Rechtbank Breda, 14-02-2011, BP6986, 10/2667

Procedurenummer: AWB 10/2667

Uitspraakdatum: 14 februari 2011

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

[belanghebbende] BV, gevestigd te [woonplaats], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/Oost-Brabant, kantoor Eindhoven, verweerder.

Eiseres wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Beslissing

2.Gronden

2.1.Belanghebbende is op [datum] 2006 opgericht. Enig aandeelhouder is de vennootschap [onderneming A] BVBA , gevestigd [adres] te [woonplaats], België. Belanghebbende is gevestigd te [woonplaats]. Bestuurder van belanghebbende is [bestuurder] (hierna: [bestuurder]).

2.2.De bedrijfsomschrijving van belanghebbende zoals blijkt uit het uittreksel van de kamer van koophandel luidt: groothandel in vlees en vee. Feitelijk houdt belanghebbende zich bezig met de handel in varkens en biggen. De bedrijfsactiviteiten zijn begin 2006 gestart. De eerste verkoopnota dateert van [datum] 2006. Veel van de betalingen aan en door belanghebbende geschiedden per kas. Het kasboek wordt handmatig bijgehouden door [bestuurder]. De kasstaten van belanghebbende bevatten geen data of tussenliggende saldi en er zijn geen kwitanties of kasstortingsbewijzen bewaard.

2.3De financiële administratie van belanghebbende werd gevoerd door [X], handelend onder de naam [onderneming B] BVBA. [onderneming B] is gevestigd op hetzelfde adres als [onderneming A] BVBA.

2.4.Op 14 april 2009 is een boekenonderzoek bij belanghebbende gestart. Onder andere is onderzocht de aanvaardbaarheid van de aangiften vennootschapsbelasting 2006 en 2007. Omdat gedurende het boekenonderzoek de termijn voor het opleggen van de aanslag over het onderhavige jaar dreigde te verlopen is op 5 februari 2010 een aanslag vennootschapsbelasting opgelegd. Daarbij zijn de volgende correcties aangebracht:

Dubieuze debiteuren

2.7.[Y] heeft [X] ([onderneming B]) gemachtigd om te beschikken over een rekening op zijn naam. [X] verzorgde ook de administratie voor [Y], tot begin maart 2007. De bedragen die in contanten zijn opgenomen van die rekening, komen voor het merendeel overeen met de bedragen die als kasstorting (en vervolgens als aflossing debiteuren) in de administratie van belanghebbende zijn geboekt. Voor 7 contante opnamen geldt dat niet: in 2006 zijn contante opnamen van de rekening van [Y] tot een totaalbedrag van € 106.000 niet als kasstorting bij belanghebbende geboekt en in 2007 € 80.000.

2.8.Belanghebbende heeft in 2007 € 50.000 betaald aan [onderneming B]. Op de factuur 2007 stond als omschrijving: “Voor u verrichte werkzaamheden o.a. adm. en advies. Voorschot op de doorberekening van juridische/advieskosten inzake inbeslagname van gelden, tevens bijwonen van verschillende vergaderingen. (zie bijlage).”

2.9. Belanghebbende heeft in 2007 onder de post “juridische kosten”4 facturen geboekt van [onderneming C] tot een totaalbedrag van € 4.618. Op de factuur staat als omschrijving vermeld “[bestuurder]”.

2.10.Belanghebbende heeft in 2006 € 14.576 en in 2007 € 71.650 brandstofkosten geboekt. De post betreft diesel. De facturen zijn afkomstig van [onderneming D] BV, met als afleveradres [onderneming E] BV en doorbelastingen door [onderneming E] BV. Belanghebbende laat haar brandstof opslaan in een tank bij [onderneming E] BV. De omzet van belanghebbende beliep in 2006 € 5.162.755 en in 2007 € 5.983.365.

2.11.Belanghebbende heeft in 2007 een bedrag ad € 3.934 aan Eurovignetten geboekt. Daarvan heeft een deel betrekking op vignetten uit de jaren 2004 en 2005.

2.12.Belanghebbende heeft in 2007 een boete van € 500 gekregen in verband met een vrachtauto. De boete is ten laste van de winst gebracht.

2.13.Alle in 2.5 beschreven correcties zijn in geschil. Tevens is in geschil of de inspecteur de correcties mocht toepassen, nu hij bij de aanslagregeling andere correcties had toegepast die achteraf zijn teruggedraaid (interne compensatie). Daarnaast is in geschil of de bewijslast moet worden omgekeerd vanwege gebreken in de administratie van belanghebbende.

Interne compensatie

2.14.De rechtbank is van oordeel dat geen rechtsregel de inspecteur belet om de gecorrigeerde bedragen in de bezwaar- of beroepsfase op andere wijze te onderbouwen dan hij bij de aanslagregeling heeft gedaan.

Bewijslast

2.15.De bewijslast met betrekking tot feitelijke omstandigheden, zoals in dit geval de aanwezigheid van aftrekposten die, indien aannemelijk, tot een lagere belasting voor die belastingplichtige zouden leiden, rust op belanghebbende. Belanghebbende dient derhalve aannemelijk te maken dat een vordering op [Y] op grond van goed koopmansgebruik ten laste van de winst kan worden afgewaardeerd en dat de administratiekosten terecht ten laste van haar winst zijn gebracht. Nu de bewijslast reeds op belanghebbende rust, ziet de rechtbank geen reden voor omkering (verzwaring en verschuiving) van de bewijslast.

Vorderingen [Y]

2.16.De vorming van een voorziening voor dubieuze debiteuren is in feite een correctie op de balanspost vorderingen. De inspecteur betwist dat belanghebbende ultimo 2006 of 2007 vorderingen had op [Y] waarvan de betaling voldoende onzeker was om de afwaardering op grond van goed koopmansgebruik te rechtvaardigen.

2.17.Volgens goed koopmansgebruik dient de waardering van vorderingen ter bepaling van de jaarlijkse winst te geschieden met inachtneming van alle omstandigheden waardoor de grootte of de waarde van de vorderingen op de balansdatum kan zijn beïnvloed. Uit o.a. het arrest van de Hoge Raad van 18 juni 1943, B. 7867, volgt dat de waardering geschiedt naar alle feiten en omstandigheden die betrekking hebben op het einde van het boekjaar, waarbij een belanghebbende zich mag baseren op gegevens die hem ten tijde van het opmaken van de jaarstukken ten dienste staan, ook al worden deze gegevens hem pas bekend na afloop van het boekjaar.

2.18.De rechtbank stelt voorop dat pas aan afwaardering kan worden toegekomen indien voldoende aannemelijk is dat belanghebbende een vordering op [Y] had. Belanghebbende dient het bestaan van de vordering aannemelijk te maken.

2.19. Uit de verklaring van [X] en uit het faillissementsverslag van [Y] leidt de rechtbank af dat belanghebbende de “andere veehandelaar” was waarover de curator bericht. Vaststaat dat de curator betwist dat belanghebbende een vordering had op [Y]. Belanghebbende heeft niet aannemelijk gemaakt dat zij enige poging heeft gedaan in of na 2007 om de gestelde vordering te innen. Belanghebbende heeft slechts verwezen naar de debiteurenadministratie. Naar het oordeel van de rechtbank is daaruit het bestaan van een vordering op [Y] echter niet af te leiden, nu de betalingen door [Y] blijkbaar voor een groot deel in contanten geschiedden en de doorboeking in de administratie later - over 2007 blijkbaar in één keer op 30 juni 2007 - werd gedaan aan de hand van de kasadministratie. Van belang is dan of de kasadministratie zodanig betrouwbaar is dat daaruit de omvang van de contante betalingen door [Y] kan worden afgeleid. Naar het oordeel van de rechtbank is dat niet het geval. Vaststaat dat de dagelijkse kasadministratie werd bijgehouden door [bestuurder], dat bij de kastransacties geen betaal- of ontvangstdata werden geboekt en dat er geen kwitanties of andere stukken zijn bewaard. Belanghebbende heeft niet gesteld dat [Y] voor zijn betalingen kwitanties ontving, en gezien de verklaring van [Y] die is weergegeven in het faillissementsverslag is ook niet aannemelijk dat dat gebeurde. De rechtbank is van oordeel dat de kasadministratie zodanige gebreken vertoont, dat het heel wel mogelijk is dat belanghebbende veel meer betalingen in contanten heeft ontvangen dan hij heeft geboekt. De door de curator in het faillissementsverslag geciteerde opmerking van [Y] (slotzin van 2.6) daarover, wijst daar ook op. Al het vorenoverwogene, in onderling verband bezien, leidt de rechtbank tot de conclusie dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij ultimo 2007 nog een vordering had op [Y]. Reeds op deze grond is de afwaardering ten laste van de winst in 2007 niet mogelijk.

Betalingen [onderneming B]

2.21Belanghebbende heeft ter zitting verklaard dat er via [onderneming B] € 53.226 aan juridische kosten is betaald vanwege procedures in België en dat belanghebbende heeft afgesproken dat zij daarvan € 50.000 zou betalen. De rechtbank leidt uit de onder 2.21 vermelde stukken af dat in België niet alleen procedures liepen waarbij belanghebbende was betrokken, maar tevens onderzoek naar [bestuurder] en twee andere personen ([X] en [Z]). Belanghebbende heeft niet aannemelijk gemaakt dat belanghebbende terecht het leeuwendeel van de kosten voor haar rekening heeft genomen en ook niet welk deel van de kosten op haarzelf betrekking had. Daar komt nog bij dat niet aannemelijk is dat [onderneming G] een factuur die betrekking heeft op werkzaamheden van belanghebbende zou toezenden aan [onderneming B] zonder vermelding van de naam van belanghebbende, zodat niet eens aannemelijk is geworden dat de declaratie van [onderneming G] betrekking heeft op werkzaamheden voor belanghebbende. Tot slot geldt ook voor de als laatste genoemde “specificatie”dat niet duidelijk is of de daarbij behorende, en blijkbaar verloren gegane, factuur betrekking had op werk voor belanghebbende.

2.22.Al het onder 2.21 overwogene leidt de rechtbank tot het oordeel dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij om zakelijke redenen kosten tot een bedrag van € 50.000 voor haar rekening heeft genomen. Dat neemt niet weg dat wel aannemelijk is dat belanghebbende enige kosten heeft moeten maken voor de juridische procedures waar de akte van de politie uit Dendermonde en de uitspraak van het Hof van beroep betrekking op hadden. De inspecteur heeft geen enkele aftrek toegestaan, maar dat acht de rechtbank onjuist. Aannemelijk is immers wel dat belanghebbende kosten heeft moeten maken. Nu dat wel aannemelijk is, maar beide partijen onvoldoende gegevens hebben bijgebracht voor de bepaling van het bedrag aan zakelijke kosten, zal de rechtbank dat zelf doen. De rechtbank bepaalt het bedrag aan zakelijke kosten in goede justitie op € 5.000.

Overige correcties

2.23.Belanghebbende heeft niet aannemelijk gemaakt waar de kosten van [onderneming C] betrekking op hebben. Belanghebbende heeft wel gesteld maar niet aannemelijk gemaakt dat zij betrokken was bij een onderzoek naar carrouselfraude in België. Gezien de omschrijving [bestuurder] is eerder aannemelijk dat de werkzaamheden betrekking hadden op belanghebbendes directeur. Niet is gesteld of gebleken dat belanghebbende zakelijke redenen had om die kosten te voldoen.

2.24.Belanghebbende heeft de juistheid van hetgeen in het controlerapport is vermeld over de brandstofkosten, de kosten eurovignet en de boete niet bestreden.

2.25.Gelet op het vorenoverwogene is het beroep gegrond verklaard.

3.Proceskosten

Aldus gedaan door mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, voorzitter, mr.drs. M.M. de Werd en mr. M.L.M. van Kempen, rechters, en door de voorzitter en mr. T.A. Mandemakers, griffier, ondertekend.

De griffier, De voorzitter,

Uitgesproken in het openbaar op 14 februari 2011.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 22 februari 2011.

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel