Rechtbank Breda, 09-03-2011, BP9981, 10/2814

Procedurenummer: AWB 10/2814

Uitspraakdatum: 9 maart 2011

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser wordt hierna belanghebbende genoemd.

1.Beslissing

2.Gronden

2.1.Belanghebbende exploiteert in 2009 een juwelierszaak in het pand op de hoek [adres A]/[adres B] te [woonplaats]. Op verschillende panelen boven de etalageramen en deuren zijn achtereenvolgens de volgende opschriften aangebracht: “[opschrift A]” “[opschrift B]” “[opschrift C]” “[opschrift D]” “[opschrift E]” “[opschrift F]” “[opschrift G]”. De vier eerstgenoemde opschriften bevinden zich aan de [adres B], de twee laatstgenoemde aan de [adres A]. Het opschrift “[opschrift E]” bevindt zich boven de toegangsdeur van de winkel op de hoek van beide straten.

2.2.Verweerder heeft aan belanghebbende, onder meer voor bovengenoemde opschriften, over 2009 een aanslag reclamebelasting opgelegd van € 287 zijnde het tarief voor één openbare aankondiging met een oppervlakte van 5m2 tot 10m2.

2.3.In de uitspraak op bezwaar heeft verweerder de aanslag gehandhaafd. In zijn verweerschrift heeft verweerder de opschriften “[opschrift B]”, “[opschrift C]” en “[opschrift D]” enerzijds en de opschriften “[opschrift F]” en “[opschrift G]” anderzijds als afzonderlijke aankondigingen aangemerkt. Hij heeft geconcludeerd tot verlaging van de aanslag reclamebelasting tot een naar een oppervlakte van 1,5m2 voor eerstgenoemd opschrift. Voor laatstgenoemd opschrift heeft hij een aanslag aangekondigd naar een oppervlakte van circa 1m2. De opschriften “[opschrift A]” en “[opschrift E]” heeft verweerder buiten beschouwing gelaten omdat dit namen betreft van de onroerende zaak en die derhalve vrijgesteld zijn.

2.4.In geschil is het antwoord op de vraag of verweerder de opschriften op een juiste manier heeft afgebakend. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat sprake is van één aankondiging. Verweerder stelt dat sprake is van twee aankondigingen. Ter zitting heeft verweerder verklaard dat hij de berekening van de oppervlakte van de in het geschil zijnde uitingen zoals belanghebbende die voorstaat juist acht.

2.5.2.Artikel 2 van de Verordening luidt:

“Ter zake van openbare aankondigingen, zichtbaar van de openbare weg, wordt een belasting geheven onder de naam reclamebelasting.”

2.6.Belanghebbendes stelling dat sprake is van één aankondiging is naar het oordeel van de rechtbank juist. De rechtbank is van oordeel dat de opschriften “[opschrift B]”, “[opschrift C]”, “[opschrift D]”, “[opschrift F]” en “[opschrift G]” in hun onderlinge samenhang bezien één boodschap hebben, namelijk die van de hoedanigheid van de betrokken winkel en mitsdien voldoen aan de omschrijving van het in 2.5.1. genoemde artikel. De omstandigheid dat de teksten zich aan twee verschillende hoekzijden bevinden en onderbroken worden door de naam van het pand, doet daaraan niet af. De rechtbank neemt hierbij in ogenschouw dat bovengenoemde teksten een logisch geheel vormen en dat de naam van het pand van een duidelijk zichtbaar ander lettertype is.

2.7.Op grond van het bepaalde in artikel 4 van de Verordening dient dan de denkbeeldige rechthoek al deze opschriften te omsluiten. Verweerders stelling dat sprake is van twee aankondigingen omdat het, op grond van het bepaalde in artikel 7, sub c, van de Verordening, vrijgestelde opschrift “[opschrift E]” één denkbeeldige rechthoek in de weg staat kan niet slagen. Dit opschrift doorbreekt de samenhang van de overige opschriften naar het oordeel van de rechtbank niet. Dat de oppervlakte van het opschrift “[opschrift E]” meegenomen wordt in de berekening van de oppervlakte van de aankondiging doet daarbij naar het oordeel van de rechtbank niet af. Immers, als er op die plaats geen tekst aanwezig geweest zou zijn zou deze ruimte ook meegenomen zijn in de berekening.

2.8.Op grond van hetgeen de rechtbank hiervoor heeft overwogen is de objectafbakening zoals die is toegepast bij het opleggen van de aanslag en in de uitspraak op bezwaar juist. Tussen partijen is dan niet in geschil dat de oppervlakte zoals in 2.7. vermeld, 1.49 m2 bedraagt.

2.9.Gelet op het vorenoverwogene is het beroep gegrond verklaard.

2.10.De rechtbank ziet aanleiding voor een veroordeling van de reiskosten die belanghebbende heeft gemaakt voor het bijwonen van de zitting. De reiskosten worden op de grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht in verbinding met het Besluit tarieven in strafzaken 2003 vergoed op basis van het reizen per openbaar vervoer tweede klas en bedragen € 16,44.

Aldus gedaan door mr.drs. M.M. de Werd, rechter, en door deze en mr. M.J.M. Mies, griffier, ondertekend.

De griffier, De rechter,

Uitgesproken in het openbaar op 9 maart 2011

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 21 maart 2011.

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel