhouder en bestuurder van belanghebbende is [X] (hierna: [X]). [X] was in 2006 tevens bestuurder van [A] B.V. (hierna: [A]).Tot 1 december 2006 was hij formeel bestuurder van [A], na deze datum was [Y] formeel bestuurder. Belanghebbende heeft ter zitting bevestigd dat [Y] een stroman was en dat hij ook na 1 december 2006 feitelijk leiding gaf aan [A].

2.3. Belanghebbende heeft de aan haar in rekening gebrachte omzetbelasting op de voet van artikel 15 van de Wet OB als voorbelasting afgetrokken. [A] heeft de verschuldigde omzetbelasting niet in haar aangifte omzetbelasting opgenomen. Op haar balans per 31 december 2006 heeft [A] de waarde van het patentrecht gesteld op € 4.972.

2.4.Omstreeks december 2007 ontving de inspecteur een kopie van een creditfactuur van [A] waarin stond vermeld dat de verkoop c.q. verkoopfactuur als ongedaan werd beschouwd. Dit gaf aanleiding tot een onderzoek door het FIOD-ECD. Tijdens het onderzoek heeft [X] onder meer de volgende verklaringen afgelegd:

“…Ik wilde met het doen van deze aangifte omzetbelasting 4e kwartaal 2006 geld foerageren voor het betalen van belastingaanslagen."

“…De € 118.852,- van het 4e kwartaal 2006 heb ik gebruikt voor het betalen van oudere belastingaanslagen van [B] BV en [belanghebbende] BV, hierover heb ik al verklaard. De overige grotere bedragen zijn gerelateerd aan de vergoeding van gemaakte onkosten met betrekking tot de introductie van de nieuwe verwarmingstechnologie op de Nederlandse markt. Met de nieuwe aandeelhouders van [C] BV was een lumpsum afgesproken voor reeds gedane investeringen. Als deze aandeelhouders nou twee maanden eerder waren gekomen met hun geld dan had ik deze opzet mbt de teruggaaf 4e kwartaal 2006 niet hoeven opzetten…”

2.5.Voorts is door de heer [Z], werkzaam bij [D] BV, het volgende verklaard:

2.6.Naar aanleiding van de bevindingen tijdens het onderzoek heeft de inspecteur zich op het standpunt gesteld dat in werkelijkheid geen levering of dienst aan belanghebbende is verricht. De inspecteur heeft vervolgens aan belanghebbende een naheffingsaanslag opgelegd van € 132.050 en bij beschikking heffingsrente van € 12.835 vastgesteld. Bij de bestreden uitspraak op bezwaar heeft de inspecteur de naheffingsaanslag en de beschikking heffingsrente gehandhaafd.

2.7.In geschil is het antwoord op de vraag of de naheffingsaanslag terecht is opgelegd. Meer specifiek is in geschil of de aftrek van voorbelasting die op de factuur van [A] staat vermeld terecht is geweigerd. Voorts is de berekende heffingsrente in geschil.

2.8.2.In artikel 15, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet OB is bepaald dat de in artikel 2 bedoelde belasting welke de ondernemer in aftrek brengt de belasting is welke in het tijdvak van aangifte door andere ondernemers ter zake van door hen aan de ondernemer verrichte leveringen en verleende diensten in rekening is gebracht op een op de voorgeschreven wijze opgemaakte factuur.

2.8.3.Bij gemotiveerde betwisting dient degene die om terugbetaling van voorbelasting verzoekt aannemelijk te maken dat aan de voorwaarden voor toepassing van de aftrek is voldaan.

2.8.4. Belanghebbende heeft tegenover de gemotiveerde betwisting daarvan door de inspecteur niet aannemelijk gemaakt dat aan haar de leveringen van goederen danwel diensten zijn verricht zoals in de factuur zijn omschreven en tegen de aldaar genoemde bedragen. Uit de verklaring van belanghebbende aan de FIOD blijkt dat de factuur enkel is opgemaakt om voor belanghebbende liquiditeitsruimte te creëren, naar de rechtbank begrijpt door de teruggaaf van de op die factuur vermelde omzetbelasting. Met die verklaring is in overeenstemming dat belanghebbende nooit iets op de factuur heeft betaald en dat de transactie in 2007 op papier door een creditfactuur is teruggedraaid. Gezien de verklaring van [Z] is bovendien niet aannemelijk dat [A] in 2006 de op de factuur vermelde rechten nog bezat. Mocht dat toch het geval zijn, dan is de in geding zijnde transactie niet geloofwaardig nu [A] de in geding zijnde rechten op haar balans per ultimo 2006 heeft opgenomen voor een bedrag van € 4.972. De enkele stellingen van belanghebbende dat [X] de door hem afgelegde verklaringen niet (meer) volledig onderschrijft en dat aan het patentrecht wel een waarde kan worden gehecht zijn daartegenover onvoldoende bewijs voor de realiteitswaarde van de factuur.

2.8.5. Gelet op het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat de naheffingsaanslag terecht en tot het juiste bedrag opgelegd.

2.8.6.Aan belanghebbendes beroep op de uitspraak van de Hoge Raad van 25 oktober 2002, nr. 36.898, gepubliceerd in BNB 2003/14 wordt door de rechtbank voorbijgegaan nu niet ten nadele van belanghebbende een vermoeden aangenomen wordt.

2.8.7.Voor zover belanghebbende een beroep heeft willen doen op het vertrouwensbeginsel dient dit te worden verworpen. Voor een succesvol beroep op in rechte te beschermen vertrouwen is vereist dat sprake is van een bewuste standpuntbepaling door de inspecteur (vergelijk onder meer Hoge Raad 13 oktober 1999, nr. 33 311, gepubliceerd in BNB 2000/191). Niet aannemelijk is geworden dat van een dergelijke bewuste standpuntbepaling sprake is.

2.10.Gelet op al hetgeen hiervoor overwogen is, is het beroep ongegrond verklaard.

3.Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.