Rechtbank Breda, 02-02-2011, ECLI:NL:RBBRE:2011:452 BP5327, 10/2583

Procedurenummer: AWB 10/2583

Uitspraakdatum: 2 februari 2011

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep niet-ontvankelijk.

2.Gronden

2.1.Belanghebbende houdt alle aandelen in [de BV] B.V. (hierna: de BV). Op 22 september 2009 heeft de inspecteur bij de BV een boekenonderzoek ingesteld. Onderzocht is de aanvaardbaarheid van de aangiften vennootschapsbelasting over de jaren 2005 tot en met 2007 alsmede van de aangiften loonheffingen en omzetbelasting over het tijdvak 1 januari 2005 tot en met 31 december 2007. Naar aanleiding van dit boekenonderzoek is een controlerapport opgemaakt gedagtekend 3 februari 2010. Hierin is onder meer vermeld dat over het jaar 2006 aan belanghebbende een navorderingsaanslag zal worden opgelegd ter zake van bijtelling privégebruik auto (€ 7.649) en renteopbrengst wegens aan de BV ter beschikking gestelde gelden (€ 992).

2.2.Met dagtekening 10 februari 2010 stuurt belanghebbende een brief gericht aan de controlemedewerker van de Belastingdienst. Deze brief bevat onder meer de volgende passage:

2.3.In zijn reactie bij brief van 22 februari 2010 geeft de controlemedewerker aan dat het uitgebrachte rapport het definitieve rapport betreft. Voorts is in deze brief vermeld dat tijdens het eindgesprek onder meer over de inkomstenbelasting is gesproken, dat partijen op dit punt niet tot elkaar zijn gekomen en dat belanghebbende in de gelegenheid is om bezwaar aan te tekenen nadat hij de aanslagbiljetten heeft ontvangen.

2.4.Bij brief van 28 maart 2010, ingekomen bij de rechtbank op 30 maart 2010, heeft belanghebbende beroep ingesteld tegen (a) de uitspraak op het bezwaar van belanghebbende tegen de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen over 2005, (b) het voornoemde controlerapport en (c) twee ingebrekestellingen. Belanghebbende verzoekt daarbij om uitstel voor het indienen van de gronden van het beroep.

2.5.Met dagtekening 7 april 2010 is de onderhavige navorderingsaanslag vastgesteld.

2.6.Bij brief van 25 april 2010, ingekomen bij de rechtbank op 27 april 2010, vermeldt belanghebbende de gronden van het beroep. Blijkens deze brief richt het beroep zich tevens tegen (onder meer) de onderhavige navorderingsaanslag waarvan hij ook een kopie bijvoegt. Deze brief bevat onder meer de volgende passage:

“Op 8.3.2010 Op 10.2.2010 heb ik de BD Breda in gebreke gesteld over uitblijven elke antwoord op bezwaar op onderzoek rapport.”

2.7.De inspecteur heeft ter zitting verklaard dat hij het onder 2.6 genoemde geschrift heeft aangemerkt als een bezwaar tegen de onderhavige navorderingsaanslag en dat hij daarop nog niet heeft beslist omdat hij in afwachting is van het oordeel van de rechtbank in deze procedure.

2.8.Tot de stukken van het geding behoren meerdere brieven van belanghebbende gericht aan de Belastingdienst. Daaruit maakt de rechtbank op dat belanghebbende de in 2.2 vermelde brief beschouwt als een ingebrekestelling wegens het niet tijdig doen van uitspraak op bezwaar gericht tegen de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen over het jaar 2005 (zie AWB 10/1298) en tevens als een bezwaar gericht tegen het in 2.1 bedoelde controlerapport. Zo heeft belanghebbende twee rekeningen naar de inspecteur gestuurd, groot € 6.235 respectievelijk € 8.788, wegens het uitblijven van een tijdige reactie op voornoemde bezwaren.

2.10.Vaststaat dat ten tijde van de ontvangst van vorenbedoelde brief door de Belastingdienst, de onderhavige navorderingsaanslag nog niet aan belanghebbende was opgelegd. Ook een te vroeg (prematuur) bezwaarschrift kan echter ontvankelijk zijn. In dit verband wijst de rechtbank op het bepaalde in artikel 6:10 van de Awb en het arrest van de Hoge Raad van 20 juli 1999, nr. 34 421, gepubliceerd op www.rechtspraak.nl met kenmerk LJN AA2826. In dit arrest overweegt de Hoge Raad als volgt:

“Indien een belastingplichtige door middel van een brief aan de inspecteur bezwaren kenbaar maakt tegen een controlerapport, kan zulks in de regel niet anders worden opgevat dan dat die belastingplichtige daarmee tevens een bezwaarschrift indient tegen op grond van dat controlerapport opgelegde aanslagen, mits deze aanslagen reeds zijn vastgesteld, dan wel nog niet zijn vastgesteld, maar de belastingplichtige redelijkerwijs kon menen dat dit wel het geval was.”

2.11.Voor wat betreft de ter zitting door belanghebbende ingenomen stelling dat zijn brief van 10 februari 2010 als bezwaar tegen de onderhavige navorderingsaanslag heeft te gelden oordeelt de rechtbank dat die brief er blijk van geeft dat belanghebbende het controlerapport heeft geïnterpreteerd als een conceptversie. Die interpretatie van belanghebbende laat zich naar het oordeel van de rechtbank niet verenigen met de opvatting dat belanghebbende gelezen het controlerapport, meende dat de onderhavige navorderingsaanslag reeds was vastgesteld ten tijde van het insturen van zijn brief van 10 februari 2010. Naar het oordeel van de rechtbank is het bepaalde in artikel 6:10 van de Awb en de in 2.10 weergeven rechtsregel niet bedoeld om in een situatie als deze, waarbij belanghebbende niet meende dat het besluit reeds was genomen, die brief alsnog als bezwaar tegen de navorderingsaanslag aan te merken.

2.12.Ook indien er veronderstellenderwijs van wordt uitgegaan dat de enige maatstaf is of objectief bezien redelijkerwijs kon worden gemeend dat de onderhavige navorderingsaanslag reeds was vastgesteld ten tijde van het indienen van een of meerdere van de brieven die belanghebbende vóór dagtekening heeft gestuurd naar de inspecteur, baat dit belanghebbende niet. Tot de stukken van het geding behoort naar het oordeel van de rechtbank geen enkel stuk op grond waarvan belanghebbende redelijkerwijs kon menen dat het besluit op één van de verzenddata van de brieven reeds tot stand gekomen was.

2.13.Naar het oordeel van de rechtbank had de inspecteur ook geen van de andere tot de gedingstukken behorende geschriften die hij van belanghebbende heeft ontvangen, in redelijkheid hoeven te interpreteren als een bezwaar gericht tegen de onderhavige navorderingsaanslag; ook niet indien deze brieven in onderlinge samenhang worden bezien. De bewoordingen van deze brieven laten immers naar het oordeel van de rechtbank geen andere gevolgtrekking toe dan dat belanghebbende welbewust met die brieven beoogde dat deze anders zouden worden behandeld dan als een rechtsmiddel tegen de, op dat moment nog niet vastgestelde, navorderingsaanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen 2006.

2.14.De rechtbank vat de in 2.6 bedoelde brief van belanghebbende (mede) op als een bij een onbevoegd bestuursorgaan ingediend bezwaarschrift tegen de onderhavige navorderingsaanslag. Op de voet van artikel 6:15 van de Awb dient de rechtbank deze brief met daarop aangetekend de ontvangstdatum, door te zenden aan de inspecteur, onder gelijktijdige mededeling hiervan aan de afzender. Ter zitting heeft de inspecteur bevestigd dat hij in bezit is van vorenbedoelde brief en dat de rechtbank deze brief hem niet opnieuw hoeft te doen toekomen. De onderhavige uitspraak beschouwt de rechtbank mede als vorenbedoelde mededeling aan partijen.

2.15.Met hetgeen in 2.14 is overwogen is naar het oordeel van de rechtbank thans voldaan aan het gestelde in artikel 6:15 van de Awb.

2.16.Gelet op het vorenoverwogene is het beroep niet-ontvankelijk verklaard.

2.17.De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Aldus gedaan door mr. W.A.P. van Roij, rechter, en door deze en mr. M.J.M. Mies, griffier, ondertekend.

De griffier, De rechter,

Uitgesproken in het openbaar op 2 februari 2011.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 14 februari 2011.

Rechtsmiddel