Rechtbank Breda, 17-11-2011, BU8732, 11/36

Procedurenummer: AWB 11/36

Uitspraakdatum: 17 november 2011

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1.Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2.Gronden

2.1.Belanghebbende heeft in 2007 werkzaamheden verricht voor twee, inmiddels gefuseerde, algemeen nut beogende instellingen (hierna: de stichting) en daarvoor geen beloning bedongen. Belanghebbende heeft de waarde van de werkzaamheden becijferd op een bedrag van € 17.500 (100 uur x € 175) en dit bedrag als gift onder de rubriek persoonsgebonden aftrek in de aangifte inkomstenbelasting over 2007 opgenomen. Het aangegeven belastbaar inkomen uit werk en woning bedroeg € 81.859 en het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen € 5.115.

2.4.Kenmerkend voor een gift is, onder meer, dat de schenker door zijn gift wordt verarmd. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 1 november 1989, nummer 26296, LJN ZC4140, onder ander gepubliceerd in FED 1990/259, geoordeeld dat verrichte arbeid op zichzelf niet als deel van iemands vermogen wordt aangemerkt. Daarvan kan slechts deel uitmaken een met de arbeid verkregen aanspraak op de beloning.

2.5.Belanghebbende, op wie de bewijslast rust aannemelijk te maken dat een aanspraak op een beloning is ontstaan, heeft gesteld dat de stichting hem wel heeft aangeboden om aan hem een marktconform uurtarief van € 175 per uur voor zijn werkzaamheden te vergoeden, maar dat belanghebbende dit aanbod heeft afgeslagen. Dit heeft ertoe geleid, aldus belanghebbende, dat de vereiste aanspraak op een beloning is ontstaan.

2.7.Belanghebbende heeft gedurende de aanslagregelende fase het bewijsaanbod gedaan alsnog een verklaring van de stichting te overleggen waaruit het recht op een beloning blijkt. De rechtbank is van oordeel dat hem dit niet zal baten. De rechtbank neemt hierbij in aanmerking dat, als daaruit zou blijken dat belanghebbende het recht heeft op € 17.500, hij dit dan ook in zijn aangifte inkomstenbelasting als inkomsten dient te verantwoorden. In dat geval heeft belanghebbende zijn recht om inkomsten te vorderen, (ruim) voordat hij tot vordering is overgegaan, geschonken aan de stichting. Ook in een zodanige situatie vervult de schenker (belanghebbende) de werkzaamheden en geniet hij, fiscaal gezien, het door hem verdiende inkomen en niet de begiftigde. In dit verband wijst de rechtbank op het arrest van de Hoge Raad van 3 april 1968, nr. 15 845, BNB 1968/133 waarin een werknemer zijn recht op uitbetaling van een (toekomstig) bedrag aan een instelling had geschonken en de werknemer, en niet de instelling, fiscaal gezien als genieter van het geschonken bedrag werd aangemerkt. Dit betekent dat indien veronderstellenderwijs ervan wordt uitgegaan dat belanghebbende recht op een beloning had, zijn fiscaal inkomen enerzijds bestaat uit € 17.500 aan inkomsten omdat belanghebbende daarvan de genieter is, en anderzijds uit een giftenaftrek omdat belanghebbende € 17.500 heeft geschonken. Dat dit alles met gesloten beurzen heeft plaatsgevonden doet hieraan niet af. Met inachtneming van de invloed van het drempelinkomen (maximaal 10% van het verzamelinkomen), waardoor niet de volledige € 17.500 in aftrek kan worden gebracht, zal het inkomen van belanghebbende dan zelfs hoger zijn dan nu is vastgesteld.

2.8.Belanghebbende heeft gesteld dat bij hem het vertrouwen is gewekt dat hij in aanmerking komt voor de aftrek. Hij heeft daarvoor verwezen naar een pagina van een door de Belastingdienst op het internet gepubliceerde toelichting op de giftenaftrek en aangegeven, dat hij aan alle genoemde voorwaarden heeft voldaan. De door belanghebbende bedoelde en overgelegde afdruk van de betreffende internetpagina behandelt de vraag wanneer kosten als gift afgetrokken mogen worden. De rechtbank is van oordeel dat belanghebbendes beroep op het in rechte opgewekte vertrouwen niet slaagt. Immers, de door belanghebbende niet gedeclareerde werkzaamheden zijn geen door hem gedane uitgaven en daarmee geen kosten in de zin van de aangehaalde toelichting. Het gelijk is aan de inspecteur.

2.9.Gelet op wat hiervoor is overwogen is het beroep ongegrond verklaard.

2.10.De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Deze uitspraak is gedaan op 17 november 2011 door mr. W.A.P. van Roij, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M.J.M. Mies, griffier.

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 17 november 2011.

Rechtsmiddel