Rechtbank Breda, 24-06-2011, ECLI:NL:RBBRE:2011:2825 ECLI:NL:RBBRE:2011:4328 BR4472, 10/2324

Procedurenummer: AWB 10/2324

Uitspraakdatum: 24 juni 2011

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2. Gronden

2.1. Mevrouw [erflaatster] (hierna: erflaatster) is op [datum] 2007 overleden. Erflaatster had de Belgische nationaliteit en woonde ten tijde van haar overlijden in Duitsland. Tot haar nalatenschap behoren in Nederland gelegen onroerende zaken met een waarde van € 7.676.458. Van deze onroerende zaken valt een deel met een waarde van € 5.772.511 als opengesteld landgoed onder de Natuurschoonwet.

2.2. Belanghebbende is de kleindochter van erflaatster. Belanghebbende woont in België en is enig erfgenaam. Zij heeft de nalatenschap aanvaard en aangifte voor het recht van overgang gedaan. De inspecteur heeft aan belanghebbende naar aanleiding daarvan de onderhavige aanslag opgelegd.

2.4. Het Hof van Justitie van de EU (HvJ) heeft in zijn arrest van 12 februari 2009, nr. C-067/08 (Block), gepubliceerd in V-N 2009/21.22, geoordeeld dat het gemeenschapsrecht naar de huidige stand van zijn ontwikkeling niet in algemene criteria voorziet voor de verdeling van de bevoegdheden tussen de lidstaten ter zake van de afschaffing van dubbele belasting binnen de Europese Gemeenschap. Daaruit vloeit voort dat de lidstaten, mits zij het gemeenschapsrecht in acht nemen, bij de huidige stand van ontwikkeling van het gemeenschapsrecht over een zekere autonomie ter zake beschikken, zodat zij niet verplicht zijn om hun belastingstelsel aan te passen aan de verschillende belastingstelsels van de andere lidstaten om met name dubbele belasting als gevolg van de parallelle uitoefening door deze staten van hun fiscale bevoegdheden te voorkomen.

2.6. Uitgaande van de juistheid van de stelling van belanghebbende dat ter zake van de nalatenschap, naast het recht van overgang, in Duitsland ‘Erbschaftsteuer’ en in België ‘Droits de Succession’ is geheven, leidt dit, in het licht van het overwogene onder 2.4. en 2.5, niet tot schending van het gemeenschapsrecht. Van discriminatie door Nederland is immers geen sprake en de oorzaak van de dubbele heffing, zo deze zich voordoet, is een gevolg van de parallelle uitoefening van de fiscale bevoegdheden van de betrokken lidstaten (vergelijk Hoge Raad 8 april 2011, nr. 09/04850, onder meer gepubliceerd in V-N 2011/20.22). Het gelijk is derhalve aan de inspecteur.

2.7. De stelling van belanghebbende dat het gemeenschapsrecht wordt geschonden, omdat door het beleggen van vermogen in Nederland meer belasting wordt geheven dan wanneer niet belegd zou zijn in Nederlandse onroerende zaken, maar in Duitse of Belgische onroerende zaken, kan haar niet baten. Deze stelling geeft immers naar het oordeel van de rechtbank blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Het gaat er niet om of Nederland meer belasting heft dan België of Duitsland zouden hebben gedaan indien de onroerende zaken in die landen zouden hebben gelegen. Nederland is in beginsel bevoegd haar eigen belastingsysteem te handhaven, mits dat er niet toe leidt dat niet-inwoners worden gediscrimineerd ten opzichte van inwoners in dezelfde situatie. Van een zwaardere belastingheffing in laatstgenoemde zin is geen sprake zoals onder 2.5 is overwogen. Dat het recht van overgang inmiddels is vervallen, kan belanghebbende evenmin baten.

2.8. Gelet op al het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Aldus gedaan door mr. W.A.P. van Roij, voorzitter, mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren en prof.mr. I.J.F.A. van Vijfeijken, rechters, en door de voorzitter en drs. J.M.C. Hendriks, griffier, ondertekend.

De griffier, De voorzitter,

Uitgesproken in het openbaar op 24 juni 2011.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 1 juli 2011

Rechtsmiddel