Rechtbank Breda, 19-01-2012, BV2873, 10/3699

Procedurenummer: AWB 10/3699

Uitspraakdatum: 19 januari 2012

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

2.Gronden

2.1.Belanghebbende, geboren in Australië, was vanaf [datum] 1993 enig bestuurder van [vennootschap] B.V. en stond als zodanig ingeschreven in het handelsregister van de Kamer van Koophandel.

2.2.[vennootschap] B.V. kwam begin april 2009 financieel in de problemen door het wegvallen van een klant. Over de maanden april tot en met oktober 2009 is aangifte loonheffing gedaan, maar de in de aangiften opgenomen bedragen zijn niet afgedragen. Aan [vennootschap] B.V. zijn in verband hiermee over de maanden april tot en met oktober 2009 naheffingsaanslagen loonheffing opgelegd, naar een bedrag van in totaal € 56.910, overeenkomstig de ingediende aangiften. De naheffingsaanslagen staan alle onherroepelijk vast.

2.3.Met dagtekening 13 april 2010 heeft de ontvanger belanghebbende aansprakelijk gesteld voor het in 2.2. genoemde bedrag van in totaal € 56.910. Dit bedrag is als volgt opgebouwd:

2.4.In geschil is of belanghebbende terecht en tot het juiste bedrag op basis van artikel 36 van de Invorderingswet 1990 (hierna: de Wet) aansprakelijk is gesteld voor de onbetaald gebleven belastingschulden van [vennootschap] B.V. Belanghebbende beantwoordt beide vragen ontkennend. De ontvanger is de tegenover gestelde opvatting toegedaan en is van mening dat de beschikking aansprakelijkstelling dient te worden verminderd tot een bedrag van € 35.495.

2.6.De rechtbank stelt voorop dat het betoog van belanghebbende dat hij de lonen in de maanden april tot en met juli 2009 in privé heeft betaald, zodat het niet redelijk is om bij hem de loonheffing in rekening te brengen, niet slaagt. Ook in dat geval had [vennootschap] B.V. immers de loonheffing moeten inhouden en afdragen. Er was immers sprake van loon dat door de werknemers als zodanig is ontvangen en met medeweten van [vennootschap] B.V. is verstrekt.

2.7.Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende, namens [vennootschap] B.V., pas op 21 augustus 2009 een melding gedaan inzake betalingsonmacht. Toen hebben belanghebbende en zijn toenmalige adviseur, [getuige], voor het eerst een gesprek gehad met de ontvanger in de persoon van [ontvanger], waarin gesproken is over de openstaande naheffingsaanslagen en de betalingsproblemen van [vennootschap] B.V. Weliswaar was belanghebbende begin juli 2009 ook al een keer naar de belastingdienst gereden om de financiële situatie van [vennootschap] B.V. en die van de gelieerde vennootschap [vennootschap B] B.V. te bespreken. Echter, toen kreeg belanghebbende te horen dat hij niet bij de juiste persoon was en op een later moment terug moest komen. Dit gesprek kan naar het oordeel van de rechtbank niet aangemerkt worden als een rechtsgeldige melding, als bedoeld in artikel 36, tweede lid, van de Wet. De omstandigheid dat belanghebbende toen wel de bedoeling had om te spreken over de betalingsproblemen doet aan dat oordeel niet af nu in werkelijkheid geen gesprek met de ontvanger heeft plaatsgevonden. Belanghebbende heeft voorts gesteld dat de ontvanger al eerder op de hoogte was van de betalingsproblemen van [vennootschap] B.V., maar tegenover de gemotiveerde betwisting van de ontvanger heeft hij dat niet aannemelijk gemaakt.

2.8.Nu de rechtbank van oordeel is dat eerst op 21 augustus 2009 een melding betalingsonmacht heeft plaatsgevonden heeft de ontvanger terecht geconcludeerd dat de betalingsonmacht niet tijdig is gemeld voor de maanden april tot en met juni 2009 en heeft hij terecht de melding voor die maanden als niet rechtsgeldig aangemerkt.

2.9.Voorts is de melding betalingsonmacht voor juli 2009 terecht als tijdig aangemerkt. Naar aanleiding van de melding heeft de ontvanger bij brief van 2 september 2009 verzocht om vóór 24 september 2009 schriftelijk een aantal vragen te beantwoorden, waarbij is gewezen op de gevolgen als belanghebbende niet tijdig zou reageren. Op deze vragen is door de ontvanger geen reactie ontvangen, ook niet na het sturen van een rappelbrief. Nu belanghebbende niet (tijdig) heeft voldaan aan het verzoek van de ontvanger om aanvullende informatie te overleggen, heeft de ontvanger de melding voor juli 2009 eveneens terecht als niet rechtsgeldig aangemerkt. Belanghebbende heeft hiertegen ingebracht dat er wel een reactie naar de ontvanger is verzonden, maar tegenover de betwisting door de ontvanger, heeft hij hiermee niet aannemelijk gemaakt dat hij aan het verzoek van de ontvanger tot beantwoording van een aantal vragen heeft voldaan.

2.10.Nu [vennootschap] B.V. voor de maanden april tot en met juli 2009 geen rechtsgeldige melding betalingsonmacht heeft gedaan, brengt het bepaalde in artikel 36, vierde lid, van de Wet met zich dat wordt vermoed dat het niet betalen van de loonheffing over die maanden aan belanghebbende, de bestuurder, is te wijten. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende niet aannemelijk gemaakt dat het niet aan hem te wijten is dat de melding betalingsonmacht niet rechtsgeldig is gedaan, zodat belanghebbende niet kan worden toegelaten tot weerlegging van het hiervoor vermelde vermoeden dat de niet betaling van de loonheffing aan hem te wijten is. In zoverre is het beroep ongegrond.

2.11.Partijen zijn het erover eens dat in de beschikking aansprakelijkstelling ten onrechte een bedrag van € 21.415 is begrepen aangaande de naheffingsaanslagen loonheffing over de maanden augustus tot en met oktober 2009. Gelet hierop vermindert de rechtbank het bedrag van de aansprakelijkstelling met € 21.415 tot een bedrag van € 35.495 (€ 7.376 plus € 7.295 plus € 13.691 plus € 7.133). In zoverre is het beroep gegrond.

De griffier, De voorzitter,

Uitgesproken in het openbaar op 19 januari 2012.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 23 januari 2012.

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel