Rechtbank Breda, 17-11-2010, ECLI:NL:RBBRE:2010:4282 BO4762, 09/798

Procedurenummer: AWB 09/798

Uitspraakdatum: 17 november 2010

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Beslissing

2.Gronden

2.1.Belanghebbende is in het onderhavige jaar houder van een bankrekening bij de bank Van Lanschot Bankiers (Luxembourg) SA (hierna: Van Lanschot). De inspecteur is hiervan op de hoogte geraakt door een spontane gegevensuitwisseling van België met Nederland op 18 februari 2005. Daarnaast hield belanghebbende in het onderhavige jaar bankrekeningen aan bij Wells Fargo Bank (Verenigde Staten) en BNP Paribas (Frankrijk).

2.2.Belanghebbende is in 2005 vanuit Nederland geëmigreerd naar de Verenigde Staten (V.S.).

2.3.1.Bij brief van 7 maart 2007 heeft de inspecteur belanghebbende verzocht om gegevens en inlichtingen te verstrekken betreffende het aanhouden van (één of meerdere) bankrekeningen in het buitenland. Bij brief van 3 april 2007 reageert de gemachtigde op dit verzoek en meldt onder andere dat belanghebbende niet in staat is om binnen de door de inspecteur genoemde termijn te reageren, alsmede (onder opgaaf van redenen) dat belanghebbende niet in staat is om de “verklaring in het buitenland aangehouden bankrekeningen” in te vullen. Op 23 april 2007 en 10 september 2007 heeft de inspecteur zijn verzoek herhaald. De gemachtigde reageerde op deze verzoeken bij brieven van 2 mei 2007 en 19 september 2007. Hierin wordt vermeld dat belanghebbende niet in staat is om binnen de gestelde termijn te reageren en wordt gewezen op het verblijf van belanghebbende in het buitenland. Bij brief van 22 oktober 2007 reageert de inspecteur op de brieven van de gemachtigde. De gemachtigde reageert hierop bij brief van 26 oktober 2007. Op 22 november 2007 stuurt de inspecteur een kennisgeving navordering met boete betreffende de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PH) over de jaren 1995 tot en met 2002 en vermogensbelasting (VB) over 1996. Dit in verband met het aanhouden van een bankrekening in het buitenland of het hebben aangehouden van een bankrekening bij Van Lanschot. Bij brief van 27 november 2007 bevestigt de gemachtigde de afspraak voor inzage in het dossier van belanghebbende.

2.3.2.In de brief van 15 februari 2008 betreffende het bezwaar tegen de aan belanghebbende opgelegde navorderingsaanslagen over de jaren 1995 en 1996 ontkent belanghebbende rekeninghouder te zijn. Bij brief van 21 maart 2008 geeft belanghebbende alsnog toe rekeninghouder te zijn bij Van Lanschot. Hij legt kopieën van afschriften van bankrekeningen van Van Lanschot over. Daarnaast geeft hij in die brief aan te beschikken over bankrekeningen bij Wells Fargo Bank en BNP Paribas. In de brief wordt aangegeven dat belanghebbende in mei/juni in Europa is, hij alsdan de ontbrekende bankafschriften bij de betreffende banken zal ophalen en dat deze vervolgens aan de inspecteur zullen worden afgegeven. Bij brief van 29 augustus 2008 herinnert de inspecteur de gemachtigde aan de toezeggingen zoals deze zijn gedaan in de brief van 21 maart 2008, nu hij nog geen gegevens van belanghebbende heeft ontvangen. Op 2 september 2008 heeft de gemachtigde de originele stukken afgegeven aan de inspecteur.

2.4.In verband met het aanhouden van de bankrekeningen bij Van Lanschot, Wells Fargo Bank en BNP Paribas zijn met dagtekening 31 december 2008 de onderhavige navorderingsaanslag en boete opgelegd. De navorderingsaanslag is gebaseerd op de gegevens die belanghebbende met betrekking tot voornoemde rekeningen uiteindelijk aan de inspecteur heeft verstrekt.

2.5.Tussen partijen is in geschil of aan belanghebbende terecht een navorderingsaanslag en boete is opgelegd. De hoogte van de navorderingsaanslag als zodanig is niet in geschil.

Verlengde navorderingstermijn

2.6.1.Belanghebbende stelt dat artikel 16, vierde lid, van de AWR discriminatoir is, waardoor zowel het EG-recht als het gelijkheidsbeginsel wordt geschonden.

2.6.2.De Hoge Raad heeft in andere zaken prejudiciële vragen gesteld over de navorderingstermijn zoals bedoeld in artikel 16, vierde lid, van de AWR. Het Hof van Justitie voor de Europese Gemeenschappen (hierna: HvJ EG) heeft op 11 juni 2009 (HvJ EG C-155/08 en C-157/08, onder andere gepubliceerd in BNB 2009/222 ) arrest gewezen. In rechtsoverwegingen 69, 70 en 76 overweegt het HvJ EG het volgende:

2.6.3.In het onderhavige geval is sprake van een situatie zoals bedoeld in de bovenstaande rechtsoverwegingen van het HvJ EG. Voordat de informatie vanuit België werd ontvangen, had de inspecteur geen aanwijzingen over het mogelijk bestaan van de buitenlandse bankrekeningen van belanghebbende. Het toepassen van de verlengde navorderingstermijn is dan niet in strijd met het EG-verdrag (thans: WVEU).

2.6.5.Op 18 februari 2005 zijn door de Nederlandse belastingdienst de inlichtingen ontvangen die tot een identificatie van belanghebbende als rekeninghouder bij Van Lanschot hebben geleid. Belanghebbende heeft gesteld dat, gelet op zijn naam, de inspecteur vrijwel onmiddellijk na de ontvangst van deze inlichtingen moet hebben geweten dat het om belanghebbende ging en dat de inspecteur zich dus eerder dan hij thans heeft gedaan tot belanghebbende had kunnen en moeten wenden. De rechtbank is evenwel met de inspecteur van oordeel dat de gegevens uit België niet terstond bruikbaar waren om aan individuele belastingplichtigen navorderingsaanslagen op te leggen. In het verweerschrift en de aanvulling van de conclusie van dupliek heeft de inspecteur een opsomming van de werkzaamheden gegeven, verricht in het tijdsbestek tussen de ontvangst van de inlichtingen en het aanschrijven van belanghebbende op 7 maart 2007. Deze werkzaamheden bestonden veelal uit het verifiëren en veredelen van de grote hoeveelheden uit België ontvangen gegevens en het identificeren van de belastingplichtigen in Nederland. Een dergelijk proces kost naar zijn aard tijd. De in dat proces door de inspecteur in acht genomen zorgvuldigheid leidt de rechtbank tot het oordeel dat van de inspecteur niet kon worden verlangd dat hij belanghebbende, eerder dan hij heeft gedaan, benaderde met vragen om inlichtingen betreffende de door hem aangehouden bankrekening(en) bij Van Lanshot.

2.6.7.Belanghebbendes stelling dat het gelijkheidsbeginsel zou zijn geschonden is niet nader onderbouwd, zodat de rechtbank daaraan verder voorbij gaat.

De boete

2.7.1.In het onderhavige geval is op de navorderingsaanslag vermeld dat een boete wegens navordering van f 4.969 (100%) wordt opgelegd, waarvan f 2.485 (50%) wordt kwijtgescholden, resulterend in een boete van f 2.484. De wettelijke systematiek waarbij van de in een navorderingsaanslag begrepen verhoging bij voor bezwaar vatbare beschikking kwijtschelding kon worden verleend, is met ingang van 1 januari 1998 vervallen. Nu per saldo sprake is van een boete van 50% van de nagevorderde belasting gaat de rechtbank er van uit dat de inspecteur een boete van 50% heeft opgelegd. De rechtbank verbindt aan het voorgaande verder geen gevolgen nu belanghebbende hierdoor niet is geschaad.

2.7.3.De rechtbank acht niet bewezen dat belanghebbende de betreffende rekeningen heeft geopend om de inspecteur het zicht op (het ontstaan van) de tegoeden en de inkomsten daaruit te ontnemen. Belanghebbende verbleef regelmatig in de landen waar de betreffende rekeningen werden aangehouden, zodat met het aanhouden van die rekeningen ook een praktisch belang kan worden gediend. Ter zake van de rekeningen bij Wells Fargo en BNP Paribas is bovendien geen sprake van een bankgeheim en overigens zijn tussen de betreffende rekeningen onderling transacties waargenomen. In zoverre is er dan ook geen reden voor het in aanmerking nemen van strafverzwarende omstandigheden.

2.7.4.Van een wanverhouding tussen de ernst van het vergrijp en de opgelegde boete is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake. Ook niet indien het bedrag dat belanghebbende ter zake van de primitieve aanslag IB/PH reeds heeft betaald in ogenschouw wordt genomen, is de boete niet onevenredig in verhouding tot de ernst van de gedraging op grond waarvan zij zijn opgelegd.

Inkeer

2.8.1.Ingevolge artikel 67n van de AWR (tekst tot 2 juli 2009) wordt een vergrijpboete niet opgelegd aan de belastingplichtige die alsnog een juiste en volledige aangifte doet, dan wel juiste en volledige inlichtingen, gegevens of aanwijzingen verstrekt vóórdat hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat de inspecteur met de onjuistheid of onvolledigheid bekend is of bekend zal worden.

2.8.2.In het onderhavige geval is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake van inkeer in voormelde zin. In de situatie waarbij sprake is van het onjuist aangeven van saldi en/of inkomsten uit buitenlandse tegoeden (Van Lanschot) kan naar het oordeel van de rechtbank deze onjuistheid niet worden weggenomen door het alsnog melden van buitenlandse tegoeden waarvan onduidelijk was of de inspecteur deze al dan niet op het spoor was of zou komen. Belanghebbendes medewerking is immers eerst verleend nadat hem bekend was dat de inspecteur wist van de onjuistheid van de aangifte.

Redelijke termijn

2.9.De kennisgeving van de boete is van 22 november 2007. Er zijn sindsdien bijna drie jaren verstreken. Naar het oordeel van de rechtbank is daarmee de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, lid 1 EVRM overschreden. Mede gelet op de invloed die belanghebbende zelf op het tijdsverloop sinds de aankondiging van de boete heeft gehad, hetgeen met name de periode zoals omschreven onder 2.3.2 betreft, ziet de rechtbank aanleiding voor een matiging van de boete wegens overschrijding van de redelijke termijn met 5%. De boete is verminderd tot f 2.359.

Heffingsrente

2.10.Met betrekking tot de heffingsrente merkt de rechtbank op dat de inspecteur ingevolge artikel 30f van de AWR (tekst vanaf 1 juli 1997) heffingsrente in rekening diende te brengen nu er sprake is van een navorderingsaanslag IB/PH. Van een onjuiste vaststelling van het bedrag aan heffingsrente is de rechtbank niet gebleken.

Slotsom

2.11.Gelet op al het vorenoverwogene is beslist als voormeld. De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn in de samenhangende zaken bij de rechtbank bekend onder nummer 09/791, 09/794, 09/796, 09/798, 09/800, 09/802, 09/804 en 09/806 op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.449 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, met een waarde per punt van € 161, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 0,5 punt voor het indienen van de conclusie van repliek en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1,5 wegens het aantal samenhangende zaken). De rechtbank heeft in de zaak met nummer 09/791 het door de inspecteur te vergoeden bedrag aan proceskosten vastgesteld op € 1.449. Gelet op het voorgaande zal de rechtbank in de onderhavige zaak geen proceskostenvergoeding toekennen.

Aldus gedaan door mr. C.A.F.M. Stassen, voorzitter, mr. W. Brouwer en mr.dr. M.J.G.A.M. Weerepas, rechters, en door de voorzitter en drs. J.M.C. Hendriks, griffier, ondertekend.

De griffier, De voorzitter,

Uitgesproken in het openbaar op 17 november 2010.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 30 november 2010

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtmiddel is beslist (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel