Rechtbank Breda, 23-12-2011, ECLI:NL:RBBRE:2011:5535 BY0032, 11/1659

Procedurenummer: AWB 11/1659

Uitspraakdatum: 23 december 2011

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1. Beslissing

2. Gronden

2.1. Bij notariële akte van [datum] is aan belanghebbende de onroerende zaak [adres] te [plaats X] (hierna: het pand) geleverd. De koopprijs van het pand, tevens de heffingsgrondslag voor de overdrachtsbelasting was f 880.000. De akte is op 8 september 2006 ter registratie aangeboden bij de belastingdienst. De overdrachtsbelasting is op 30 september 2006 voldaan. Het pand is een monument.

2.2. Het Gerechtshof 's-Gravenhage heeft op 1 mei 2009 een uitspraak gedaan over de vrijstelling van overdrachtsbelasting bij verkrijging van monumenten door monumenten-rechtspersonen (artikel 15, eerste lid, onderdeel p, van de Wet op belastingen van rechtsverkeer). Het besliste geval betrof de verkrijging van een monument door een natuurlijk persoon. Het hof heeft beslist dat verkrijgingen door natuurlijke personen en rechtspersonen gelet op de ratio van de vrijstelling, aangemerkt kunnen worden als gelijke gevallen. Voor het in de wet gemaakte onderscheid bestaat volgens het hof onvoldoende rechtvaardiging. Vervolgens heeft het hof in het geconstateerde rechtstekort voorzien door de vrijstelling toe te kennen aan de natuurlijke persoon.

2.3. Bij besluit van 10 juni 2009, nr. CPP2009/1076M, Stcrt. 2009, 106 heeft de Staatssecretaris van Financiën goedgekeurd dat met ingang van 1 mei 2009 de verkrijging van monumenten is vrijgesteld van overdrachtsbelasting, ongeacht of een monument wordt verkregen door een natuurlijk of een rechtspersoon én dat indien op of na 1 mei 2009 voldoening op aangifte heeft plaatsgevonden dan wel een naheffingsaanslag onherroepelijk is komen vast te staan, de inspecteur op verzoek teruggaaf of vermindering van overdrachtsbelasting zal verlenen. In het besluit is vermeld dat niet wordt teruggekomen op voldoeningen op aangifte dan wel naheffingsaanslagen die vóór 1 mei 2009 onherroepelijk zijn komen vast te staan.

2.4. Bij brief van 5 januari 2011, ingekomen bij de inspecteur op 6 januari 2011 maakt belanghebbende aanspraak op terugbetaling van het bedrag aan overdrachtsbelasting. Hij verwijst daarbij naar de onder 2.2 genoemde uitspraak van het hof. De inspecteur heeft de brief van belanghebbende aangemerkt als bezwaar tegen op aangifte voldane overdrachtsbelasting.

2.5. Uit oogpunt van rechtsbescherming en gelet op de feiten vermeld onder 2.1 tot en met 2.2, alsmede de inhoud van de brief van belanghebbende van 5 januari 2011, heeft de inspecteur naar het oordeel van de rechtbank de betreffende brief terecht aangemerkt als bezwaarschrift tegen de op aangifte voldane overdrachtsbelasting. De inhoud van de brief laat geen andere conclusie toe dan dat belanghebbende de rechtmatigheid van de op aangifte voldane overdrachtsbelasting betwist.

2.6. Tussen partijen is niet in geschil dat het bezwaar ruimschoots buiten de termijn van artikel 6:7 van de Awb juncto artikel 22j van de AWR is ingediend. Op grond van artikel 6:11 van de Awb kan niet-ontvankelijkverklaring van een na afloop van de termijn ingediend bezwaarschrift achterwege blijven indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest. Hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd leidt echter niet tot een dergelijke conclusie. In de akte die mede voor belanghebbende is verleden en de bij het bezwaarschrift gevoegde nota van de notaris staat dat belanghebbende ter zake van de levering overdrachtsbelasting was verschuldigd. Hij is destijds niet belemmerd om tijdig een - desnoods op voorhand ongemotiveerd- bezwaarschrift daartegen in te dienen (vergelijk Hoge Raad 18 februari 2005, nr. 37 690, LJN AM3206, onder meer gepubliceerd in BNB 2005/283). Nieuwe jurisprudentie maakt de termijnoverschrijding niet verschoonbaar (vergelijk Hoge Raad 9 december 2011, nr. 11/02270). De inspecteur heeft het bezwaar terecht niet-ontvankelijk verklaard.

2.7. Een beslissing van de inspecteur waarbij hij toepassing geeft aan artikel 65 van de AWR is door de wetgever niet aangemerkt als een voor bezwaar vatbare beschikking. Voor zover het beroep zich richt tegen de beslissing van de inspecteur om de overdrachtsbelasting ook niet ambtshalve terug te geven, is het niet-ontvankelijk (vergelijk Hoge Raad 21 april 2006, nr. 41033, LJN AT3051, onder meer gepubliceerd in BNB 2006//302).

2.8. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Deze uitspraak is gedaan op 23 december 2011 door mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van drs. J.M.C. Hendriks, griffier.

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 2 januari 2012

Rechtsmiddel